Η αγάπη για την Ελλάδα, το άδοξο τέλος και οι αμφιβολίες: Ο πιλότος του Ωνάση θυμάται…

Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Ιανουαρίου του 1973. Εκείνη την ημέρα έμελλε να γραφτεί η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της οικογένειας Ωνάση: ο μονάκριβος γιoς του Αριστοτέλη και διάδοχος της δυναστείας μία ημέρα μετά θα άφηνε την τελευταία του πνοή ύστερα από ένα αναπάντεχο αεροπορικό δυστύχημα.

Ο Αλέξανδρος, το «καλό παιδί» όπως τον έλεγαν οι φίλοι του, δεν τα κατάφερε και το χτύπημα που είχε δεχθεί στο μοιραίο αμφίβιο Piaggio

136 έβαλε οριστικό τέρμα στη ζωή του, κι έτσι γράφτηκε η αρχή του τέλους και για τον πατέρα του. Εκείνη την περίοδο υπήρχε ένας άνθρωπος που ζούσε από κοντά την ιστορία της οικογένειας Ωνάση. Πιλότος του Learjet του Αριστοτέλη και πολύ φίλος με τον Αλέξανδρο, ο Χρήστος Κωνστναντόπουλος διηγείται στα «Παραπολιτικά» μερικές άγνωστες πτυχές των μυθικών Ωνάσηδων. «Δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη. Το μέγεθος του τραύματος του αεροπλάνου δεν δικαιολογούσε την πτώση αεροπλάνου», αφηγείται ο σχεδόν συνομήλικος του Αλέξανδρου Ωνάση, υπάλληλος της οικογένειας, και αδελφικοί φίλοι, έπειτα από τόσα χρόνια.

«Ο Αλέξανδρος ήταν ατίθασος, θυμάται… Τότε ζούσε έναν παράφορο έρωτα με το 41χρονο μοντέλο, Φιόνα Κάμπελ – Τίσεν, που όμως δεν ενέκρινε ο Ωνάσης».

Το άδοξο τέλος

Το τέλος το Ωνάση δεν ήταν καλό. Γονατισμένος από τον θάνατο του Αλέξανδρου, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και προσβλήθηκε από την αρρώστια. Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος με θλίψη πλέον θυμάται της εποχή εκείνη: «Έβαζε τσιρότα για να κρατιούνται τα μάτια του ανοικτά. Στο τέλος ήταν πολύ κουρασμένος». Κλείνοντας αυτό που κρατάει έντονα από την συμπόρευσή του με τον Έλληνα μεγιστάνα, Αριστοτέλη Ωνάση, και την οικογένειά του ήταν η αγάπη του για την Ελλάδα. «Ήθελε να φτιάξει την Αγία Φωτεινή στη Σμύρνη. Επιθυμία του ήταν η Ελλάδα να είναι πάντα πάνω από την Τουρκία και να τη συζητάνε παγκοσμίως».