Τι κρύβεται πίσω από τη μη ανάγνωση των δικαιωμάτων του βομβιστή της Βοστόνης

Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στην Αμερική, όταν έγινε γνωστό πως η αστυνομία, δεν διάβασε τα δικαιώματα στον Τζόχαρ Τσαρνάεφ (τον Τσετσένο βομβιστή της Βοστόνης), κατά τη διάρκεια της σύλληψής του, ο δημοσιογράφος της TheDailyBeast, Πολ Κάμπος, δίνει τη δική του άποψη για το θέμα.

Από τον Paul Campos

Ο όρος «δημόσια ασφάλεια», ο οποίος αφήνει στις Αρχές το περιθώριο να μην διαβάσουν τα καθιερωμένα δικαιώματα του πολίτη, κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης, παρά το γεγονός πως στην αρχή ξεκίνησε ως ιδιαίτερα «στενός», τώρα,

έχει εξελιχθεί σε μια διαστρεβλωμένη εκδοχή του εαυτού του, με αφορμή και την τελευταία υπόθεση της σύλληψης του Τζόχαρ Τσαρνάεφ.

Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει στον κόσμο της Αμερικής, πολιτικό και μη, για την ανάγνωση των δικαιωμάτων στον συγκεκριμένο άντρα, για την υποτιθέμενη βομβιστική επίθεση της Βοστόνης, δείχνει πως ο σεβασμός των βασικών πολιτικών ελευθεριών και της κοινή λογικής, έχει χαθεί μέσα από την υστερική ενασχόληση αυτού του έθνους με την τρομοκρατία.

Στις 19 Απριλίου του 2013, σύμφωνα και με τις φωτογραφίες που εξέδωσε η αστυνομία της Μασαχουσέτης, οι ειδικοί αντιτρομοκρατικοί πράκτορες του FBI, ελέγχουν τον ύποπτο για εκρηκτικά, ενώ παράλληλα, του δίνουν και τις πρώτες βοήθειες, καθώς ήταν σοβαρά τραυματισμένος.

Λίγο μετά, η Εισαγγελία των ΗΠΑ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία δήλωσε, πως, για τουλάχιστον 48 ώρες, ο ύποπτος θα ανακριθεί, χωρίς να έχει ενημερωθεί για το δικαίωμά του να παραμείνει σιωπηλός, ή να εκπροσωπηθεί από δικηγόρο.

Η βάση αυτή της απόφασης, είναι η λεγόμενη «δημόσια ασφάλεια», η οποία αποτελεί την εξαίρεση από τον κανόνα Miranda, την οποία δημιούργησε το Ανώτατο Δικαστήριο το 1984, λόγω μιας υπόθεσης που είχε συγκεντρώσει τον ενδιαφέρον, με όνομα «Νέα Υόρκη κατά Quarls».

Έτσι, για πρώτη φορά υπήρξε η εξαίρεση στον κανόνα που ήθελε κάποιον ύποπτο, να έχει ακούσει πρώτα τα δικαιώματά του, πριν πει το ο, τιδήποτε που θα μπορούσε αργότερα να χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο εναντίον του. Το σκεπτικό του δικαστηρίου, είναι πως οι ενέργειες της αστυνομίας, σε κάποιες περιπτώσεις, δεν έχει ως στόχο να ανακαλύψει στοιχεία που θα μπορούν να στοιχειοθετήσουν την παραδοχή ενός εγκλήματος, αλλά την προστασία των υπόλοιπων πολιτών εκείνη τη στιγμή, και τον κόσμο που μπορεί να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.

‘Έτσι, για παράδειγμα, αν η αστυνομία, είχε ζητήσει από τον Τσαρνάεφ να απαντήσει στο ερώτημα «Υπάρχουν εκρηκτικά στη βάρκα;», η απάντηση που θα μπορούσαν να είχαν λάβει, θα ήταν ένα αποδεικτικό στοιχείο ενοχής του στο δικαστήριο, αν και ο στόχος της ερώτησης ήταν να βεβαιωθούν πως δεν κινδυνεύουν εκείνη τη στιγμή από μια ακόμη έκρηξη.

Όμως, φαίνεται πως η «δημόσια ασφάλεια», από ένα παραθυράκι του νόμου, κοντεύει να γίνει… ολόκληρη πόρτα! Και το έχουμε δει αυτό να γίνεται και από τον ίδιο τον Μπάρακ Ομπάμα.

Όλο αυτό, πρόκειται για μια θλιβερή αντανάκλαση του βαθμού στον οποίο η πολιτική μας κουλτούρα, παραμένει πρόθυμη να ποδοπατήσει τη Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και γενικότερα να ακολουθήσει μια αυταρχική ροή σκέψης.

Όλη αυτή η επιχείρηση είναι μια θλιβερή αντανάκλαση του βαθμού στον οποίο η πολιτική κουλτούρα μας παραμένει πρόθυμη να ποδοπατήσουν την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, και γενικότερα να αγκαλιάσει αυταρχική στελέχη της σκέψης.

Ναι, ο βομβαρδισμός της Βοστόνης, αποτελεί ένα τραγικό γεγονός, αλλά οι ζωές των τεσσάρων ανθρώπων που αφαιρέθηκαν, αποτελούν, μόλις το 1% των φόνων που διαπράχθηκαν σε αυτή τη χώρα την περασμένη εβδομάδα. Και φυσικά, οι τρομοκρατικές επιθέσεις, σε σχέση με τις κοινές δολοφονίες, παραμένουν εξαιρετικά σπάνιες.

Δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με ένα σχέδιο των ανθρώπων της εξουσίας, για να αντιμετωπίζονται απλοί εγκληματίες ως τρομοκράτες, και όχι οι τρομοκράτες σαν απλοί εγκληματίες.

Δυστυχώς, στις εξουσιαστές μεταξύ μας, αυτό προσθέτει μέχρι ένα επιχείρημα για τη θεραπεία κοινών εγκληματιών, όπως τρομοκράτες, και όχι τη θεραπεία τρομοκράτες σαν απλοί εγκληματίες. Είναι ένα από τα πιο περίεργα παράδοξα της εποχής μας ότι τα επιχειρήματα για την εξάλειψη των περιορισμών σχετικά με τις εξουσίες της αστυνομίας όλο μας τα βλέπει όλα κράτους επιτήρησης που βασίζονται σε ισχυρισμούς ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο για την προστασία, όλων των πραγμάτων, την ελευθερία.

Το διαβάσαμε στην DailyBeast (DailyBeast (23/04/2013)