Πιέσεις

ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ τον Καβάφη, «ρωτούσε για την ποιότητα». Ειπωμένο διαφορετικά: είχε πάντα αδυναμία στην ποιότητα. Και στην πολιτική αυτά πληρώνονται. Αν και, έχοντας κυβερνήσει μία οκταετία, αδιανόητο χρονικό μέγεθος για τους διαδόχους του, δεν μπορείς να πεις ότι ο Κώστας Σημίτης στερήθηκε ισχύος.

Γράφει ο Δημήτρης Μητρόπουλος

Η πολιτική αγαπά τις συμπτώσεις. Η κίνηση των 58 για την Κεντροαριστερά προκύπτει στην ίδια συγκυρία με την καταδίκη του Ακη. Ο άλλος άνθρωπος

της οκταετίας 1996-2004, ο εσωκομματικός αντίπαλος και εκφραστής του κακού ΠΑΣΟΚ, γίνεται μια γραμμή που τελικά σβήνει στην άκρη του Γαλαξία. Επειτα από τόσα χρόνια. Αλλά και με τρόπο που αναδρομικά δείχνει με τι - όχι με ποιους! - συγκατοίκησε πολιτικά ο Σημίτης. Αντιθέτως, οι 58, δηλαδή η ποιότητα στην πολιτική και η αναγωγή της Κεντροαριστεράς σε στόχο των προοδευτικών δυνάμεων, είναι η άλλη συνιστώσα. Παραμένει σταθερή - μια γραμμή που πάει πολύ πίσω στον χρόνο και συνεχίζεται - αλλά συνεχίζει και να μην έχει μεγάλη απήχηση. Φυσικά ο Σημίτης είναι έμπειρος πολιτικός και οι περισσότεροι από τους υπογράφοντες δεν έχουν αυταπάτες: ένα τέτοιο εγχείρημα δεν έχει μαζικότητα. Καταλύτης για την ελίτ είναι.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, η φιγούρα που ρίχνει τη σκιά της επάνω στο Μανιφέστο των 58 δεν είναι ο Σημίτης. Είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Επειτα από αρκετούς δισταγμούς, αποφάσισε ότι πρέπει να ανοίξει την πόρτα του ΠΑΣΟΚ σε κάποιες δυνάμεις απέναντι στις οποίες είχε τις αμφιβολίες του. Σε θέματα ποιότητας και πνεύματος ο Ευάγγελος υπήρξε, άλλωστε, πάντοτε αυτάρκης. Ωστόσο, ο Βενιζέλος ήταν που ξανάβαλε στο παιχνίδι τον Σημίτη με την εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ. Τότε που δόθηκε ευκαιρία και στον Γιώργο Παπανδρέου, έστω κι αν αυτός επέδειξε την ίδια αφασία λόγου που εκφράζεται με όρους πολιτικού πρωτογονισμού από το κείμενο του Καρχιμάκη και των 75. Διά του Σημίτη ο Βενιζέλος ενσωμάτωσε όλους αυτούς που νόμιζαν ότι θα έφτιαχναν το «κόμμα Παπαδήμου». Ψήφους δεν φέρνουν. Αλλά είναι καλοί μυαλοπωλητές, μπορεί να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές, μπορεί να είναι χρήσιμοι για τις ευρωεκλογές και - από τακτική άποψη, το σημαντικότερο - αυξάνουν την πίεση στον Φώτη Κουβέλη.

Ο Κουβέλης λέει «όχι» στην Κεντροαριστερά. Οπως έλεγε «όχι» και στην ΕΡΤ. Νόμιζε ότι θα έβγαινε κερδισμένος αλλά μόλις τώρα σταθεροποιήθηκε πάλι κάπως η ΔΗΜΑΡ, έπειτα από πολλές περιπέτειες. Καθώς οι 58 ακούγονται - κυρίως στα ΜΜΕ - η παρέμβασή τους δημιουργεί κλίμα και απορίες: γιατί να μη συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ στον ορίζοντα των ευρωεκλογών; Υπάρχει ένας κόσμος που δεν εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και που δεν του πάει να ψηφίσει ΝΔ - ιδίως αν το Μαξίμου επιμείνει σε δεξιά στροφή. Αυτός έχει ανάγκη πολιτικής έκφρασης και δεν καταλαβαίνει γιατί ο προοδευτικός χώρος πρέπει να είναι ψίχουλα στο τραπέζι των δύο άκρων. Αλλωστε δεν άθροιζαν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πλειοψηφικό ποσοστό τον Μάιο του 2012;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πάντα η επανεμφάνιση του Σημίτη δίνει στην πολιτική ενδιαφέρον και βάθος.

Το διαβάσαμε στα ΝΕΑ

Φωτογραφία: Eurokinissi