Σωτήρης Κατσέλος στο koolnews.gr: Θα παλέψω για να μείνει ζωντανός και δυνατός ο χώρος της κεντροαριστεράς

Ο Σωτήρης Κατσέλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά-Δημοκρατική Παράταξη και προερχόμενος από τη Δυναμική Ελλάδα του Ηλία Μόσιαλου, μιλά σήμερα στο koolnews.gr εφ’ όλης της ύλης.Συνέντευξη στον Γιώργο Ευγενίδη

Στην ατζέντα της συζήτησης το σχήμα της Ελιάς και κατά πόσο έχει προοπτικές επιτυχίας, οι προτεραιότητες της Ευρώπης για τα επόμενα χρόνια αλλά και τα επόμενα βήματα της κεντροαριστεράς στη χώρα μας.

Είστε νέος άνθρωπος, με ένσημα από την πραγματική οικονομία και όχι παιδί

Να πω ότι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την πολιτική, όταν πια ένιωθα ότι «δεν πήγαινε άλλο» και δεν μου αρκούσε να είμαι απλώς παρατηρητής των γεγονότων. Μέσω της «Δυναμικής Ελλάδας» στην οποία κατέληξα, προσπαθούσα να βοηθήσω – με όσες δυνάμεις είχα – στην αναδημιουργία του χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου. Τελικά η «Ελιά» ήταν αυτό που δημιουργήθηκε προεκλογικά. Δεν είναι πιστεύω το τελικό αποτέλεσμα, αλλά είναι μια αρχή, συμμετέχω ελπίζοντας ότι θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την επόμενη ημέρα.

Θεωρώ ότι δύο είναι οι στόχοι μας: 1) Να μείνει ζωντανός και δυνατός πολιτικά ο χώρος της κεντροαριστεράς. 2) Να συμβάλουμε όσο μπορούμε στην ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, που αποτελεί την μοναδική πλειοψηφική δύναμη η οποία θέλει να αλλάξει την Ευρώπη και το οποίο αυτή την στιγμή είναι σχεδόν ισοδύναμο με το «Λαϊκό Κόμμα», ένας παραπάνω ευρωβουλευτής με το PES ίσως αλλάξει την ιστορία της Ευρώπης.

Βλέποντας την Ελιά, πολλοί μιλούν για μια βεβιασμένη τακτική συγκόλλησης και για ένα πολιτικό σχήμα που δεν θα μακροημερεύσει. Εσείς τι απαντάτε;

Σε καμία περίπτωση η «Ελιά» όπως διαμορφώθηκε δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα, έπρεπε να γίνουν μεγαλύτερες συγκλίσεις και πιο οργανωμένη σύνταξη του σχήματος. Παρόλα αυτά δεδομένων των συνθηκών, είναι ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα και έδωσε την ευκαιρία σε νέες δυνάμεις της κεντροαριστεράς να παλέψουν και αυτές για τις επικείμενες εκλογές. Από εκεί και πέρα, το σίγουρο είναι ότι την επόμενη ημέρα των εκλογών, θα έχουμε εξελίξεις στον χώρο, αν θα λέγεται «Ελιά» ή κάπως αλλιώς αυτό που θα γίνει, λίγη σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι ότι η «Ελιά» άνοιξε τον δρόμο.

Από τον Οκτώβριο που εκδηλώθηκε η Πρωτοβουλία των 58 πέρασαν πολλοί μήνες. Για ποιον λόγο πιστεύετε εσείς πως δεν ευοδώθηκε η συνεργασία των δυνάμεων του κεντροαριστερού χώρου σε ένα σχήμα; Μήπως φταίνε οι ηγεμονισμοί από συγκεκριμένους πολιτικούς παράγοντες;

Ο χώρος της κεντροαριστεράς είναι πληγωμένος καθώς κλήθηκε να διαχειριστεί μια ασύλληπτη κρίση λειτουργώντας πολλές φορές και κόντρα στην ιδεολογία του. Παρόλο που επιτέλεσε το καθήκον του, έχει υποστεί τις συνέπειες αυτής της διαχείρισης και κατακερματίστηκε. Ίσως όμως αυτό αποτελεί και την ευκαιρία η κεντροαριστερά να ανακαλύψει ξανά τον εαυτό της και να ανασυνταχθεί με νέο πνεύμα και «καθαρή» από τα λάθη του παρελθόντος.

Δυστυχώς όμως, για πολλές δεκαετίες η ελληνική κεντροαριστερά είχε μάθει να λειτουργεί με ηγέτες και όχι με μια ιδεολογική πλατφόρμα. Για αυτό τον λόγο υπάρχει δυσπιστία και ένας φραξιονισμός τολμώ να πω, γύρω από μικρότερους ή μεγαλύτερους ηγέτες. Η πρωτοβουλία των 58 ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια και είχαν ένα καλό σχέδιο, για να υπερκεραστούν οι διαφορές και να ενωθεί ο χώρος. Το κακό είναι ότι ακόμα και ένα καλό σχέδιο χρειάζεται συνεχείς διορθώσεις όταν ξεκινά να εφαρμόζεται και εκεί ίσως χάθηκε «το παιχνίδι», έπρεπε να γίνουν πιο αποφασίστηκες αναπροσαρμογές ανάλογα με τα διάφορα προβλήματα που προέκυπταν.

Πάντως είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η προσπάθεια των 58 δεν ήταν μάταιη, ξεκίνησαν κάτι και δημιούργησαν κινητικότητα και προϋποθέσεις για εξελίξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς.

Πολλοί φοβούνται σε αυτές τις ευρωεκλογές την αντισυστημική ψήφο και την ενδυνάμωση των άκρων; Μήπως τελικά δεν θέλουμε την Ευρώπη στα δύσκολα;

Και στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, ανεβαίνουν τα άκρα και κατά συνέπεια και ο ευρωσκεπτικισμός. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, πέρα από τις ευθύνες μας για την κρίση, η Ευρώπη δεν τα έχει καταφέρει ως τώρα καλά. Δεν μπορεί η πλουσιότερη ήπειρος να έχει 27 εκατομμύρια άνεργους και 120 εκατομμύρια κατοίκους κάτω από το όριο της φτώχιας, απλώς δεν γίνεται. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι η ίδια η Ευρώπη να μπορέσει να μεταμορφωθεί και να εξελιχθεί, διότι επίσης, δεν μπορούμε πιστεύω, να φανταζόμαστε οποιοδήποτε μέλλον εκτός ένωσης, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες που την αποτελούν. Στο νέο παγκόσμιο, εξαιρετικά ασταθές, περιβάλλον που διαμορφώνεται, η ευρωπαϊκή ένωση πρέπει να ισχυροποιηθεί και να προχωρήσει προς την πολιτική ενοποίηση, προστατεύοντας ταυτόχρονα τους αδύναμους πολίτες της.

Στην Ελλάδα ειδικά βέβαια έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα της Χρυσής Αυγής μιας ισχυρής καθαρά νεοναζιστικής οργάνωσης. Θέλει χρόνο, μεγάλη και συνεπή προσπάθεια από όλες τις πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί.

Ποιες πιστεύετε πως πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της ευρωπαϊκής ηγεσίας που θα προκύψει από τις ευρωκάλπες του Μαϊου;

Δύσκολη ερώτηση! Γιατί ακόμα δεν ξέρουμε ποιοι συσχετισμοί θα υπάρχουν. Πιστεύω πάντως ότι θα πρέπει να υπάρχουν βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες δράσεις. Σταχυολογώ:

Στις βραχυπρόθεσμες δράσεις θα πρέπει να δούμε πώς θα ανακουφίσουμε το πρόβλημα της ανεργίας (μεταξύ άλλων με την σωστή εφαρμογή του προγράμματος Youth Guarantee και αύξηση του προϋπολογισμού του). Θα πρέπει επίσης να βοηθήσουμε με ό,τι εργαλεία έχει ήδη η Ένωση προς την διευκόλυνση του «Επιχειρείν» και την ενίσχυση του. Και να δούμε από τον προϋπολογισμό που υπάρχει τι μπορεί να διατεθεί για επενδύσεις και πώς θα μπορούσε να αυξηθεί.

Οι μεσοπρόθεσμες δράσεις θα πρέπει να αφορούν την ανάπτυξη, μέσω της «πράσινης ανάπτυξης», με την στοχευμένη εκβιομηχάνιση, την διάθεση μικρών κεφαλαίων και την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού «οικοσυστήματος» για start ups. Επίσης να προχωρήσουμε περαιτέρω με την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης. Καθώς και να δούμε τι δράσεις θα λάβουμε, για την διαφύλαξη των εργασιακών δικαιωμάτων εντός της Ε.Ε. Ενώ θα πρέπει να προωθηθεί και το θέμα του ευρωομολόγου.

Μακροπρόθεσμοι στόχοι θα πρέπει να είναι οι συντονισμένες δράσεις για την αύξηση των αρμοδιοτήτων του ευρωκοινοβουλίου, ώστε να προχωρήσουμε στην πραγματική ομοσπονδοποίηση της Ηπείρου. Εκεί θα έχουμε και τον πιο δύσκολο αγώνα, καθώς όσο πλησιάζουμε προς την ολοκλήρωση τόσο περισσότερο θα αντιστέκονται οι κυβερνήσεις των κρατών στην εκχώρηση εξουσίας.

Μετά τις Ευρωεκλογές, ποια θα πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα της Κεντροαριστεράς, με δεδομένο πως πολλά ακούγονται και για τις κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου στο παρασκήνιο;

Το ποια θα είναι τα επόμενα βήματα της κεντροαριστεράς θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε μεγάλο βαθμό. Είναι σημαντικό να καταγράψει ένα σημαντικό ποσοστό η Κεντροαριστερά, για να μπορούμε να μιλάμε για εξέλιξη του χώρου. Πιστεύω ότι η Κεντροαριστερά θα πρέπει μέσα από διεργασίες να αναδείξει νέα πρόσωπα πάντως. Λίγο με ενδιαφέρει από ποιο περιβάλλον θα προέρχονται. Αλλά ο κύριος Παπανδρέου οφείλει σε αυτό το στάδιο κατά την γνώμη μου να πάρει πρωτοβουλίες στήριξης της προσπάθειας που γίνεται με την Ελιά. Ας το πούμε αλλιώς, αν δεν στηρίξει την «Ελιά» και αυτή αποτύχει, θα είναι τελικά κέρδος ή ζημία για τον κο Παπανδρέου;

Τέλος, συμμερίζεστε την ανησυχία ανθρώπων του χώρου πως ένα αρνητικό αποτέλεσμα για την Ελιά μπορεί να αυξήσει την εσωστρέφεια στο χώρο και έτσι να χαθεί για τα καλά ο στόχος του comeback της Κεντροαριστεράς στο πολιτικό προσκήνιο;

Ας μιλήσουμε χωρίς περιστροφές, η κεντροαριστερά έτσι και αλλιώς πρέπει να εξελιχθεί και να αποκτήσει ξανά επαφή με την κοινωνία, όμως η πιθανή εκμηδένιση των δυνάμεων της, θα δημιουργήσει τοξικά προβλήματα για την εξέλιξη της. Η πολιτική όπως και η φύση απεχθάνεται το κενό και πολύ φοβάμαι ότι θα καλυφθεί με άσχημο τρόπο και όχι με αυτό που πολλοί φαντάζονται. Καθώς και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις θα προσπαθήσουν να «καταλάβουν» τον χώρο.

Για αυτό θεωρώ ότι η «Ελιά» πρέπει να περάσει ως ένα θετικό βήμα, υπάρχουν οι δυνατότητες σε ένα κατά γενική ομολογία καλό ψηφοδέλτιο, με αρκετούς νέους ανθρώπους που έχουν ζήσει την Ελλάδα της κρίσης και προέρχονται από την κοινωνία και όχι από ένα «προστατευμένο» περιβάλλον.

Ένα θετικό αποτέλεσμα θα μας δώσει αυτοπεποίθηση και άλλη δυναμική. Ενώ θα αναδείξει και νέα αξιόλογα στελέχη, που μαζί με άλλους, θα στελεχώσουν την κεντροαριστερά του μέλλοντος.