Οι δανειστές πατούν την πραγματική κόκκινη γραμμή της κοινωνίας

Για εκείνους, οι Έλληνες οφειλέτες στις τράπεζες είναι μερικές χιλιάδες ακόμη ασυνεπείς δανειολήπτες που είτε πρέπει να πληρώσουν, είτε να ενταχθούν στο ισπανικό μοντέλο «τιμωρίας», χάνοντας τα σπίτια τους.

Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης

Δεν λογαριάζουν πια από κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, έπαθαν… ανοσία με τη συγκεκριμένη φράση. Θεωρούν ότι όπως διαγράφηκαν μονοκοντυλιά όλες οι προηγούμενες, έτσι πρέπει να γίνει και με δαύτην. Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης Τσίπρας

δεν άφησε κόκκινη γραμμή για κόκκινη γραμμή απάτητη στις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού. Τώρα όμως ξέρει ότι έχει μπροστά του την πραγματική κόκκινη γραμμή της κοινωνίας.

Οι δανειστές αρνούνται να ξεχωρίσουν την Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων από την Ισπανία των 45 εκατ., όπου πραγματοποιούνταν περίπου 95 κατασχέσεις την ημέρα το 2014 για να κλείσει η χρονιά με 35.000 κατασχέσεις πρώτων κατοικιών. Το εφιαλτικό σενάριο με τους πλειστηριασμούς στην Ιβηρική χώρα μοιάζει να είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ.

Αν ληφθούν υπόψη οι δευτερεύουσες κατοικίες, τα γραφεία, τα εμπορικά καταστήματα, τα αγροτεμάχια και τα οικόπεδα, οι κατασχέσεις στην Ισπανία αυξήθηκαν κατά 9,3% το 2014, φθάνοντας τις 119.442. Οι εξώσεις άλλωστε αποτελούν την τελευταία διετία μια μαύρη σελίδα για τη χώρα και την κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι.

Ωστόσο ο Ραχόι φαίνεται να ανακάμπτει σε κάποιο βαθμό δημοσκοπικά και αυτό είναι ουσιαστικά το μεγάλο επιχείρημα της Τρόικα στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, σε ότι αφορά τα κόκκινα δάνεια.

Είναι γνωστό καιρό τώρα ότι αυτές οι ψυχρές τεχνοκρατικές «μηχανές» βλέπουν μόνο νούμερα, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αν περάσουν όσα εξωπραγματικά απαιτούν, η Ελλάδα θα έχει ξανά σε δύο-τρεις μήνες εκλογές. Η πρόταση τους είναι να ξεκινά το εισοδηματικό όριο κριτήριο από τα 8.180 ευρώ για ένα άτομο και τα 13.917 για ζευγάρι, με προσαύξηση 3.350 ευρώ για κάθε παιδί μέχρι τα τρία. Κάτω από τα όρια της φτώχειας δηλαδή, τα οποία έχουν προσδιοριστεί στα 8.879 ευρώ για άγαμο και στα 17.270 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.

Με λίγα λόγια ζητούν να μένει άστεγος κάποιος που αμείβεται με 681 ευρώ καθαρά το μήνα και αδυνατεί να πληρώσει τις δόσεις του, ή μια οικογένεια με ένα παιδί που έχει μηνιαίο εισόδημα 1.440 ευρώ. Το σκεπτικό τους είναι ότι δεν γίνεται να πληρώνει η ΕΚΤ όλη τη χασούρα των ελληνικών τραπεζών, να μπαλώνει με τόσα δισ. ευρώ την «τρύπα» από τις εκροές των καταθέσεων και την ίδια ώρα να παραμένει ανεξέλεγκτη η χασούρα τους (των τραπεζών) από τους Έλληνες οφειλέτες.

Λογιστικά θεμιτό σκεπτικό θα μπορούσε να πει κανείς, ξεχνούν όμως ότι λογιστικά μιλάμε για να μια πτωχευμένη χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες πτωχευμένους πολίτες. Μια χώρα με 1,2 εκατομμύρια ανέργους και έξι στους 10 συνταξιούχους να παίρνουν σύνταξη κάτω από 700 ευρώ. Μια χώρα με 350.000 οικογένειες χωρίς εργαζόμενο μέλος και της οποίας ο βασικός μισθός είναι στα 480 ευρώ καθαρά, τη στιγμή που οι τιμές των προϊόντων παραμένουν στα ύψη.

Την ίδια ώρα οι δανειστές αξιώνουν να βγαίνει κάποιος εκτός από τη ρύθμιση των 100 δόσεων αν βρεθεί εκπρόθεσμος έστω και για ένα δευτερόλεπτο στις οφειλές του, ακόμη και αν αυτές δεν αφορούν δεν αφορούν την εφορία ή το σχετιζόμενο ασφαλιστικό ταμείο, όπως π.χ. τον ΕΝΦΙΑ!

Η σκοπιμότητα των απαιτήσεων της Τρόικα μοιάζει ανεξήγητη. Η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να βγάλει στη σέντρα μόνο τους μπαταχτσήδες, οι δανειστές προσπαθούν να επιβάλλουν κατασχέσεις χωρίς διακρίσεις, αδιαφορώντας για τις τεράστιες συνέπειες που θα έχει κάτι τέτοιο σε μια ήδη κατακερματισμένη κοινωνία. Αν περάσουν οι όροι τους, υπολογίζεται ότι εφτά στους 10 οφειλέτες θα χάσουν τα σπίτια τους.

Η ιδιοκατοίκηση αποτελεί το τελευταίο «οχυρό» ενός πολύ μεγάλου αριθμού ελληνικών νοικοκυριών και καμία ελάφρυνση χρέους – όσο γενναία και αν είναι – δεν πρόκειται να αντιστρέψει την ψυχολογία, ώστε να επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης η ελληνική οικονομία. Πως μπορεί να αποτελεί μέρος της λύσης η έξωση τόσων ανθρώπων όταν τα ατομικά χρέη προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία διογκώνεται διαρκώς;

Είναι απορίας άξια η στάση των δανειστών, την ώρα που υποτίθεται ότι η Ε.Ε. καταψήφισε τη λύση του Grexit, επιλέγοντας να στηρίξει την ελληνική ανάκαμψη. Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει πια πολιτική λύση, τρίβεται διαρκώς για το συγκεκριμένο θέμα στον Ολάντ, ενώ έχει ξεκινήσει νέο κύκλο επαφών με Μέρκελ και Γιούνκερ, προκειμένου να παρακάμψει τους τεχνοκράτες. Όπως και το καλοκαίρι όμως, ο νόμος των «λογιστών» αποδεικνύεται για την ώρα υπεράνω όλων. Η άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας αποτελεί δέσμευση της χώρας από το Μνημόνιο 2, απέμενε να καταρτιστούν οι όροι μέσω των οποίων θα δρομολογούνταν από 1/1/2015.

Προφανώς οι χειρισμοί της κυβέρνησης που οδήγησαν στο τρίτο Μνημόνιο, επιδεινώνοντας την ελληνική οικονομία και την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών, ουδόλως βοήθησαν ώστε η Ελλάδα να πάει με καλύτερο «χαρτί» και σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Ο Τσίπρας βρίσκει διαρκώς μπροστά του τώρα αυτούς τους εφτά μήνες από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο. Ο άνθρωπος που ευαγγελιζόταν ότι θα αλλάξει την Ευρώπη, παρακαλάει τώρα την Ευρώπη να αλλάξει τους… τεχνοκράτες της.

Και αν τελικά δεν τα καταφέρει, η παραίτηση μοιάζει η μοναδική διέξοδος για μια αριστερή κυβέρνηση που απέτυχε να βάλει νερό στο κρασί των δανειστών ακόμα και για τα πλέον στοιχειώδη, εντάσσοντας στη συνθηματολογία του και το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Και καλά η κυβέρνηση μπορεί και να έχει το τέλος που της αξίζει, με την Ψωροκώσταινα τι γίνεται; Για αυτήν ίσως ότι είναι γραφτό της μοίρας, να κυβερνηθεί ξανά -σαν προτεκτοράτο- από έναν ψυχρό συστημικό, τεχνοκράτη…

The post Οι δανειστές πατούν την πραγματική κόκκινη γραμμή της κοινωνίας appeared first on KoolNews.