Γαβριήλ Σακελλαρίδης στο koolnews.gr: Και εγώ αισθάνομαι ανασφαλής το βράδυ στην Αθήνα

Είναι νέος, είναι ωραίος -κλισέ- και είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων. Άλλοι τον χαρακτήρισαν νέο Τσίπρα. Άλλοι είπαν πως τους φαίνεται λίγος. Άλλοι είπαν πως βλέπουν στο χαμόγελό του την ελπίδα της Αθήνας. Ό,τι και να είναι, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, είναι ένας απλός Αθηναίος ο οποίος αισθάνθηκε την ανάγκη να προσπαθήσει να αλλάξει όλα όσα ενοχλητικά και άδικα έβλεπε εδώ και χρόνια στην πόλη.

Συνέντευξη στον Γιώργο Μιχαηλίδη

Η

ώρα είναι περίπου 14:00. Περπατάς στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στα πέριξ της Πλατείας Βάθη. Δεν νοιώθεις άβολα στην «κακόφημη» περιοχή. Άλλωστε όλη σου την ζωή σε εκείνες τις περιοχές την έχεις περάσει. Ο καιρός σε δυσκολεύει στο περπάτημα. Αυτός ο Μάιος είναι από τους πιο περίεργους των τελευταίων ετών. Φοράς πολλά ζεσταίνεσαι. Φοράς λίγα κρυώνεις. Αλλά τι να κάνεις. Τελικά μετά από λίγη ώρα περιπλάνησης βρίσκεις την είσοδο. Τα γραφεία της Ανοιχτής Πόλης, του συνδυασμού του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, δεν είναι φανταχτερά. Δεν έχουν ταμπέλες, ούτε πανό. Μόνο ένα ξεθωριασμένο κουδούνι σε μία από τις δύο εισόδους του νεοκλασικού στην οδό Παλαιολόγου.

Ανεβαίνεις τις ξύλινες σκάλες ακούγοντας τον χαρακτηριστικό ήχο του παλιού αλλά ανθεκτικού ξύλου. Μπαίνεις στα γραφεία, κάθεσαι και περιμένεις. Η Δώρα με τα πορφυρά μαλλιά της σου κρατά παρέα μέχρι να εμφανιστεί ο Γαβριήλ. Όχι για πολύ. Άλλωστε όπως φάνηκε από την αναμονή, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, είναι σχεδόν «Άγγλος» στο ραντεβού του. Άργησε επτά ολόκληρα λεπτά, αλλά τον δικαιολογήσαμε. Προηγουμένως ήταν με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στο Γαλάτσι.

Εφοδιάζεσαι με ένα ποτήρι νερό, ο υποψήφιος δήμαρχος χρειάστηκε ένα ζεστό τσάι, «μιλάω τόσο πολύ αυτές τις ημέρες που έχει πονέσει ο λαιμός μου», δικαιολογείται, και ξεκινά η κουβέντα. Τον ρωτήσαμε για την πόλη, τα προβλήματά της, τα πλεονεκτήματά της, τους στόχους του, τις ελπίδες του, αλλά και τους αντιπάλους του. Τον πιάσαμε όμως από τα «μούτρα».

Γιατί να σε ψηφίσω;

Η πρώτη ερώτηση ήταν «τσεκουράτη». Έτσι θα την χαρακτήριζε ο στρατιωτικός φίλος του «Αντωνάκη» από το «Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα». Γιατί να σε ψηφίσουμε; «Εάν ψηφίζεις Α' Αθήνας τότε να βάλω τα δυνατά μου», είπε αμέσως χαμογελώντας. Η ατάκα έσπασε τον όποιο πάγο υπήρχε. Α! Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης δεν έχει προσωπικό γραφείο. Καθόταν μαζί με την πορφυρομαλλούσα Δώρα η οποία μας διέκοψε κάποιες φορές, ξεκινώντας μάλιστα από τα πρώτα 45 δευτερόλεπτα όπως είδαμε και από το μαγνητοφωνάκι, για να μιλήσει στο τηλέφωνο. Αντί όμως να μεταφερθεί αυτή ή εμείς, ο υποψήφιος δήμαρχος της είπε «θα είμαι εγώ πιο συγκεντρωμένος από εδώ και πέρα για να μην σου δίνω σημασία, γιατί δουλεύεις». Και συνεχίσαμε.

«Ο βασικός λόγος για να με προτιμήσουν οι Αθηναίοι είναι ότι εγώ δεν ζούσα σε γυάλινο πύργο. Δεν ήμουν επισκέπτης της πόλης και δεν περνούσα όλη μου την ώρα σε ένα γραφείο. Έχω ένα συγκεκριμένο προσωπικό στυλ καθημερινότητας. Ζω εδώ, μένω εδώ, κυκλοφορώ με τα πόδια γιατί δεν έχω αυτοκίνητο και χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ, για να βγω, να διασκεδάσω ή να μετακινηθώ. Την ξέρω την πόλη. Αφουγκράζομαι τα πραγματικά προβλήματα και τις αναξιοποίητες δυνατότητες που έχει Αθήνα. Προφανώς όμως έχω έναν συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό και καθώς και συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο πατάει στην προσωπικότητά μου και στα προβλήματα που έχει η πόλη», μας είπε. Η απάντησή του χάλασε τον προγραμματισμό μας και έτσι φέραμε «τούμπα» τις ερωτήσεις. Συνεχίσαμε έτσι με τις ερωτήσεις που προορίζονταν για το τέλος.

Έπρεπε να μάθουμε ποια είναι η πραγματική σχέση του με την Αθήνα και ιδίως με την νυχτερινή. Βγαίνει στην πρωτεύουσα; Και αν ναι, πού; Ποια μαγαζιά προτιμά και ποιους δρόμους επισκέπτεται πιο συχνά; Απορίες λογικές, όταν έχουμε περιπτώσεις υποψηφίων δημάρχων ανά την Ελλάδα που διεκδικούν δήμους χωρίς να έχουν καμμία σχέση με αυτούς...

«Βγαίνω για ποτό στην Καρύτση»

Και ξεκίνησε το «βιογραφικό σημείωμα». Γεννήθηκε το 1980 στην Νέα Σμύρνη, εκεί τελείωσε το σχολείο, και εδώ και αρκετά χρόνια, από το 2007 για την ακρίβεια, όπως είπε, μένει στα Εξάρχεια. Πριν προλάβουμε να τον διακόψουμε και να τον ρωτήσουμε «γιατί επέλεξε το κέντρο» συνέχισε λέγοντας: «Μου αρέσει πάρα πολύ η Αθήνα ως πόλη, όπως μου αρέσει και το κέντρο και οι γειτονιές του. Άλλωστε όλη μου η κοινωνική ζωή είναι στο κέντρο». Στο σημείο αυτό επανέλαβε πως δεν έχει αυτοκίνητο ή άλλο μεταφορικό μέσο το οποίο θεωρεί ο ίδιος και παρουσιάζει ως πλεονέκτημα γιατί όπως λέει του επιτρέπει να βλέπει την πόλη με άλλη ματιά.

Και συνέχισε: «Περπατάω πολύ και βλέπω τα προβλήματα. Βλέπω το θέμα της καθαριότητας όπως και αυτό του φωτισμού. Η Ζωοδόχου Πηγής είναι για παράδειγμα θεοσκότεινη. Πίσσα, κατράμι. Βγαίνω πολύ στα μπαράκια των Εξαρχείων όπως προτιμώ την περιοχή μου και για τον πρωινό καφέ του Σαββατοκύριακου εάν έχω χρόνο. Τώρα αν με ρωτάς για ποτό, προτιμώ την περιοχή κάτω από την Πλατεία Καρύτση και τα στενάκια της Κολοκοτρώνη. Βγαίνω επίσης αρκετά και στον Κεραμεικό». Δύσκολα συναντάς υποψήφιο τόσο δραστήριο στην κοινωνική του ζωή, είναι αλήθεια. Τι γίνεται όμως με τις παρέες του και την αναγνωρισιμότητά του;

Η νεολαία τού εκμυστηρεύεται τα προβλήματά του

Οι περιοχές που αναφέρθηκαν αποτελούν ίσως το πιο ζωντανό νυχτερινό κομμάτι της πρωτεύουσας. Εκεί συναντάς όλες τις «φυλές» της Αθήνας χωρίς κανέναν φραγμό ή περιορισμό. Όλες αυτές οι «φυλές» έμαθαν από την μία μέρα στην άλλη τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ενώ προηγουμένως περνούσαν δίπλα του όπως θα περνούσαν από κάθε τυχαίο περαστικό. Από όταν η φυσιογνωμία του έγινε γνωστή, πώς τον πλησιάζουν, ποια προβλήματα τού λένε, και του ζητούν να λύσει, εάν εκλεγεί;

Μας είπε πως οι νέοι άνθρωποι, κάτι που του έχει κάνει εντύπωση, δεν του μιλούν για τα παραδοσιακά προβλήματα της αυτοδιοίκησης όπως τα σκουπίδια, και τις λακκούβες στους δρόμους. Οι περισσότεροι που τον προσεγγίζουν του «λένε τα προβλήματά τους». Ανεργία, αδιέξοδο στην επαγγελματική και καθημερινή τους ζωή.

Η Τεχνόπολις στο ΓΚάζι

«Οι περισσότεροι μού λένε πως μένουν με τους γονείς τους, δεν βρίσκουν δουλεία και θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό». «Δεν μπορεί» σκεφτήκαμε, και του είπαμε. Δεν γίνεται η νεολαία να μην σου μιλάει για τα προβλήματα της πόλης. «Μου μιλάει, αλλά πρόσεξε να δεις τι γίνεται. Ίσως είναι ίδιον εκείνης της περιοχής, αλλά συγκεκριμένα στον Βοτανικό υπάρχουν πολλοί νέοι που ασχολούνται ερασιτεχνικά με τον πολιτισμό και δεν έχουν πώς να εκφραστούν. Παίζουν μουσική σε μπάντες, ή ασχολούνται με το θέατρο. Δεν έχουν χώρους πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας. Μου λένε, “ωραία η Τεχνόπολις, αλλά για εμάς είναι κλειστή. Ανοίγει μόνο για τα μεγάλα ονόματα”. Και το λαμβάνω υπόψιν μου. Τέτοιες πρωτοβουλίες και ενέργειες θα έδιναν άλλη ζωή στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας», μας είπε, και το «μενού» συνέχισε πάλι με πολιτισμό.

Οι τουρίστες μένουν στην Αθήνα μόνο για να δουν την Ακρόπολη

Στην ερώτηση που του θέσαμε, «γιατί οι τουρίστες επιλέγουν την Αθήνα ως σταθμό και όχι ως προορισμό» μας απάντησε χαριτολογώντας «εντάξει μένουν και στην Αθήνα 1,6 μέρες»... «Έρχονται στην Αθήνα, να δουν οπωσδήποτε την Ακρόπολη, να βγάλουν καμμία φωτογραφία, να πάρουν και κανένα σουβενίρ από την Πλάκα και στην συνέχεια φεύγουν. Η πόλη έχει γίνει ένας σταθμός τράνσιτ κατά κάποιον τρόπο», είπε και συνέχισε λέγοντας πως η «Αθήνα θα μπορούσε να επενδύσει -ξανά- στον πολιτισμό χτίζοντας μία νέα ταυτότητα. Πόλεις όπως το Βερολίνο και η Βιέννη έχουν ωραία τοπία και ιστορική παράδοση, αλλά συνδυάζουν πολιτισμό και τουρισμό. Όποιος πάει στην Βιέννη θέλει να δει την Όπερα.

»Στην Ελλάδα έχουμε επικεντρωθεί στην σημαντική παράδοση του αρχαίου πολιτισμού χωρίς να έχουμε ασχοληθεί με τίποτα άλλο. Και θα σου δώσω ένα παράδειγμα, η Ακαδημία Πλάτωνος. Παραμένει εκτός ιστορικού κέντρου. Υπάρχει το σχέδιο για πεζοδρόμηση της περιοχής μέχρι τον Κεραμεικό, κάτι που θα μπορούσε να συνδέσει αυτόν τον χώρο με τον υπόλοιπο αρχαιολογικό χώρο της Αθήνας, δημιουργώντας έτσι κύματα τουριστών προς αυτήν την περιοχή προσθέτοντας άλλη μία περιοχή στον «χάρτη» με απώτερο στόχο να τους κρατήσεις λίγο παραπάνω».

Η Ακαδημία Πλάτωνος

Ο ρόλος του σύγχρονου πολιτισμού για την Αθήνα και οι ιστορικοί περίπατοι

«Και με τον σύγχρονο πολιτισμό;» ρωτήσαμε εμείς. «Ξέρεις πως αυτήν την στιγμή η Αθήνα μέσα στην κρίση είναι πανευρωπαϊκά αποδεκτό πως βιώνει έναν πολιτιστικό οργασμό. Ίσως και να “φταίει” το γεγονός πως οι νέοι δεν έχουν δουλειές και βρίσκουν διέξοδο στον πολιτισμό. Εμείς αυτόν τον παραγόμενο πολιτισμό δεν τον έχουμε αξιοποιήσει και δεν τον έχουμε εντάξει στην νέα ταυτότητα που μπορούμε να χτίσουμε για την πόλη. Εμείς αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι να βρούμε χώρους μέσα από τα ακατοίκητα κτήρια της Αθήνας. Να τα δώσουμε ελεύθερα για την πολιτιστική έκφραση. Παράλληλα με ένα free press το οποίο θα κυκλοφορούσε στα αγγλικά και στα ελληνικά υπό την αιγίδα του Δήμου, και να εντάξουμε εκεί όλες τις δραστηριότητες. Σου μιλάω πολύ ώρα ε;».

Την τελευταία φράση δεν την περιμέναμε, αλλά του είπαμε να μην ανησυχεί, άλλωστε εμείς θα... γράφαμε αυτά που θέλαμε. «Όχι, αυτό σου λέω και τελειώνω», συμπληρώνει για να καταλήξει πως ο Δήμος θα μπορούσε να εντάξει στο πρόγραμμά του ιστορικές περιηγήσεις στην πόλη για επιμόρφωση και ψυχαγωγία των κατοίκων. Όταν τον ρωτήσαμε πώς το φαντάζεται μας είπε πως ήδη γίνεται, αλλά από την Ανοιχτή Πόλη. «Διοργανώνουμε ιστορικούς περιπάτους σε γειτονιές της Αθήνας από το κέντρο μέχρι τα Προσφυγικά μαθαίνοντας έτσι στους κατοίκους την ιστορία περιοχών που βλέπουν καθημερινά. Οι ίδιοι μας λένε πως οι γνώσεις που αποκτούν τούς αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίον βλέπουν την πόλη. Καταλαβαίνουν και γίνονται έτσι κομμάτι της ιστορίας τους».

Από ιστορική περιήγηση στα Προσφυγικά

Η πόλη με τα ακαλαίσθητα tagging - Γιατί την θέλει

Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί να θέλει να γίνει δήμαρχος μίας άναρχα χτισμένης πόλης; Μίας πόλης που δεν έχει σεβαστεί την ιστορία της και τα πανέμορφα νεοκλασικά κτήριά της και στην θέση τους έχει γεμίσει αντιαισθητικές σοβιετικού τύπου -εργατικές- πολυκατοικίες; Μίας πόλης που είναι γεμάτη μικροαγάλματα, προτομές και αδριάντες, αλλά όλα έχουν υποστεί βανδαλισμούς τα έχουν ζωγραφίσει; Μίας πόλης που ακόμα και στα κτήρια-κοσμήματα όπως είναι η Ακαδημία Αθηνών, ανεκδιήγητοι «καλλιτέχνες» έχουν κάνει tagging; Άλλωστε τα πραγματικά όμορφα graffitti στην πόλη είναι ελάχιστα, βλ. Πειραιώς. Βγάλαμε λίγη «χολή» είναι αλήθεια, αλλά ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης συμφώνησε. Όντως, μας είπε, το αποτύπωμα στο αστικό τοπίο της πόλης είναι άσχημο. Και συνέχισε: «Παρ'όλα αυτά, η Αθήνα μπορεί να ανακτήσει την χαμένη ομορφιά και ο Δήμος μπορεί να το κάνει. Να αναδείξει τις όμορφες περιοχές και να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις “προβληματικές”».

Παράλληλα μιλώντας για τους κατοίκους αυτής της πόλης, σχολιάζοντας τα όσα του είπαμε για το tagging και τους βανδαλισμούς, μας είπε πως καλό θα ήταν να ερμηνεύσουμε γιατί οι πολίτες έχουν αυτήν την συμπεριφορά. «Οι άνθρωποι αυτοί νοιώθουν πως η πόλη δεν είναι φιλική απέναντί τους και έτσι δεν αισθάνονται την ανάγκη να είναι οι ίδιοι φιλικοί απέναντι στην πόλη. Πρέπει να ερμηνεύσεις γιατί γίνονται αυτά τα ακαλαίσθητα tagging».

Όταν του θέσαμε παραδείγματα του εξωτερικού μάς είπε πως δεν χρειάζεται να φύγουμε όχι εκτός συνόρων αλλά ούτε εκτός του Δήμου. «Το παράδειγμα του μετρό στην Αθήνα θα μπορούσε να είναι case study για τον τρόπο με τον οποίον του φέρονται και το σέβονται οι Αθηναίοι. Το γεγονός πως βγαίνεις από έναν όμορφο σταθμό του μετρό σε μία άσχημη περιοχή, την ώρα που οι ίδιοι άνθρωποι που κυκλοφορούν και ασχημαίνουν με τον τρόπο τους την περιοχή και κατεβαίνουν στο μετρό και δεν το πειράζουν, δείχνει πως το εκτιμάται από τους ίδιους η κοινωνική προσφορά του μετρό».

Τα τρία βασικά προβλήματα της Αθήνας

Για να αποφεύγουμε όμως τις γενικολογίες του ζητήσαμε να μας θέσει τα τρία σημαντικότερα προβλήματα της Αθήνας όπως ο ίδιος τα έχει εντοπίσει.Χωρίς πολλούς σχολιασμούς. Τσεκουράτα...

Έλλειψη πρασίνου και δημοσίων χώρωνΣυγκοινωνιακά αποκομμένες περιοχές από τα μέσα σταθερής τροχιάςΑνθρωπιστική κρίση. Κόσμος χωρίς ιατρική περίθαλψη και καμμία ασπίδα κοινωνικής προστασίας

Άστεγος στην Αθήνα

Και μας και είπαμε για ανθρωπιστική κρίση, τι κάνουμε με το θέμα των αστέγων; Μπορεί να τους έχουμε «συνηθίσει», αλλά μέχρι πρότινος ήταν μία εικόνα που μόνο στις ταινίες βλέπαμε. Όταν τον ρωτήσαμε τι δυνατότητες έχει ο Δήμος και πώς θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς, μας απάντησε: «Υπάρχουν περίπου 25.000 ακατοίκητα κτήρια αυτή την στιγμή στον δήμο Αθηναίων. Μέσω των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα του ΕΣΠΑ 2013-2020, ο Δήμος θα μπορέσει να κάνει μία δημόσια προσφορά στους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι πληρώνουν υπέρογκα χαράτσια και φόρους, να τα μισθώσει με χρήματα του ΕΣΠΑ και κάποια από αυτά να χρησιμοποιηθούν για να στεγάσουν αστέγους με την επίβλεψη και την αιγίδα του».

Μία άλλη ματιά στο παρεμπόριο

Στην κατηγορία «ανθρωπιστική κρίση» συγκαταλέγεται και το παρεμπόριο. Μετανάστες, νόμιμοι ή μη, κατακλύζουν εμπορικούς δρόμους απλώνουν σεντόνια και πουλάνε παράνομα προϊόντα-μαϊμού καταστρέφοντας έτσι τους ιδιοκτήτες καταστημάτων. Θέλαμε όμως να μιλήσουμε για το θέμα από διαφορετική σκοπιά. Όχι από αυτήν την πάταξής και της επιβολής της νομιμότητας. Παρά το γεγονός πως τα προϊόντα είναι παράνομα, πολύς κόσμος ζητά να μην καίγονται και να δίνονται σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ο ρουχισμός ειδικά θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς αναξιοπαθούντες στους δύσκολους και κρύους χειμώνες.

«Κοίτα είναι σοβαρό το θέμα με την νομιμότητα. Εισάγονται παράνομα τα προϊόντα αυτά χωρίς να καταβάλλονται δασμοί ενώ δεν εισπράττεται ΦΠΑ κατά την αγοραπωλησία. Είναι όντως σοβαρό πλήγμα. Ο δήμος όμως δύσκολα θα μπορούσε να ζητήσει να διατεθούν τα προϊόντα αυτά ενώ είναι παράνομα. Υπάρχουν άλλες δυνατότητες όμως, στο νόμιμο πλαίσιο. Θα ήταν πρόωρο και μη σωστό να προβούμε σε τέτοιες ενέργειες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε αυτούς τους μικροπωλητές οι οποίοι παρανομούν για να επιβιώσουν και να υλοποιήσουμε μία πρόταση του κ. Καμίνη από το 2010. Να χωροθετηθούν δηλαδή κάποιες πολυεθνικές αγορές υπό την αιγίδα του δήμου όπου αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους νόμιμα», μας απαντά.

Εγκληματικότητα και ανασφάλεια στην Αθήνα του 2014

Και με την καθημερινότητα των πολιτών. Η εγκληματικότητα είναι μία λέξη που εδώ και αρκετά χρόνια έχει μπεις το λεξιλόγιο των Αθηναίων χωρίς να μπορεί να βγει. Ληστείες, δολοφονίες, ξυλοδαρμοί. Καθημερινό φαινόμενο. Μέχρι και φυλετικές μάχες με τσεκούρια και σπαθιά έχουμε δει στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ο Γαβριήλ Σακελαρίδης παραδέχθηκε πως η πόλη αντιμετωπίζει δυσκολίες. «Μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχουν προβληματικές περιοχές ωστόσο η Αθήνα στο σύνολό της είναι μία ασφαλής πόλη. Αυτό φαίνεται και από τον μέσο όρο εγκληματικών κρουσμάτων ο οποίος είναι χαμηλότερος από τον αντίστοιχο των ευρωπαϊκών πόλεων. Οι μέσοι όροι όμως δεν σημαίνουν τίποτα», λέει και συνεχίζει: «Οι περιοχές κάτω από την Ομόνοια είναι δύσκολες το βράδυ. Και στο λέω και εγώ που φεύγω βράδυ από τα γραφεία μας, η πλατεία Βάθη είναι δύσκολη περιοχή.

Σκοτεινός δρόμος στα Εξάρχεια - Μόλις πυροβόλησαν πολίτη

»Υπάρχουν πολλά όμως που μπορούμε να κάνουμε, χωρίς να τα λύσουμε όλα. Μπορούμε να συνεργαστούμε με το υπουργείο δημοσίας τάξης για να υπάρχει σωστότερη κατανομή ανθρωπίνου δυναμικού στις γειτονιές έτσι ώστε να διαχυθεί το αίσθημα της ασφάλειας. Ωστόσο πολύ σημαντικό είναι το πρόβλημα του ηλεκτροφωτισμού. Είναι ουσιαστικό για το αίσθημα ασφάλειας. Δεν είναι το ίδιο να περπατάς σε φωταγωγημένο δρόμο και το ίδιο σε σκοτεινό. Και στο λέω αυτό γιατί εγώ που περπατάω στα Εξάρχεια που είναι γνώριμος χώρος για μένα για να πάω σπίτι μου. Ωστόσο η Ζωοδόχου Πηγής που είναι στο κέντρο της Αθήνας, που τον περπατά και δεν αισθάνομαι ανοίκεια, είναι θεοσκότεινος δρόμος και αυτό με κάνει όταν είναι σκοτάδι και είναι βράδυ, αισθάνομαι ανασφαλής και δεν ξέρεις τι θα γίνει στην άλλη γωνία. Ο δήμος μπορεί να φέρει ζωή σε τέτοιες υποβαθμισμένες περιοχές».

Ο ανταγωνισμός για την Αθήνα: «Είναι ίδιοι»

Οι αμιγώς πολιτική συζήτηση δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί. Έτσι του ζητήσαμε να μας πει ποιος είναι ο βασικός του αντίπαλος. Προσπάθησε να μας αποφύγει λέγοντας πως «αντίπαλός μου είναι τα προβλήματα της πόλης». Γέλια... «Τι σημαίνει βασικότερος; Προσδιόρισέ το μου για να στο προσδιορίσω και εγώ», μας είπε, αλλά συνέχισε: «Κοίταξε δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, γιατί Καμίνης, Σπηλιωτόπουλος και Κακλαμάνης εκπροσωπούν τις ίδιες λογικές. Για τον υποψήφιο της νεοναζιστικής συμμορίας, ούτε το όνομά της δεν θέλω να λέω, ελπίζω πως ο κόσμος θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα ήττας σε αυτούς τους ανθρώπους».

Μιας και απέφυγε τεχνηέντως να μας κατονομάσει έναν και μόνο, του ζητήσαμε να μας χαρακτηρίσει τους αντιπάλους του με λίγες λέξεις.

Οι αντίπαλοι

1 από 7 < ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ > Γιώργος Καμίνης: Αόρατος έως ανύπαρκτος Βασίλης Καπερνάρος: Λαϊκιστής Ηλίας Κασιδιάρης: Εγκληματίας Πέτρος Κωνσταντίνου: Αγωνιστής εγκλωβισμένος σε ψεύτικα διλήμματα. Νίκος Σοφιανός: Συνεπής, τίμιος και εγκλωβισμένος στους δικούς του μονόδρομους Άρης Σπηλιωτόπουλος: Τυχοδριώκτης Νικήτας Κακλαμάνης: Αποτυχημένος

Κόμμα διαμαρτυρίας και όχι εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ

Τέλος του φυλάξαμε μία καθαρά πολιτική και κομματική ερώτηση καλώντας μας να μας απαντήσει σε ένα υποθετικό ερώτημα βασισμένο όμως στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις. Σε όλες τις μεγάλες περιφέρειες και τους Δήμους της χώρας οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζουν να έχουν προβάδισμα ασφαλείας, ενώ σε ορισμένους δήμους δεν φαίνεται να περνούν στον δεύτερο γύρο. Τη ίδια ώρα όμως η Αξιωματική Αντιπολίτευση φαίνεται να είναι πρώτη στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές. Μήπως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα διαμαρτυρίας; Και εάν δεν εμπιστεύονται τους εκπροσώπους του για να διοικήσουν δήμους και περιφέρειες πώς θα τον εμπιστευτούν για να κυβερνήσει την χώρα; «Είμαι αισόδοξος πως θα είμαστε η νέα δημοτική αρχή», μας απαντά αμέσως.

Τέλος κατέληξε λέγοντας: «Και αυτό πιστεύω πως θα γίνει και σε μεγάλες περιφέρειες και δήμους. Από εκεί και πέρα ο κόσμος σίγουρα ψηφίζει με διαφορετικά κριτήρια στην αυτοδιοίκηση. Τα κριτήρια είναι διαφορετικά. Είναι καλή ευκαιρία ο κόσμος σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές να ψηφίσει με έναν τρόπο που δεν έχει κάνει μέχρι τώρα,. Να εμπιστευτεί ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται μέσα από την πόλη. Αυτοί είναι οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μακέτες και ακριβά επικοινωνιακά επιτελεία, δίνουν την μάχη για να κερδίσουν».

Μιλάς με αυτόν και όχι με τους συνεργάτες του στα social media

Η ώρα είχε περάσει όμως το μαγνητοφωνάκι είχε γράψει κάτι παραπάνω από μία ώρα συζήτησης, και εκεί επενέβη η Δώρα. «Τελειώσατε;» μας ρώτησε και ω τι σύμπτωση, μόλις είχαμε κλείσει το τετράδιο με τις ερωτήσεις. «Ναι» της απαντήσαμε, και μας είπε πως ο υποψήφιος δήμαρχος έχει άλλα για αρκετές ώρες απανωτά ραντεβού, ζητώντας παράλληλα «συγγνώμη αν έγινα ενοχλητική». Ούτε λόγος. Ο Γαβριήλ ξεφυσούσε σκεπτόμενος την μέρα που έχει μπροστά του. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε τον είδαμε να βγάζει το σακάκι να σηκώνει τα μανίκια και να κάθεται στον υπολογιστή. Έπρεπε να μπει στο Facebook. Ναι, χειρίζεται ο ίδιος τους λογαριασμούς του όσο δύσκολο κι αν είναι.

Φωτογραφία: Eurokinissi