Ε, ρε, Εθνικάρα, πάλι με χρόνια με καιρούς…

Ξαναπαίζουμε πρώτο ματς με τη φιλοξενούσα χώρα και ξανακάνουμε την έναρξη όπως και στην Πορτογαλία. Θεωρούμαστε outsider. Μήπως αυτό προϊδεάζει, κάποιους, ότι θα… ξανασηκώσουμε την Κούπα όπως το 2004; Μπα, ο Θεός κάνει δώρα όλο και πιο σπάνια στη χώρα μας. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Είναι ωραία η αισιοδοξία στον αθλητισμό. Είναι το μόνο -μαζί με τη δουλειά φυσικά- που μπορεί να κάνει μια χειρότερη ομάδα να επιβληθεί μιας καλύτερης. Όλα, όμως, με μέτρο. Αφήνοντας στην άκρη γούρια και συμπτώσεις. Λοιπόν, ξαναπαίζουμε πρώτο ματς με τη φιλοξενούσα χώρα και ξανακάνουμε

την έναρξη όπως και στην Πορτογαλία. Θεωρούμαστε outsider. Μήπως αυτό προϊδεάζει, κάποιους, ότι θα… ξανασηκώσουμε την Κούπα όπως το 2004; Μπα, ο Θεός κάνει δώρα όλο και πιο σπάνια στη χώρα μας. Βέβαια, βλέπω κάποιες αθλητικές εφημερίδες να έχουν αρχίσει να ξεσαλώνουν ελαφρώς. Θα μου πεις, πρέπει να διαλαλήσεις και την πραμάτεια σου, αλλά με κάποια λογική παιδιά. Ο Θεός ξύπνησε από τη χειμερία νάρκη του 2004…

Η Εθνική του Σάντος όπως την είδαμε σε κάποια ματς, μάλλον παίζει καλύτερη μπάλα από την αντίστοιχη του Ρεχάγκελ. Όχι, βέβαια, στα τελευταία δύο ματς προετοιμασίας που είδαμε –εκείνα ήταν δυσφήμηση ποδοσφαίρου και από τις τρεις ομάδες που ενεπλάκησαν. Αυτό που μου λείπει, προσωπικά, είναι το ταλέντο από τη μέση και μπροστά. Ό,τι και να κάνουμε, η Γιωργάρα ο Καραγκούνης, που τον συμπαθώ πολύ, φέτος έχει χάσει ακόμα και τη θέση του στον Παναθηναϊκό. Οκ, διατηρεί μια σειρά καλών στοιχείων, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι κομματάκι παλιάς τεχνολογίας.

Ο Φετφατζίδης, από την άλλη, που θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα και από το πουθενά να κάνει φάσεις δεν έπαιξε πολλά ματς τη φετινή σεζόν και δεν έχει ψήσει προς το παρόν το Φερνάντο Σάντος να τον χρησιμοποιήσει περισσότερο. Προτιμάει τον Νίνη ή τον Σαλπιγγίδη ο Πορτογάλος, αν και ο Νίνης προέρχεται από τη χειρότερη σεζόν της ζωής του λόγω του τραυματισμού που είχε.

Τώρα, στα σέντερ φορ, πάλι ο Γκέκας, φαίνεται να έχει προβάδισμα, πράγμα με το οποίο διαφωνώ λιγάκι μιας και το στυλ που θα παίζει η Εθνική θέλει ένα τσαμπουκαλεμένο φορ, όπως ο Μήτρογλου που δημιουργεί φάσεις από το πουθενά και βάζει και το τόπι πιο εύκολα μέσα. Ο Μήτρογλου, φέτος, έκανε άλματα και ήταν σαφώς μαζί με Μιραλάς και τον Τζιμπούρ ένας από τους τρεις καλύτερους επιθετικούς του πρωταθλήματος.

Από τα αριστερά ο Σαμαράς δεν είναι απλώς ντεφορμέ, είναι ψιλοχώμα τελευταία, χώρια ότι  αυτή η θέση δεν του πάει ούτε με σφαίρες. Ο μικρός Φορτούνης  δείχνει πιο ικανός από το Σαμαρά να δημιουργήσει μια κινδύνους.

Εκεί που αισθάνομαι σιγουριά είναι στην άμυνα. Ειδικά με τον Κατσουράνη και τον τρεχαλατζή Μανιάτη μπροστά από τα μπακ, βλέπω καλά πράγματα. Ο Μανιάτης είναι σίγουρο ότι θα παίξει όπως στον Ολυμπιακό και μάλιστα συχνά θα φτάνει και σε θέση για γκολ. Ο Κατσουράνης, από την άλλη, είναι ψιλο-στοίχημα, κυρίως για το αν είναι σε καλή κατάσταση ώστε να παίξει το ρόλο του δεύτερο play maker που του π