Αυτές είναι οι θέσεις του Σταύρου Θεοδωράκη και του Ποταμιού στην εξωτερική πολιτική

Επιθετική εξωτερική πολιτική, με πρωτοβουλία για επίλυση του Σκοπιανού προβλήματος τώρα και με στήριξη της διαπραγματευτικής προσπάθειας «των ηγετών της Κύπρου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, ζητά το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, δημοσιοποιώντας τις θέσεις του για την ευρωπαϊκή και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Το Ποτάμι απορρίπτει οποιαδήποτε συζήτηση για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, μιας και «δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως θα πολλαπλασίαζε την ύφεση και θα εκτόξευε τραγικά τις ανισότητες» καθώς και τις σκέψεις περί Ευρώπης δύο ταχυτήτων.

Ζητά να ενισχυθεί ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και να μεταβιβασθούν σταδιακά εξουσίες από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «μέσα από μια νέα συνθήκη».

Παράλληλα, προτείνει η Ελλάδα να «τοποθετηθεί υπέρ του ουσιαστικού ελέγχου του Eurogroup και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είτε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είτε από ειδικό Κοινοβουλευτικό Σώμα της Ευρωζώνης, που θα αποτελείται από βουλευτές εθνικών Κοινοβουλίων».

Για το Κυπριακό: «Σήμερα οι Ελληνοκύπριοι δείχνουν ότι θέλουν να προχωρήσουν σε έναν ιστορικό συμβιβασμό για την επανένωση του νησιού. Το Ποτάμι στηρίζει τη διαπραγματευτική προσπάθεια των ηγετών της Κύπρου, ενώ το τελικό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να τεθεί στην κρίση των κατοίκων της. Είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε «διευθέτηση» θα επιχειρούσαν να υπαγορεύσουν τρίτα κράτη ή οργανισμοί.

Η λύση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στην ενιαία κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, στη ρεαλιστική αλλά και ουσιαστική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, ιδίως στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αντιλαμβανόμαστε πάντως, ότι τα περιθώρια ελιγμών στενεύουν και ότι ενδεχόμενη απόρριψη μιας νέας, κατ' ανάγκη συμβιβαστικής, πρότασης, θα μπορούσε να παγιώσει τα «τετελεσμένα» του 1974».

Για το τι είδους ευρωβουλευτές θέλουμε: «Οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα δώσουν το στίγμα του ρόλου που επιθυμούμε να διαδραματίσουμε στην ΕΕ. Θα κουρνιάσουν υπάκουα σε μια κομματική γωνιά του Ευρωκοινοβουλίου ή θα κινηθούν πέρα από κομματικά, ιδεολογικά και εθνικά σύνορα προσθέτοντας με την παρουσία τους αξία στις ευρωπαϊκές διεργασίες;

Θα περιορίσουν το έργο τους στις μανιέρες του παρελθόντος μιλώντας μόνο για το χρέος, τα μνημόνια και τα «εθνικά ζητήματα» ή θα γίνουν μέρος της ομάδας που σχεδιάζει την νέα Ευρώπη επιδιώκοντας ευρείες συνεργασίες και απαιτώντας ριζικές αλλαγές; Θα μείνουν μέρος του προβλήματος ή θα γίνουν μέρος της λύσης;»

Για τις σχέσεις Βορρά – Νότου: «Οι πολιτισμικές διαφορές μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου, αντί να αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης και να αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως πεδίο δυναμικής συμπληρωματικότητας. Η διαφορετικότητα των λαών της Ευρώπης αποτελεί πλεονέκτημα και όχι αδυναμία. Η ΕΕ θα πρέπει να μεριμνήσει για την δημιουργική διαχείριση αυτών των διαφορών, χωρίς να αναζητά τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή αλλά την καλύτερη δυνατή σύνθεση».

Φωτογραφία: Eurokinissi