Η Μέρκελ, οι Ναζί και οι επιτυχίες της ελληνικής οικονομίας

Ωραίος καιρός, τι καλύτερο για μία βόλτα στο Κέντρο κάτω από τον ανοιξιάτικο ελληνικό ήλιο. Α, ναι. Δεν μπορείς. Έφτασε η Άνγκελα Μέρκελ στην ελληνική πρωτεύουσα και φρόντισαν να της παραχωρήσουν μία έκταση ίση με αυτή Ολυμπιακού Δήμου για να αισθάνεται άνετα…

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Σε αυτό το ειρωνικό ύφος είναι τα περισσότερα από

τα σχόλια που συναντά κανείς σήμερα στο διαδίκτυο προκειμένου να σχολιάσουν την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου. Ορισμένοι μάλιστα συνέκριναν την εικόνα του Κέντρου με αυτήν της έρημης Αθήνας στην εισβολή των Γερμανών Ναζί το 1941.

Η Μέρκελ ήρθε στη Αθήνα για να εκφράσει την συμπαράστασή της και να μας επιβραβεύσει για τα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας το τελευταίο διάστημα. Είναι αλήθεια πως όλα όσα πετύχαμε είναι –ας επιτραπεί η έκφραση- θαυμαστά. Ποιος θα φανταζόταν πριν μερικούς μήνες πως η Ελλάδα θα πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα, θα ήταν με το 1,5 πόδι εκτός Μνημονίου και θα έβγαινε στις αγορές σε μία ανέλπιστα επιτυχημένη δημοπρασία πενταετών ομολόγων.

Σαφώς και δεν λύσαμε τα προβλήματά μας, μας το θύμισε άλλωστε και κομμάτι του διεθνούς Τύπου. «Πρωτογενές πλεόνασμα από εσωτερική στάση πληρωμών στην Ελλάδα», έγραψε το Spiegel, ενώ άλλα Μέσα έσπευσαν να μας… κρατήσουν τα χαλινάρια της χαράς μας για να μην ενθουσιαστούμε πολύ.

Όποιος δεν μπορεί να δει τις επιτυχίες όμως, τουλάχιστον εθελοτυφλεί ή παίζει άλλα παιχνίδια.

Θέλει υπομονή όμως. Σαφώς και από την μία μέρα στην άλλη:

Τα εισοδήματά μας δεν θα ανέβουνΗ ανεργία δεν θα μειωθεί δραματικάΟι φόροι δεν θα μειωθούνΗ κυκλοφορία του χρήματος δεν θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2004Η γραφειοκρατία δεν θα εξαφανιστείΗ ρεμούλα και όλα τα κακά που όλοι γνωρίζουμε δεν θα αλλάξουν

Είπαμε. Θέλει υπομονή. Βήμα-βήμα η χώρα έχει τις δυνατότητες και την θέληση -νομίζω- να βγει δυνατότερη από την κρίση. Βασικά να βγει καλύτερη. Με πρωτογενή παραγωγή πλούτου και πολιτισμού, με επενδύσεις που θα ζηλεύουν άλλες χώρες, με εξαγωγές και πολλά άλλα που καθιστούν μία χώρα αυτάρκη, δυνατή, αισιόδοξη και κυρίως ανεξάρτητη. Αυτό ακριβώς σήμανε η έκδοση του ομολόγου. Την χαραμάδα σε μία πόρτα που θα οδηγήσει στην ανεξαρτησία, όπως πρέπει να είναι. Ανεξαρτησία με πράξεις και όχι με τον –ιστορικά αποδεδειγμένα ηττημένο- ελληνικό τσαμπουκά.

Γιατί βγήκαμε στις αγορές; Γιατί μπορούσαμε. Γιατί έπρεπε. Έπρεπε να αποδείξουμε τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό πως η Ελλάδα του μέλλοντος είναι εκεί που βρίσκονται όλα τα ανεπτυγμένη έθνη της Γης. Στην ελεύθερη αγορά. Χωρίς τείχη και κλειστοφοβικά σύνδρομα. Σε μία διαδικασία εποικοδομητικού δανεισμού, στον οποίον μπορούμε να αντεπεξέλθουμε, κάτι που δεν κάναμε τις προηγούμενες δεκαετίες.

Δείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε μπροστά στους «κερδοσκόπους» και να τους πούμε πως το Grexit τελείωσε. Δεν έχουμε ούτε καν Greecovery. Ξημέρωσε τώρα το Gre-entry, ένας όρος που «λάνσαραν» οι Financial Times και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την προσπάθεια της ελληνικής οικονομίας.

Τι σχέση έχει η Άνγκελα Μέρκελ με όλα τα παραπάνω; Έχει και μεγάλη μάλιστα. Η Μέρκελ ήταν και είναι ο ενορχηστρωτής της όλης –αδικαιολόγητης πολλές φορές- πίεσης προς την χώρα μας. Μίας πίεσης η οποία μας οδήγησε –και με ευθύνη δική μας- σε χρόνια στείρας λιτότητας. Μίας λιτότητας η οποία δεν άλλαξε τίποτα. Μόνο όταν αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε τομές και ριζοσπαστικές κινήσεις, είδαμε πως μπορούμε να βάλουμε σε μία τάξη τα οικονομικά μας. Δεν το πετύχαμε ακόμα, αλλά το πετυχαίνουμε μέρα με την μέρα.

Η Μέρκελ παρ’όλο που μας στήριζε δημοσίως μέχρι πρότινος όλοι καταλαβαίναμε πως φοβόταν τις εξελίξεις στην χώρα μας. Σήμερα δεν ήρθε στην Αθήνα για να δει τον «υπάλληλό» της, όπως αποκάλεσαν κάποιοι τον πρωθυπουργό. Ήρθε να του δώσει συγχαρητήρια για την προσπάθεια όχι παρά τους σκοπέλους που αντιμετωπίζει, αλλά και δημιουργεί η ίδια, έχει σηκώσει τα μανίκια και εργάζεται σκληρά για να θάψει μία για πάντα, πολλά κακώς κείμενα του παρελθόντος. Μία προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν και οι υπόλοιποι Έλληνες παρά τις αδικίες που έχουν παγιωθεί στην ζωή μας.

Η Μέρκελ όμως δεν είδε μία Αθήνα ζωντανή. Η εικόνα της ελληνικής πρωτεύουσας, θα ήταν το καταλληλότερο σκηνικό για γυρίσματα χολιγουντιανής υπερπαραγωγής με θέμα την κατάληψη του πλανήτη από ζόμπι. «Φρούριο», «αστυνομοκρατούμενη πρωτεύουσα» και πολλά άλλα διάβασε κανείς σήμερα στα social media, από όσους ήταν κατά αυτής της εικόνας. Φανταστείτε όμως το άλλο σενάριο…

Τι θα λέγαμε εάν κινδύνευε με οποιονδήποτε τρόπο η Άνγκελα Μέρκελ; Πώς θα μας αντιμετώπιζαν παγκοσμίως; Θα ήμαστε ευρωπαϊκή ή αφρικανική χώρα;

Άλλωστε φροντίσαμε και εμείς για αυτήν την εικόνα. Μόνο ως σκοτεινό μπορεί να χαρακτηριστεί το μήνυμα που στείλαμε χθες με την έκρηξη 75 κιλών δυναμίτη σε ένα από τους καλύτερα φυλασσόμενους δρόμους της Αθήνας.

Τότε από την αισιοδοξία θα πηγαίναμε άτσαλα στη ταπείνωση. Γιατί αυτό θα μας έκανε ο διεθνής Τύπος. Θα μας ταπείνωνε εμφανίζοντάς μας ως ημιβαρβάρους οι οποίοι αδυνατούμε να σεβαστούμε έναν ηγέτη ο οποίος πάτησε το πόδι του στην γη μας.

Φωτογραφία: Eurokinissi