Ο μακρύς δρόμος του Κάμερον και οι δυσοίωνες προβλέψεις για το Brexit

Το δημοψήφισμα μπορεί να αποτελέσει την επικύρωση του μεγαλύτερου πολιτικού λάθους που έχει κάνει πρωθυπουργός της Βρετανίας τις τελευταίες δεκαετίες.

Από το Λονδίνο: Γιώργος Σταύρου

Ο κ. Κάμερον όπως διαφαίνεται προς στιγμή, υπολόγισε ότι με ένα δημοψήφισμα θα μπορούσε να κερδίσει πολιτικά τους αντιπάλους του που

είχαν αντί-ευρωπαϊκή ατζέντα και να τους θέσει εκτός πολιτικού πεδίου. Ωστόσο ξέχασε στους υπολογισμούς του να βάλει τον παράγοντα του δικού του Κόμματος και των Συντηρητικών που χρόνια ανέμεναν ένα του στραβοπάτημα για να θέσουν θέμα προέδρου στο κόμμα.

Είναι αλήθεια ότι παρά τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες μπορεί να κρύβει η κίνηση του δημάρχου του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον για επιστράτευση του με το στρατόπεδο της Εξόδου και εναντίωση στον πρωθυπουργό, ο κ. Τζόνσον έχει απόλυτο δίκιο στο θέμα της συμφωνίας που έφερε ο Κάμερον.

Η συμφωνία της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης είναι αδύνατο να εξυγιάνει τους ευρωσκεπτικιστές καθώς απευθύνεται μόνο σε όσους μπορούν να εντοπίσουν ακόμα εκείνο το ευρωπαϊκό ιδεώδες στο συνονθύλευμα που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκή «ένωση». Στην Βρετανία άνθρωποι και πολύ περισσότερο πολιτικοί με τέτοιες ψευδαισθήσεις εκλείπουν.

Η Βρετανία έχει αρχίσει να βλέπει την συμμετοχή της στην Ε.Ε. ως μία παρένθεση που πολύ σύντομα θα κλείσει. Κατά αρκετούς πολιτικούς αναλυτές ο κ. Κάμερον έχει υιοθετήσει λάθος τακτική για την διάδοση της εκστρατείας της Παραμονής στην Ε.Ε..

Μία τακτική φόβου και τρομοκράτησης του Βρετανού ψηφοφόρου με μόνα επιχειρήματα γενικολογίες περί εθνικής ασφάλειας και οικονομικής ευημερίας. Οι Έλληνες έχοντας αρκετά πρόσφατες μνήμες από το δημοψήφισμα του Ιουλίου μπορούν να σκεφτούν την καμπάνια του Κάμερον πολύ κοντά σε αυτήν του κ. Σαμαρά. Το μήνυμα και των δύο εκστρατειών το ίδιο: μέσα στην Ε.Ε υπάρχει ευημερία και ανάπτυξη έξω από την ένωση υπάρχει μόνο σκοτάδι και παρακμή.

Μπορεί τελικά στην Ελλάδα το Όχι στο δημοψήφισμα με έναν ανεκδιήγητο τρόπο να μετατράπηκε σε Ναι ωστόσο στην Βρετανία κάτι τέτοιο είναι απίθανο να γίνει. Και είναι απίθανο επειδή ο κ. Τζόνσον είναι έτοιμος να θέσει θέμα εξουσίας στο κυβερνών κόμμα αν υπάρχει επικράτηση υπέρ της Εξόδου.

Τα κέρδη που έχει αποκομίσει η Βρετανία από την Ε.Ε. είναι μετρήσιμα στα δάχτυλα όπως υποστηρίζει ο κ. Τζόνσον. Η ειρήνη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη βασίστηκε στην εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών. Από την συνθήκη της Ρώμης το 1957 μέχρι και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη του 1986 με πρωτοβουλία της Μάργκαρετ Θάτσερ, το μοντέλο της εμπορικής ένωσης λειτουργούσε περίφημα.

Μετά όμως ξεκίνησε να γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει μείζον ζήτημα με την εθνική κυριαρχία των μελών κρατών. Οι Βρετανοί όσο προοδευτικοί και αν προβάλλονται στον υπόλοιπο κόσμο, αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη και δυσανασχέτηση την αύξηση των εξουσιών των Βρυξελών. Σε αυτή την δυσανασχέτηση έρχεται να προστεθεί η οικονομική συνεισφορά που καλείται η Βρετανία χωρίς να είναι μέλος της ευρωζώνης αλλά και η προσφυγική κρίση.

Το έργο του κ. Κάμερον είναι πολύ δύσκολο καθώς καλείται να πουλήσει μία ελλαττωματική, απαρχαιωμένη για πολλούς ιδέα σε ένα σώμα ψηφοφόρων που έχουν ξεκινήσει να είναι δύσπιστοι. Μετά τις εκθέσεις και τις δηλώσεις σημαίνων επιχειρηματιών για τους κινδύνους του Brexit (αποχώρηση των τραπεζών, φυγή των θέσεων εργασίας και των επενδύσεων) που ταρακουνήσαν το Λονδίνο, ο κ. Κάμερον επιστράτευσε και τους ευρωπαίους φίλους του κ. Ολάντ και κ. Σόιμπλε για να περάσουν το μήνυμα ότι η Ευρώπη θέλει την Βρετανία μαζί της.

Ωστόσο η τακτική της κινδυνολογίας έρχεται να συγκρουστεί με το πάγιο επιχείρημα της εκστρατείας υπέρ της Εξόδου ότι η επιτυχία του Λονδίνου ως οικονομικού και πνευματικού κέντρου είναι παγκόσμια και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει αν η Βρετανία αποχωρήσει από την Ε.Ε.. Το κλίμα σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές θυμίζει πολύ εκείνο της περιόδου του 1999 που γινόταν συζήτηση για το νόμισμα που πρέπει να έχει η Βρετανία.

Τότε όπως και τώρα το επιχείρημα είναι ότι η επιλεκτική εμπορική σχέση με ομάδα χωρών δεν μπορεί να επιτύχει μακροπρόθεσμα καθώς η παγκόσμια οικονομία μεταβάλλεται συνεχώς. Είναι γνωστό άλλωστε από τα στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο η Εθνική Στατιστική Αρχή της Βρετανίας ότι οι εμπορικοί δεσμοί με μη Ευρωπαϊκές χώρες και τα έσοδα από το εμπόριο μαζί τους αυξάνονται κάθε χρόνο. Εν αντιθέσει η ανάπτυξη στο εμπόριο με χώρες της Ε.Ε. έχει παγώσει από το 2008.

Με 4 μήνες να απομένουν για το δημοψήφισμα, η αψιμαχία μεταξύ των πολιτικών προσώπων έχει διχάσει τους βρετανούς ψηφοφόρους. Η καθαρή επικράτηση της παραμονής στην Ε.Ε. στις δημοσκοπήσεις έχει μετατραπεί σε μία κόντρα λίγων ποσοστιαίων μονάδων. Σημαντικό ρόλο παίζει ότι στο παρασκήνιο γίνεται μία μάχη για το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η δεύτερη θητεία του Ντέιβιντ Κάμερον μπορεί μόλις να ξεκίνησε ωστόσο ο Τζώρτζ Όσμπορν, υπουργός των Οικονομικών, έχει ήδη ανεπίσημα ανακηρυχθεί ο διάδοχος του στην εξουσία των Συντηρητικών. Αυτή την διαδοχή προσπαθεί να αποτρέψει ο κ. Τζόνσον ο οποίος νικώντας την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. θα καταστήσει αδύνατο για τον κ. Κάμερον να παραμείνει στην εξουσία.

The post Ο μακρύς δρόμος του Κάμερον και οι δυσοίωνες προβλέψεις για το Brexit appeared first on KoolNews.