Μπορεί η ΕΡΤ να γίνει η δική μας Ταξίμ;

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι είναι εξαιρετικός οδηγός για μια σειρά από διαπιστώσεις. Η πρώτη είναι η δυστοκία που έχουμε σαν λαός να δεχθούμε την οποιαδήποτε μεταρρύθμιση με έναν ιλαροτραγικό γνησίως ελληνικό τρόπο- κλαίμε για τις χαμένες μεταρρυθμίσεις αλλά δεν θέλουμε καμία αλλαγή στο τώρα, το σήμερα.

Όσοι μέχρι χθες διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την κακή ΕΡΤ

που μας παίρνει το ανταποδοτικό τέλος ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι ο «τελειωμένος αυτός οργανισμός» με την «ελάχιστη τηλεθέαση» αποτελεί «εγγύηση ανεξάρτητης δημοσιογραφίας» ενώ χθες ήταν «κυβερνητικο παπαγαλάκι». Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έγινε φυσικά «δεύτερη χούντα» και οι πάσης φύσεως συνδικαλιστές βρήκαν ευκαιρία να εκφράσουν αυτό για το οποίο πάντα πάλευαν- την περιχαράκωση των δικών τους συμφερόντων.

Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει πως άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται μάλλον ως προοδευτικοί μετρούσαν αντίστροφα για να πέσει το σήμα και ένιωθαν ευτυχείς που κάποιοι συνάνθρωποί μας έμαθαν το απόγευμα ότι το βράδυ θα είναι άνεργοι.

Σε πολιτικό επίπεδο είναι φοβερό το πως υπάρχουν τόσοι πολλοί Πιλάτοι για να νίψουν τας χείρας των μπροστά στο μεταπολιτευτικό άβατο της «πολιτικής ευθύνης». Η παρελκυστική στάση της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ δημιουργούν την εικόνα ενός συνταγματικού πραξικοπήματος από την πλευρά του κ. Σαμαρά ο οποίος επιτίθεται επικοινωνιακά μετά το ναυάγιο της Gazprom.

Εϊναι προφανές ότι δεν συντρέχουν λόγοι έκτακτης ανάγκης για να προωθούνται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς να ερωτηθεί η Βουλή και αυτό συνιστά μείζον ζήτημα για τη λειτουργία του πολιτεύματός μας. Όσο και αν είναι ανέλπιστα ευχάριστο το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς είναι διατεθειμένος να σπάσει αυγά και να κάνει μεταρρυθμίσεις ωστόσο ο τρόπος είναι αναμφίβολα χοντροκομμένος και μπορεί να προκαλέσει ολέθρια αποτελέσματα.

Παρά το γεγονός ότι οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι ανταλλάσουν πάσες μεταξύ τους με στόχο αφενός να μη φανούν κοινωνικά ανάλγητοι και αφετέρου να δείξουν πρόθυμοι μεταρρυθμιστές σίγουρα όμως δεν έχουν τακτ. Δεν μπορεί να ανακοινώνεις το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης σε συνθήκες πολιτικής ομαλότητας με το πρόσχημα των απολύσεων τη στιγμή που εκατοντάδες επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στις καρέκλες τους.

Σημειολογικά η κίνηση αυτή αποπνέει πανικό σε μια κυβέρνηση που έδειξε ξεκάθαρα στην περίπτωση του αντιρατσιστικού νόμου πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες στο εσωτερικό της. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο- με τις κινήσεις αυτές η κυβέρνηση έχασε και το οποιοδήποτε ηθικό έρεισμα είχε για να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις. Χαρακτήρισε σκάνδαλο και πάρτι ότι συνέβαινε στην ΕΡΤ λες και το πολιτικό προσωπικό δεν είδε, δεν άκουσε, δεν επέβαλλε αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς ακόμη και τις ημέρες του Μνημονίου.

Σε μια κοινωνία που βράζει οι ακραίες αυτές κινήσεις είναι πιθανό να οδηγήσουν σε ακραίες αντιδράσεις και εδώ που φτάσαμε το διακύβευμα είναι ένα- δεν υπάρχει εναλλακτική. Μια πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας στην πιο κρίσιμη στροφή το μόνο που θα προκαλέσει είναι μια ακόμη χειρότερη Βουλή, τη Χρυσή Αυγή να αγγίζει το 15% και το πρώτο κόμμα (είτε είναι η ΝΔ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ) εγκλωβισμένο σε ακόμη πιο δύσκολες πολιτικές ισορροπίες.

Κι αν πιστέυετε ότι η ΕΡΤ είναι ένα απλό βοτσαλάκι στην πολιτική μας λίμνη που δεν μπορεί να προκαλέσει παρά μερικά απόνερα απλά σας συμβουλεύω να κοιτάξουμε δίπλα μας πως οι μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ταξίμ ξεκίνησαν απλά από ένα πάρκο.