Κάνε με μια μέρα Πρωθυπουργό…

Του Γιάννη Κολοκυθά

Η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει να κάνει πράγματα. Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις στη χώρα προχωρούν, με καθυστερήσεις είτε διαφωνούν κάποιοι, είτε συμφωνούν εντός και εκτός κυβέρνησης. Είναι πιο ώριμες οι συνθήκες τώρα και γιατί δεν μπόρεσε καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα να κάνει κάτι ανάλογο;

Βέβαια την ώρα που κάποιοι προσπαθούν και παίρνουν μερικές φορές και δυσάρεστες αποφάσεις για τους Έλληνες, κάποιοι άλλοι σκέφτονται αν θα βάλουν την υπογραφή τους σε νομοσχέδια και τροπολογίες μήπως και έχουν κάποιο κόστος. Για παράδειγμα χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης

Αντ. Ρουπακιώτης είχε διαμηνύσει ότι δεν θα υπέγραφε συγκεκριμένη διάταξη για τους συμβασιούχους που προωθούσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντ. Μανιτάκης. Ναι, είναι και οι δύο στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και γιατί διαφωνούν; Το κακό είναι ότι διαφωνούν δημοσίως και δίνουν σε όλους μια κακή εικόνα ασυννενοησίας της κυβέρνησης. Τρία κόμματα, μια κυβέρνηση λογικό είναι. Εδώ διαφώνησαν δύο νομικοί και όχι δύο υπουργοί για ένα θέμα. Λες και είμαστε σε δικαστήρια. Έτσι έγινε και με την απομάκρυνση των επίορκων υπαλλήλων. Κανένας δεν έπαιρνε την απόφαση και κανένας δεν έβαζε την υπογραφή του για να φύγουν δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς πια και κάποιος πρέπει να βάλει την υπογραφή του στις δύσκολες και τις δυσάρεστες αποφάσεις. Και αυτή η κυβέρνηση δεν είναι σαν τις άλλες. Είναι μια τρικομματική κυβέρνηση με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα και δεν χωρούν προσωπικές πολιτικές συμπεριφορές και στρατηγικές. Το ίδιο συνέβη με την τροπολογία του υπουργείου Εργασίας για τις συντάξεις του ΟΑΕΕ και το ίδιο θα συμβεί και πάλι όταν δεν υπάρχει συνεννόηση και κυρίως αποφασιστικότητα.

Αυτή τη στιγμή έχουμε μπροστά μας την ευκαιρία να αφήσουμε την κρίση και όλα τα δεινά πίσω μας. Με ασυνεννοησία, παρεξηγήσεις και πισωγυρίσματα δεν θα γίνει τίποτα καλό.

Η αξιωματική αντιπολίτευση κρίνει ότι όλα όσα γίνονται είναι λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνει ότι πρέπει να κυβερνήσει. Επίσης είναι σίγουροι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι μόνο αυτοί γνωρίζουν ποιο είναι το καλό των Ελλήνων. Όλων των Ελλήνων. Του 100% των Ελλήνων. Στον ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούν για όλα. Βλέπουν το άσπρο – μαύρο και ποτέ το άσπρο – άσπρο. Θέλουν να κυβερνήσουν -είναι δικαίωμά τους- αλλά δεν μπορούν να μη βλέπουν ότι κάτι γίνεται. Και αν αισιοδοξούν ότι κάποια μέρα θα κυβερνήσουν την Ελλάδα ας εκμεταλλευτούν τουλάχιστον ότι κάποια πράγματα, που δεν θα τολμούσαν ποτέ να κάνουν οι ίδιοι, τα έχουν κάνει κάποιοι άλλοι πριν από αυτούς και πήραν πάνω τους όλο το πολιτικό κόστος.

Το να είσαι αμφισβητίας όλων όσων συμβαίνουν στη χώρα δεν σε βοηθάει να πας μπροστά και να γίνεις κυβέρνηση. Εκτός αν δεν θέλεις να βλέπεις τη χώρα σου να προοδεύει.

Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε σε κάποιους στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι είναι ένα κόμμα του 27% (εκλογές Ιουνίου 2012) και προφανώς δεν εκφράζει το υπόλοιπο 73%. Οι δημοσκοπήσεις επίσης δίνουν τη μία φορά μικρό προβάδισμα στη ΝΔ και την άλλη στον ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά κοντά στο 20-25%. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να λέει ότι εκφράζει όλους τους Έλληνες. Αλλά πριν από δέκα μήνες είχαμε εκλογές και έχουμε μια κυβέρνηση. Γιατί λοιπόν τόση βιασύνη στον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί τόση αμφισβήτηση; Γιατί οι Ανεξάρτητοι Έλληνες νομίζουν ότι εκφράζουν όλους τους Έλληνες; Το 7% των ψήφων δεν πήραν στις εκλογές; Πως μπορούν κάποιοι να λένε ότι εκφράζουν όλους τους Έλληνες;

Ώρες-ώρες η αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζει κάτι ωραίους τύπους στα καφενεία που λένε με μεγάλη ευκολία «κάνε με μια μέρα πρωθυπουργό και θα τα κάνω όλα αλλιώς, θα αλλάξω την Ελλάδα. Όχι σαν αυτούς». Αυτή είναι η διαφορά. Κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν καλύτερα από τους άλλους αλλά μόνο στη θεωρία καθώς δεν έχουν κυβερνήσει ποτέ. Από την άλλη κάποιοι απλώς καλούνται να κάνουν το σωστό με οποιοδήποτε κόστος. Τόσο απλά…