Ο περιφρονημένος Ρεμπό – 122 χρόνια από το θάνατο του «καταραμένου»

Στις 7 Οκτωβρίου του 1854 γεννιέται στο Σάρλβιλ της βορειοανατολικής Γαλλίας, ο Αρθούρος Ρεμπό, ένας από τους πιο επιφανείς «Καταραμένους Ποιητές», που δε σημάδεψε την ποίηση, αλλά συγκλόνισε την ψυχή των απόκοσμων και περιθωριακών, συναισθηματικά κυρίως, ανθρώπων.

Σαν σήμερα πριν από 122 χρόνια ο Αρθούρος Ρεμπώ άφηνε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 37 χρόνων νικημένος από τον καρκίνο, αλλά πριν από αυτό είχε νικηθεί από την ελεύθερη, ασυμβίβαστη και πτητική ψυχή του.

Το ταλέντο του είχε ήδη διαφανεί

από μικρή ηλικία, αλλά παρόλα αυτά οι επιστολές του σε ποιητές και λόγιους της εποχής απορρίφθηκαν πολλές φορές, πριν ο Πολ Βερλέιν τον πάρει υπό την προστασία του.

Η σχέση αυτή με τον Βερλέιν θα τον συνταράξει, αφού εκτός των φημών για ερωτική πέραν της ποιητικής σχέσης, ο Βερλέιν θα φτάσει στο σημείο να τον πυροβολήσει.

Πολύ πριν τον Βερλέιν πάντως, ο Ρεμπώ είχε αρχίσει να πίνει, να καπνίζει χασίς, ενώ στα ποιήματά του διαφαινόταν η εσχατολογική του φύση.

Η διάρκεια της ποιητικής του δημιουργίας ήταν μικρή σε χρόνο, αφού συνέγραψε τα ποιήματά του σε μόλις 8 χρόνια, αλλά ήταν μεγάλη σε ένταση και βάθος.

Θεωρήθηκε ο πρωτοπόρος του συμβολισμού στη γαλλική ποίηση, ενώ έχει στοιχεία ντανταϊσμού και σουρεαλισμού, πολύ πριν οι λέξεις αυτές αποκτήσουν νόημα και εκπροσώπους.

Η άποψή του για την ποίηση

Ένας τέτοιος ανήσυχος και φιλοσοφημένος άνθρωπος δε θα μπορούσε παρά να βλέπει την ποιητική από μια σκοπιά μοναδική, σκοτεινή και ατέρμονη.

«Κάνω τον εαυτό μου όσο πιο βρωμερό μπορώ. Γιατί; Γιατί θέλω να γίνω ποιητής και προσπαθώ να μετατρέψω τον εαυτό μου σε μάντη. Δεν θα καταλάβετε τίποτα από όλα αυτά και δε μπορώ και να σας τα εξηγήσω. Ο στόχος είναι να φτάσω στο άγνωστο διαταράσσοντας όλες τις αισθήσεις μου. Αυτό απαιτεί πόνο, οδύνη, αλλά απαιτεί να είναι κάποιος δυνατός και γεννημένος ποιητής. (Απαιτεί) κάθε μορφή του έρωτα του πόνου, της τρέλας. Ο ποιητής αναζητά τον εαυτό του, ενδο-καταναλώνει τα δηλητήριά του και κρατά μόνο τις Πεμπτουσίες του. Πρόκειται για ανείπωτα βασανιστήρια που απαιτούν πίστη και την εναπόθεση της υπερφυσικής του ιδιότητας. Αυτή η διαδικασία απαιτεί να ανακατευτεί με τη λάσπη και τα σκουπίδια, ανάμεσα στα οποία θα είναι ένας μεγάλος ασθενής, εγκληματίας...Ένας μεγάλος ΚΑΤΑΡΑΜΜΕΝΟΣ, αλλά και παντογνώστης ανάμεσα στους ανθρώπους. Γιατί φτάνει στο άγνωστο. Έχει βυθομετρήσει την ψυχή περισσότερο από κάθε άλλον. Φτάνει στο άγνωστο. Και αν και καταλήγει να χάνει την ουσία της μέθεξης στις αισθήσεις, τουλάχιστον τις έχει δει. Αφήστε τον λοιπόν, να πεθάνει μαζί με αυτά τα ανέκφραστα πράγματα. Άλλοι φριχτοί εργάτες θα έρθουν για να ξεκινήσουν από τους ορίζοντες που τον γονάτισαν.»

Τα έργα του

Τα πιο σημαντικά του δημιουργήματα είναι τα : The Drunken Boat, A Sleep In The Valley, Η Αφροδίτη Αναδυομένη, The Seekers of Lice, Sensation, Departure κ.α.

Asleep in the Valley

A small green valley where a slow stream flows

And leaves long strands of silver on the bright

Grass; from the mountaintop stream the Sun's

Rays; they fill the hollow full of light.

A soldier, very young, lies open-mouthed,

A pillow made of fern beneath his head,

Asleep; stretched in the heavy undergrowth,

Pale in his warm, green, sun-soaked bed.

His feet among the flowers, he sleeps. His smile

Is like an infant's - gentle, without guile.

Ah, Nature, keep him warm; he may catch cold.

The humming insects don't disturb his rest;

He sleeps in sunlight, one hand on his breast;

At peace. In his side there are two red holes.

Departure

All is seen...

The vision gleams in the air.

All is had...

The distant sound of cities at night,

In sunlight, always.

All is known...

Chaos! Disorder!

These are the stuff of life.

Departure while love yet lingers,

And bright sounds.

Sensations

IN summer evenings blue, pricked by the wheat

On rustic paths the thin grass I shall tread,

And feel its freshness underneath my feet,

And, dreaming, let the wind bathe my bare head.

I shall not speak, nor think, but, walking slow

Through Nature, I shall rove with Love my guide,

As gipsies wander, where, they do not know,

Happy as one walks by a woman's side.

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter