Η δημιουργική ασάφεια του Γιάνη (με ένα «ν») Αναστασίου

Το γυαλί με τον Γιάννη Αναστασίου έχει ραγίσει από το καλοκαίρι – για κάποιους από τον αποκλεισμό από τη Μπριζ, για τους περισσότερους μετά τον αποκλεισμό από τη Γκαμπάλα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι έχει ραγίσει κι επειδή δεν υπάρχει car-glass στη σχέση ομάδας – προπονητή – κόσμου να το ξανακολλήσει, ο Παναθηναϊκός πορεύεται από τον Αύγουστο διχασμένος, με έναν κόσμο ξενερωμένο και μια αγωνιστική

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

Δεν θέλετε την «παραβολή» με το ραγισμένο γυαλί; Αν η σχέση του προπονητή με την ομάδα ήταν σχέση «γκομενική», πάλι θα ήταν μια σχέση με ημερομηνία λήξης: με τόσα καυγαδάκια, νεύρα, εντάσεις και συναισθηματικά πήγαινε-έλα, όση αγάπη και να υπήρχε, το οριστικό τέλος θα πλησίαζε μετά από «σχέση» δυο ετών και κάτι.

Τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό

Το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο εδώ και καιρό: οι παίκτες εμφανώς είναι «στραβωμένοι» με τον προπονητή τους, το βλέπεις ακόμα και στα μάτια τους, το διαπιστώνεις από τον τρόπο που αγωνίζονται (κανείς ή σχεδόν κανείς δεν «παίζει για τον προπονητή του»), τα λένε τα κουτσομπολιά που κάνουν λόγο για εντάσεις, για ανταλλαγή «γαλλικών» και άλλα παρόμοια ανάμεσα σε παίκτες και προπονητή. Το λέει επίσης ο τρόπος που έχει «τελειώσει» ο Αναστασίου ή τέλος πάντων έχει βάλει στο περιθώριο κάποιους παίκτες (Νίνη, Μπούρμπο, Κλωναρίδη, Πέτριτς, Καλτσά, εσχάτως και Πράνιτς), χρεώνοντάς τους μεγάλο μέρος των φετινών προβλημάτων.Και φυσικά το «φωνάζει» ο τρόπος που ο προπονητής έχει περιορίσει το rotation σε σχέση με τις δυο προηγούμενες χρονιές, αλλά και ο τρόπος που (δεν) διαχειρίζεται τα παιχνίδια, ο τρόπος που (δεν) κοουτσάρει, οι αλλαγές που γίνονται σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο του δεύτερου ημιχρόνου, λες και έχει κάνει «τάμα» να τις κάνει μετά το 60' – με τον ΠΑΟΚ προφανώς πήγαιναν όλα πολύ καλά στο πρώτο ημίχρονο με το σκορ στο 3-0, για να μην κάνει καμία διορθωτική κίνηση στην ανάπαυλα.

Για τον κόσμο, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά: μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη και τη στήριξη της διοίκησης στον Αναστασίου, το μότο ήταν ένα: δώστε τα όλα για το πρωτάθλημα και παίξτε καλή μπάλα, για να «χωνέψουμε» το ευρωπαϊκό κάζο. Μόνο που καλή μπάλα δεν ήρθε ποτέ (ως τώρα), η πρώτη γκέλα ήταν στο πρώτο παιχνίδι αυξημένης δυσκολίας που έδωσε ο Παναθηναϊκός (στη Νέα Σμύρνη), στη συνέχεια ακολούθησαν μόνο νίκες μεν, με μέτρια μπάλα δε. Και πλέον, μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό, σε μια έδρα απ' όπου ο Ολυμπιακός πέρασε με χαρακτηριστική άνεση πριν λίγες εβδομάδες και με τη διαφορά να ανοίγει στο -6 από την κορυφή, καταλαβαίνει κανείς ότι το ρήγμα με την εξέδρα βαθαίνει. Μια εξέδρα που είτε έχει κόψει το γήπεδο, είτε θα το κόψει, είτε πάει στο γήπεδο και διαμαρτύρεται σιωπηλά, είτε φωνάζει συνθήματα και σηκώνει πανό που δείχνουν την δυσαρέσκειά της (sic).

Υπάρχει και κάτι ακόμα, που στα δικά μου μάτια είναι επίσης βαθιά προβληματικό: το τελευταίο διάστημα έχει φύγει από την ομάδα ένα σωρό κόσμος κοντά ή γύρω στον Αναστασίου: ο Νταμπίζας, το ιατρικό τιμ, τελευταίος ο Βονόρτας, προφανώς με εισήγηση ή απαίτηση του Αναστασίου, λόγω κακής συνεργασίας ή κακών σχέσεων, επειδή προφανώς τους χρεώνει πράγματα ή από ανασφάλεια. Όπως και να έχει τα πρόσωπα αλλάζουν και αν αυτό είχε μεταφραστεί σε βελτίωση της εικόνας σε κάποιο επίπεδο ή όλα τα επίπεδα (καλύτερες μεταγραφές στην περίπτωση του Νταμπίζα, λιγότεροι τραυματισμοί ή ταχύτερη αποθεραπεία στην περίπτωση του ιατρικού τιμ κλπ.), τότε θα λέγαμε ότι αυτές οι αλλαγές έπιασαν τόπο.

«Αναλαμβάνω την ευθύνη» σημαίνει κανονικά «παραιτούμαι»

Τι σημαίνει το «αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη» που είπε δις ο Γιάννης Αναστασίου μετά το ματς, τόσο στο flash-interview, όσο και στη συνέντευξη τύπου; Πρώτα απ' όλα σημαίνει ότι είναι η πρώτη φορά που είπε κάτι ανάλογο ο προπονητής του Παναθηναϊκού, όχι απλά από το ξεκίνημα της φετινής χρονιάς, αλλά στα 2+ χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας. Μέχρι τώρα συνήθως του έφταιγαν οι παίκτες, «που δεν έκαναν αυτά που είχαμε πει», οι διαιτητές, τα ball-boys, το γκαζόν και διάφοροι άλλοι εξωγενείς παράγοντες όπως ο κακός καιρός και η ομίχλη. Γενικώς πολλά και διάφορα, αλλά σχεδόν ποτέ ο ίδιος. Μέχρι τώρα. Διότι μετά το 3-1 από τον ΠΑΟΚ, ανέλαβε πλήρως την ευθύνη.

Τι συμβαίνει όταν αναλαμβάνει κάποιος την ευθύνη για κάτι; Συνήθως παραιτείται, από τη στιγμή που παραδέχεται ότι ο ίδιος φταίει για την κακή εικόνα και τα κακά αποτελέσματα, εκτός από δυο συνομοταξίες ανθρώπων στη χώρα που ζούμε: τους πολιτικούς και τον Γιάννη Αναστασίου. Που αναλαμβάνουν την ευθύνη αλλά μένουν κανονικά στη θέση τους, περιμένοντας το «αφεντικό» τους (πρωθυπουργό ή πρόεδρο της ομάδας) να «τους φύγει». Εκτός αν ο Γιάννης Αναστασίου, έγινε «Γιάνης» και πορεύεται με παντιέρα τη «δημιουργική ασάφεια»...

Τι γίνεται από δω και πέρα;

Η διοίκηση μετά από ακόμα μια «στραβή» στηρίζει τον Γιάννη Αναστασίου, έχοντας στρέψει τα πυρά της προς τον Αρετόπουλο, την ΚΕΔ, την ΕΠΟ. Το πρόβλημα όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είναι η ήττα από τον ΠΑΟΚ, αλλά το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί: ΑΕΚ στη Λεωφόρο, Ατρόμητος στο Περιστέρι, Ολυμπιακός στη Λεωφόρο, Ηρακλής στη Θεσσαλονίκη. Πρόγραμμα – φωτιά με άλλα λόγια. Και η εικόνα της ομάδας, δεν πείθει κανέναν ότι η ήττα από τον ΠΑΟΚ θα είναι το μοναδικό κακό αποτέλεσμα σε ένα τόσο φορτωμένο και δύσκολο πρόγραμμα.

Άρα το ερώτημα έρχεται αυτόματα: θα συνεχίσει η διοίκηση με τον Αναστασίου στον πάγκο, ελπίζοντας ή προσδοκώντας ή τζογάροντας στην αγωνιστική βελτίωση, η οποία θα έρθει έτσι στα ξαφνικά, από παίκτες με διαλυμένη ψυχολογία και με έναν κόσμο στα όρια του ξεσπάσματος; Ή θα προχωρήσει, σε αλλαγή προπονητή, περιμένοντας ότι θα λειτουργήσει σαν ηλεκτροσόκ, θα ξυπνήσει τους παίκτες, θα επαναφέρει το χαμόγελο στην εξέδρα και θα δράσει ευεργετικά; Ρίσκο το ένα, ρίσκο και το άλλο, με μια επισήμανση: αν γίνει το δεύτερο, τότε θα πρέπει να έχει γίνει προεργασία εδώ και καιρό, να έχουν γίνει ήδη επαφές με υποψήφιους προπονητές, ώστε να υπάρχει εναλλακτική σε περίπτωση που ο Αναστασίου απολύονταν ή παραιτούνταν. Και οι πληροφορίες λένε ότι η διοίκηση έχει plan-B, σε αντίθεση με τον Αναστασίου που σχεδόν ποτέ δεν δείχνει να έχει εναλλακτικό πλάνο στα παιχνίδια, όταν αυτά στραβώνουν.

The post Η δημιουργική ασάφεια του Γιάνη (με ένα «ν») Αναστασίου appeared first on KoolNews.