Ανάληψη ευθύνης της επίθεσης στο κτήριο των ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη [προκήρυξη]

Την ευθύνη για την επίθεση που σημειώθηκε κοντά στο κτήριο των ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη στις 28 Δεκεμβρίου ανέλαβε η Σύμπραξη Αναρχικών Οργανώσεων «Αντικρατικός Προσανατολισμός».

Στο κείμενο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο αναφέρεται ο λόγος που επελέγη να τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός στο κτήριο των ΜΑΤ όπως επίσης και ο λόγος που οι δράστες

Ολόκληρο το κείμενο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο:

«ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΒΗΜΑ. ΕΜΕΙΣ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Το βράδυ του Σαββάτου 28 Δεκέμβρη επισκεφθήκαμε την φωλιά των καθικιών των ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη όπου και τοποθετήσαμε εκρηκτικό μηχανισμό με μικρή ποσότητα εκρηκτικών και αυτοσχέδιο βραδύκαυστο φυτίλι.

Η επιλογή να χρησιμοποιήσουμε μικρή ποσότητα δεν ήταν λόγω δικιάς μας επιχειρησιακής ανικανότητας, αλλά επειδή λάβαμε υπόψη την ύπαρξη νοσοκομείου σε ελάχιστη απόσταση από το στόχο.

Η εξουσία διηγείται. Διωγμοί, δουλεία, βασανισμοί, εκτελέσεις. Η ιστορία επαναλαμβάνει. Απελάσεις, εργασία, φυλακίσεις, “ατυχήματα”, διαπόμπευση. Νόμιμη βία. Οι άρχοντες υπάρχουν για να μοιράζουν θάνατο. Και οι νόμοι για να τους δίνουν το πάτημα για να το κάνουν.

Προκειμένου να διασφαλιστεί η αρμονική συνύπαρξη καταπιεστών και καταπιεσμένων και να προστατευτεί η ροή των κοινωνικών συναλλαγών, κράτος και κεφάλαιο, δημιουργούν δικλίδες που θα αναλάβουν αυτό το έργο. Προπαγάνδα, πρότυπα ζωής, ηθική. “Πρέπει”, “απαγορεύεται”, “κανονικό”, “υγειές”, “κοινό καλό”. Οικογένεια, πίστη, πατρίδα, κατανάλωση.

Στα μυαλά που δεν κάνει κουμάντο η δικτατορία της ηθικής, προσλαμβάνεται ο μπάτσος της σκέψης και δημιουργείται η ανάγκη για ασφάλεια. Εκεί που εκλείπει αυτή η ανάγκη στρατοπεδεύει ο φόβος και καλλιεργεί ενοχές. Μην παρανομήσω, μην αμαρτήσω, μην τιμωρηθώ.

Ο ρόλος του μπάτσου επιτελεί τον διαχρονικό παράγοντα προστασίας του εκάστοτε πολιτεύματος. Αποτελεί την πιο συμπυκνωμένη μορφή νόμων υποταγής και εξουσίας ταυτόχρονα. Είναι η επανδρωμένη μονάδα που το σύστημα επιστρατεύει για να συμμορφώσει όσους δεν τιθάσεψε η τηλεόραση, το σχολείο, η εκκλησία. Τα εν λόγω σκουπίδια, χρησιμοποιούνται κατ' εξοχήν ως ένα βασικό κατασταλτικό όπλο του κράτους. Είναι πανταχού παρόντες, έτοιμοι να εκτελέσουν τις εντολές των από πάνω.

Κάτω από τη στολή κρύβεται το πιο εκλεκτό, για τους κυρίαρχους υποκείμενο. Άβουλο, υποτακτικό και “γενναίο”. Το καλό παιδί της οικογένειας. Πάνω στη στολή υπάρχει μια άρρωστη επιλογή. Η επιλογή να δέχεσαι διαταγές,, η επιλογή του να κατέχεις τον ιστορικό τίτλο του δολοφόνου κρύβοντας την αδυναμία σου πίσω από την ασπίδα και την δειλία σου μέσα μια διμοιρία. Η επιλογή να γίνεις ο μπράβος της “πατρίδας” και το μακρύ χέρι των καπιταλιστών.

Κι αν για αυτούς αποτελεί τιμή το να παίρνεις το ρίσκο της παλουκιάς, των εκρήξεων, της φωτιάς, της σφαίρας, εμείς με χαρά θα τους κάνουμε αυτήν τη τιμή. Εχθρός μας είναι και η στολή για τα όσα πρεσβεύει και ο κάτοχος της για τα όσα υπηρετεί.

ΈΧΟΥΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ

Θυμόμαστε τους ξυλοδαρμούς στα τμήματα, τη διαπόμπευση και τους βασανισμούς συντρόφων, τον εξευτελισμό οροθετικών και τοξικομανών στους δρόμους και στα κρατητήρια, τους αθέατους θανάτους μεταναστών στα σύνορα.

Θυμόμαστε ακόμα τους θανάτους των Σ. Καναλεπούλου και Ι. Κουμή, Μ. Καλτεζά, του νεαρού παραβατικού Ν. Κονδολέων, του ληστή Δ. Κικέρη, του δραπέτη Δ. Γλυκογιάννη, του Χ. Μαρίνου, του 17χρονου Μπουλάτοβιτς που δολοφονήθηκε ως ύποπτος κλοπής σε σχολική εκδρομή, του Η. Μαραγκάκη το 2003 στην Κρήτη, του Τόνι Ονούα στην Θεσσαλονίκη, του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008 και του αντάρτη Λάμπρου Φούντα το 2010. Όλοι τους νεκροί από χέρι μπάτσου, “ένοχοι” και “αθώοι”.

Και για να γίνουν πιο συγκεκριμένα όλα τα παραπάνω ας δούμε ποια είναι η θέση των ΜΑΤ, στη σκακιέρα των σωμάτων ασφαλείας. Καλοκουρδισμένα ανθρωπάκια σε πλήρη εξάρτηση: με ενδυμασία τόσο επιτηδευμένα “τεράστια”, ούτως ώστε και μόνο από την εικόνα τους να τους φοβόμαστε.

Οι τύποι αυτοί φροντίζουν να επιβεβαιώνουν την υποτέλειά τους όποτε κι αν εμφανιστούν. Αυτοί προστατεύουν αφεντικά, φυλάν χώρους εργασίας εμποδίζοντας την κατάληψη τους, χτυπάν απεργούς, χτυπάν μαθητές, επιτίθενται σε διαδηλωτές και προσπαθούν να διασπάσουν πορείες και συγκεντρώσεις. Οι τύποι αυτοί πληρώνονται για να επιβεβαιώσουν τη δουλικότητά τους, προστατεύουν βουλευτές από τους οργισμένους, φρουρούν τράπεζες, υπουργεία, πολυκαταστήματα για να σώσουν τον καπιταλιστικό πλούτο, κατεβάζουν το κεφάλι στον επικεφαλή, στον αρχηγό, στο αφεντικό, στον υπουργό. Όλα αυτά φυσικά δεν προκύπτουν από κάποιους που δεν έχουν όνομα, ακόμα κι αν αυτό είναι του καλού συμμαθητή, συγγενή ή φίλου. Ο κόσμος να χαλάσει αυτοί θα ναι πάντα στο δρόμο, μ΄ αυτούς θα αναμετρηθείς σώμα με σώμα είτε είναι χούντα είτε δημοκρατία.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΟΥΣ...

Όλους αυτούς τους αντάρτες που συνεχίζουν το ίδιο σθεναρά το δρόμο της αντίστασης που άνοιξαν αγωνιστές πριν χρόνια.

Όλους αυτούς που βρίσκονται φυλακισμένοι στα κελιά της δημοκρατίας και πολεμούν ακόμη κάθε μορφή εξουσίας, τους καταζητούμενους συντρόφους και αυτούς που έπεσαν στον αγώνα.

Όλους αυτούς που αγωνίζονται ως το τέλος, που το πάθος τους για ελευθερία μεταφέρεται απ' άκρη σε άκρη του κόσμου.

Όλους αυτούς που κατεβαίνουν σε απεργία, που φτιάχνουν σωματεία, που φεύγουν απ' το σχολείο, που βρίζουν τους μπάτσους και κάθε ένστολο μιμητή τους, αυτούς που βγήκαν στα 40 τους γράψαν σπρέι σε τοίχους και γεμίζουν τους δρόμους.

Όλους αυτούς που πολιορκούν τη δημοκρατία και ακονίζουν αργά και σταθερά τα μαύρα μας αστέρια.

Αντίσταση-Αυτοοργάνωση-Αλληλεγγύη-Επίθεση

Σύμπραξη Αναρχικών Οργανώσεων

"Αντικρατικός Προσανατολισμός"

ΥΓ. Ήρθε ο καιρός να αντιληφθούμε πως τίποτα δεν είναι απόρθητο. Αυτή η επίθεση ας γίνει μία ακόμη γροθιά στο προφίλ "ακλόνητης ακεραιότητας" που φτιάχνουν για τους εαυτούς τους οι εξουσιαστές. Στο σημείο υπήρχαν τρεις σκοποί εκείνη τη στιγμή. Κι όμως, μετά την έκρηξη ολόκληρη διμοιρία τρέχαν σαν τρελοί και παρατάχθηκαν στο δρόμο προσπαθώντας να καταλάβουν από που τους ήρθε. Γελάσαμε πολύ με αυτή την αντίδραση. Γελάσαμε πολύ με τα σχόλια αυτόπτη-μάρτυρα-γουρουνιού περί παγιδευμένων αυτοκινήτων και ρουκετών.»