Ήταν κάποτε μια… μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο που την έλεγαν Ρεάλ

Ανήκω στη γενιά αυτών που μεγάλωσαν μαθαίνοντας ότι η Ρεάλ είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Δεν χρειαζόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς επ’ αυτού, η γνώση εντάσσονταν στη γεωμετρική σφαίρα του αξιώματος.

Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης

Έξι κύπελλα πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης ήταν αυτά, έστω και αν το τελευταίο είχε κατακτηθεί 10 χρόνια προτού γεννηθώ εγώ. Η ίδια η Ρεάλ φρόντισε όμως να καταστήσει την αίσθηση αυτή και ποδοσφαιρικό αξίωμα. Τρία Τσάμπιονς Λιγκ μέσα σε πέντε χρόνια (1998, 2000, 2002) και οι οπαδοί των Μίλαν,

Η ιστορία όμως δεν είναι κάτι που σταματά. Εξελίσσεται και τροποποιείται, χωρίζεται σε περιόδους, με βάση τα γεγονότα και τη βαρύτητά τους. Αν πείτε στον σημερινό αρχηγό της Ρεάλ (Σέρχιο Ράμος) ότι η ομάδα του είναι η μεγαλύτερη του κόσμου, στην καλύτερη θα σας κοιτάξει με απορία, στη χειρότερη με περιφρόνηση.

Είναι αυτός που έχει υποστεί όλα τα δεινά που βρήκαν τους Μαδριλένους την τελευταία δεκαετία στη διελκυστίνδα με τη μισητή αντίπαλο. Κυριολεκτικά την τελευταία δεκαετία, καθώς στις 19 Νοεμβρίου του 2005 έβλεπε τον Ροναλτίνιο να τον χρησιμοποιεί ως… κώνο για να αποσπάσει το standing ovation από τους οπαδούς της Ρεάλ, οδηγώντας την Μπάρτσα στο ιστορικό 3-0 στο «Μπερναμπέου». Ιστορικό ήταν τότε, πλέον το λες απλώς θριαμβευτικό.

Ο Σεβιγιάνος έζησε έκτοτε το 2-6 στη Μαδρίτη, το 5-0 στη Βαρκελώνη, το 0-2 στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (2011) και ως κορωνίδα το προχθεσινό 0-4, χωρίς τον καλύτερο παίκτη του κόσμου στο τερέν. Έζησε ένα σερί 12 αγώνων χωρίς νίκη σε clasico από το Δεκέμβρη του 2008 έως και τον Απρίλη του 2012 (0-4-8), κυρίως όμως είδε το αντίπαλο δέος να κατακτά σε αυτό το διάστημα εφτά πρωταθλήματα Ισπανίας και άλλα τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ.

Την είδε να πανηγυρίζει δύο τρεμπλ, το ιστορικό 6/6 της σεζόν 2009/10 και να σμιλεύει το χνάρι της στην ιστορία του (total) football ως η κορυφαία ομάδα που το υπηρέτησε ποτέ. Σε αυτή τη δεκαετία η Ρεάλ έχει οχτώ εγχώριους και έξι διεθνείς τίτλους λιγότερους από την Μπαρτσελόνα, υπολειπόμενη πλέον κατά τρεις στη συνολική σούμα (81-78).

Η Ρεάλ έβγαλε αντίδραση στην πρώτη χρονιά του Κάρλο Αντσελότι, κατακτώντας το 10ό (ένα είναι το 10ό), το κύπελλο και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Αυτόν όμως τον προπονητή, που νίκησε για πλάκα με 3-1 την Μπάρτσα πέρσι στο «Μπερναμπέου» και την είχε για 60 λεπτά στα σκοινιά παίζοντας την κυριαρχικά στη Βαρκελώνη, ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον έδιωξε ένα χρόνο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του.

Ίσως διότι ανήκει στην κατ’ εξοχήν γενιά που μεγάλωσε με το αξίωμα ότι η Ρεάλ είναι η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο. Θεωρώντας προφανώς ότι είναι νομοτελειακό, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να το αποδεικνύει. Έστω με τη δική του υπεροπτική οπτική, έστω με δόγμα «galacticos», που δεν χωράει ταπεινοφροσύνη. Που δεν περικλείει προγραμματισμό, δεν αντέχει τη συναίσθηση του ότι είμαι πλέον δεύτερος και πρέπει να καλλιεργήσω με σχέδιο και ποδοσφαιρική λογική το έδαφος για την αποκαθήλωση του πρώτου.

Η Ρεάλ έχει να βγάλει δικό της παίκτη από την εποχή του Ίκερ Κασίγιας, ο υπερταλαντούχος Χεσέ μοιάζει να στριμώχνεται απελπιστικά στις συμπληγάδες των σούπεσταρ. Το «μακρόπνοο», οι φράσεις «χτίζω» και «επενδύω στα νιάτα» (και όχι στο sold out των t-shirts), έχουν χαθεί από το λεξιλόγιο της χρόνια τώρα.

Ο Πέρεθ ήταν 13 ετών όταν η εκκολαπτόμενη «βασίλισσα» κατακτούσε και την 5η σερί έκδοση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1960). Μισό και πλέον αιώνα μετά δείχνει ότι έχει βαλθεί να ολοκληρώσει την αποστολή που παρέλαβαν οι Γκουαρδιόλα, Μέσι από τους Τσάβι, Ροναλντίνιο, Ετό και συνεχίζουν ο Αργεντίνος, ο Ινιέστα, ο Λουίς Ενρίκε και οι Νεϊμάρ, Σουάρες: την αλλαγή του ρουν της ιστορίας.

Οι Μαδριλένοι είχαν μια πολύ ωραία φράση για να περιγράψουν την αίσθηση κατωτερότητας, την ηττοπάθεια και την επί σειρά ετών μάταιη προσπάθεια της Μπάρτσα να μιμηθεί το κλέος της μεγάλης αντιπάλου της: «Μαδριτίτιδα». Πλέον, δια χειρός και του προέδρου της, είναι η Ρεάλ που καταβάλλεται, ολοένα και περισσότερο, χρόνο με το χρόνο, από την ασθένεια «μπαρτσελονίτιδα».

Και κάπως έτσι οι παραστάσεις και εντυπώσεις των παιδικών χρόνων του Φλορεντίνο, σε ότι αφορά τη μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, απέχουν παρασάγγας από αυτές που κουβαλούν ως βίωμα οι νεότερες γενιές. Δεν θα στοιχημάτιζα με τίποτα ότι σε λίγα χρόνια δεν θα ισχύει το ίδιο και για τη δική μου, αυτήν των 40αρηδων.

The post Ήταν κάποτε μια… μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο που την έλεγαν Ρεάλ appeared first on KoolNews.