Μεγάλες πολιτικές δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη του 20ου αιώνα: O κύκλος του αίματος και το απρόβλεπτο στοιχείο

Την είπαν πόλη - σταυροδρόμι πολιτισμών, πόλη ιδεών, πόλη μήλο της έριδος , πόλη συμβασιλεύουσα, πόλη συμπρωτεύουσα και πόλη ερωτική. Όμως η Θεσσαλονίκη είναι και πόλη θανάτου. Αυτή την τραγική διάστασή της φωτίζει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Θεσσαλονίκης Σπύρος Κουζινόπουλος.

Μετά από μισό σχεδόν αιώνα στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, έχοντας συγγράψει εννέα βιβλία ιστορικο- πολιτικού

Με βαθειά γνώση της σύγχρονης Ιστορίας, διαθέτοντας γραφή με κινηματογραφική αμεσότητα και εξοπλισμένος με ερευνητική μεθοδικότητα, σε 341 σελίδες φωτίζει εκ νέου την ιστορία των έξι δολοφονιών. Ποιό είναι το ενδιαφέρον στοιχείο που κομίζει ο συγγραφέας από αυτή την ιστορική αναψηλάφηση ; Τι καινούργιο εισφέρει σε αυτή τη συγκριτική μελέτη ; Τι ανασύρει από τη μνήμη του αίματος; Αυτό που αναδεικνύει είναι οι εκπληκτικές ομοιότητές των εγκλημάτων όσον αφορά τη μεθοδολογία συγκάλυψης των φυσικών και ηθικών αυτουργών, λες και πίσω από τους νεκρούς υπήρξε ένα κοινός εγκέφαλος- εχθρός. Κι΄ αυτό, παρ΄ότι το πρώτο από το τελευταίο έγκλημα απέχει μισό αιώνα. Επιπλέον, τεκμηριώνει το ότι, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, εμφανίσθηκαν απίθανα πρόσωπα που οδήγησαν στην ανακάλυψη των δραστών, κόντρα στην αμήχανη προσπάθεια απόκρυψης των υπόπτων από την αστυνομικές αρχές.

Η σύμπτωση ως απομηχανής θεός για να λυθεί το δράμα. Η συνωμοσία της τυχαιότητας ως θεία δίκη. Το απρόβλεπτο γεγονός που ανατρέπει άρδην τον σατανικό σχεδιασμό. Αυτά τα ανεξήγητα- που όμως εξηγούνται - καθιστούν το βιβλίο λογοτεχνικό αφήγημα. Είναι μια μυθιστορία στα γεγονότα ,καθώς και οι έξι δολοφονίες παρουσιάζονται μέσα από αρχεία, μαρτυρίες, έγγραφα, ντοκουμέντα, αδημοσίευτες φωτογραφίες.

Ιδού λοιπόν ο κύκλος του αίματος στο σενάριο - καρμπόν:

- Ο δολοφόνος του βασιλιά Γεωργίου του Α΄ επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση να εμφανισθεί ως αναρχικός. Όμως, στο κελί του, μετά από πολύωρη συζήτηση, αποκάλυψε στη βασίλισσα Όλγα τους ηθικούς αυτουργούς. Ο Αλέξανδρος Σχινάς, δάσκαλος στο επάγγελμα , «έκφυλος, αλήτης, ουχί παράφρων, πάντως όμως ανισόρροπος ζων δι΄επαιτείας», που έλεγε πως «αν δεν τον σκότωνα εγώ θα τον σκότωνε άλλος», κατά τη μεταφορά του στο γραφείο του ανακριτή διέφυγε της προσοχής των χωροφυλάκων «και ηυτοκτόνησε πεσών εκ του παραθύρου». Οι δε ογκώδεις φάκελοι της υπόθεσης, οι οποίοι θα μεταφερόταν στον Πειραιά με το ατμόπλοιο «Ελευθερία», έπιασαν φωτιά… Ο δολοφόνος χτύπησε με πιστόλι έναν αγαπητό στο λαό βασιλιά ( ο οποίος στην πενηντάχρονη θητεία του δεν ανακατευόταν στα κυβερνητικά) το απόγευμα της 5 ης Μαρτίου του 1913 στη διασταύρωση των σημερινών οδών βασίλισσας Όλγα και Αγίας Τριάδας, ενώ επέστρεφε με τα πόδια στην έπαυλη Χατηλαζάρου, ύστερα από επίσκεψη εθιμοτυπίας σε γερμανικό πολεμικό. Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, οπότε Γερμανία και Αυστρία δεν ήθελαν έναν ήπιο αγγλόφιλο βασιλιά σε σχέση με τον δεδηλωμένο γερμανόφιλο Κωνσταντίνο…

- Ο δολοφόνος του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ζεύγου , ο 32 χρονος Σερραίος κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος, τον χτύπησε με περίστροφο στις 20 Μαρτίου του 1947 καθώς κατέβαινε την οδό Αγίας Σοφίας για να πάει στο ξενοδοχείο «Αστόρια», αφού πριν είχε παραδώσει για μετάφραση στην κομμουνιστική εφημερίδα «Αγωνιστής» επιστολή προς την επιτροπή έρευνας του ΟΗΕ σχετικά με τις αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις στην πόλη. Στην αρχή ο δολοφόνος εμφανίσθηκε ως ανανήψας κομμουνιστής και μετά ως… ερωτικός αντίζηλος. Λίγο πριν πεθάνει , σε ένα ξέσπασμα μεταμέλειας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» τον Σεπτέμβριο του 1981, αποκάλυψε το σχέδιο δολοφονίας του υπουργείου Ασφαλείας λέγοντας πως εκτελούσε εντολές άνωθεν.

- Στον αγγλομαθή φιλοαριστερό δημοσιογράφο Γρηγόρη Στακτόπουλο φορτώθηκε ο φόνος του φιλελευθέρου αμερικανού δημοσιογράφου Τζωρτζ Πολκ , που, ως απεσταλμένος του ραδιοφωνικού δικτύου CBS ,προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκο Βαφειάδη για να του πάρει συνέντευξη. Αλλά , στις 16 Μαΐου του 1948 ανασύρθηκε πνιγμένος, δεμένος χειροπόδαρα με καραβόσκοινο και πυροβολημένος από πίσω στο κεφάλι. Ο Στακτόπουλος, μετά από φοβερά βασανιστήρια στη Γενική Ασφάλεια, «ομολόγησε» ότι αυτός οδήγησε τον Πολκ στη μοιραία συνάντηση με δύο κομμουνιστές, τον Μουζενίδη και τον Βασβανά, οι οποίοι αντί να τον οδηγήσουν στο βουνό τον έβγαλαν από τη μέση για να δυσφημίσουν την ελληνική κυβέρνηση στα μάτια των αμερικανών. Όμως, ο μεν πρώτος είχε σκοτωθεί πριν τη δολοφονία, ο δε δεύτερος δρούσε ως αντάρτης στον Έβρο…

- Η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη στις 22 Μαΐου του 1963 στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού, στο τέλος της ομιλίας του υπέρ της ειρήνης ,θα είχε καταχωρισθεί ως… τροχαίο ,αν δεν βρισκόταν ο θαρραλέος ανακριτής Χρήστος Σαρζτετάκης να αποκαλύψει τους λούμπεν παρακρατικούς που τον χτύπησαν: Τον οδηγό του τρίκυκλου Εμμανουηλίδη και τον επιβαίνοντα Γκοτζαμάνη που κατάφερε με το λοστό ένα θανατηφόρο χτύπημα στο κεφάλι του βουλευτή , υπό τα όμματα των αστυνομικών αρχών σε οργανωμένη αντισυγκέντρωση διαφωνούντων. Πιθανότατα η τροπή να ήταν άλλη αν δεν εμφανιζόταν στη σκηνή ο αίλουρος Χατζηαποστόλου που με το άλμα του στο τρίκυκλο εξουδετέρωσε τους δράστες. Αλλά και ο τροχονόμος Χαράλαμπος Ασπιώτης ο οποίος τους συνέλαβε για… τροχαία παράβαση και τους οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα χωρίς να ξέρει ότι εκείνη τη στιγμή ανέτρεπε τα σχέδια των ανωτέρων του…

- Η εν ψυχρώ δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη στις 4 Σεπτεμβρίου του 1967 τη νύχτα προβλήθηκε από τις χουντικές αρχές ως ανταλλαγή πυροβολισμών αστυνομικών με οπλισμένους σε γιάφκα της οδού Φιλελλήνων καταδιωκόμενους, αν και ο αγωνιστής και οι συναγωνιστές του ήταν άοπλοι.

- Η δολοφονία του τέως βουλευτή της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά ) Γιώργου Τσαρουχά στις 9 Μαΐου 1968 στα γραφεία της ΚΥΠ (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ) αποδόθηκε σε «τυχαίο θάνατο εκ καρδιακής προσβολής», αλλά οι φωτογραφίες που ανακάλυψε ο ανακριτής Χρήστος Ηλιάδης σε ένα καταχωνιασμένο φάκελο σε συρτάρι στα γραφεία τη Σήμανσης πρόδωσαν τους βασανιστές του που τον μαστίγωναν με σύρμα στο παντού. Τις φωτογραφίες είχε τραβήξει, εκ καθήκοντος, κάποιος φωτογράφος της υπηρεσίας.

Να ένα βιβλίο για να διδάσκεται στα σχολεία η ιστορία της μισαλλοδοξίας. Μισαλλοδοξίας - μήτρας μηχανισμών θανάτου…

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ