Its the economy stupid – Κινδυνεύουν να πετύχουν τον έντιμο συμβιβασμό αλλά να έχουν σκοτώσει την οικονομία της χώρας

Το 1992, ο Μπιλ Κλίντον κέρδισε τις εκλογές στην Αμερική με βασικό σύνθημα την περίφημη φράση “It's the economy, stupid!”. Σήμερα, 23 χρόνια μετά και περίπου 2 μήνες, αφού η νέα κυβέρνηση έχει αναλάβει, η φράση αυτή γίνεται ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ, μιας και η πραγματική οικονομία βυθίζεται στην αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και τις ιδεοληψίες των κυβερνώντων.

Του Γιώργου Ευγενίδη

Τα οικονομικά στοιχεία είναι συντριπτικά:

Η απώλεια καταθέσεων από τις τράπεζες υπερβαίνει τα 25 δισ.Στις οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες προστέθηκε περισσότερο από 1 δισ..Οι οφειλές των ιδιωτών προς το κράτος υπερέβησαν τα 75 δισ., με 2,5 δισ. να προστίθενται μόνο το πρώτο δίμηνο του 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.Η ΕΛΣΤΑΤ έχει αναθεωρήσει τον ρυθμό ανάπτυξης για τοκ 2015 από το 2,9% στο 1,4%, με ανθρώπους της αγοράς να εκτιμούν πως και αυτό το ποσοστό είναι πλασματικό και να περιμένουν ανάπτυξη κάτω της μονάδας.Ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής μειώθηκε για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο, φτάνοντας τις 48,9 μονάδες, την ώρα που δείκτης PMI της Ευρωζώνης αγγίζει ιστορικά υψηλά.Οι τράπεζες, λόγω της απώλειας καταθέσεων και του ακριβού χρήματος από τον ELA, έχουν κλείσει τη στρόφιγγα του δανεισμού και υπάρχουν πληροφορίες πως ζητούν από επίδοξους δανειολήπτες cash collateral, δηλαδή μια κατάθεση ισόποσης του δανείου που ζητούν.Η αγορά αυτές τις γιορτινές ημέρες παραμένει παγωμένη και οι καταναλωτές, ακόμα και αυτοί που έχουν χρήματα, αγοράζουν με ιδιαίτερη φειδώ και παράγοντες του εμπορικού κόσμου εμφανίζονται ιδιαίτερα απαισιόδοξοι ως προς τα αποτελέσματα του τζίρου τους.

Φυσικά, μειωμένος τζίρος στις εμπορικές επιχειρήσεις σημαίνει και μειωμένα έσοδα για το κράτος.

Οι δύο βάρκες της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση πατά σε δύο βάρκες: από τη μια προσπαθεί να δει τι θα γίνει με τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, με το δόγμα της δημιουργικής ασάφειας και πάλι να είναι στη μαρκίζα και από την άλλη στήνει στο εσωτερικό ένα σκηνικό απόδοσης ηθικής δικαιοσύνης, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την εξεταστική για το μνημόνιο, την επιτροπή για το δημόσιο χρέος και τη δράση του κυρίου Καμμένου στο πεδίο της εθνικής άμυνας. Πλην όμως, η κυβέρνηση ξεχνά την τρίτη και σημαντικότερη βάρκα: την αγορά και την οικονομία.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια συνδυαστική επίδραση στην οικονομία της αδυναμίας της κυβέρνησης να βρει λύσεις και των ιδεοληψιών, από τις οποίες διακατέχονται συγκεκριμένα στελέχη της κυβέρνησης. Η επιστροφή στις μέρες του 2010 και της άνοιξης του 2012 μόνο κακό κάνει στο μοναδικό παραγωγικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, τον ιδιωτικό τομέα δηλαδή. Όσο δεν υπάρχει λύση με την Ευρώπη, τόσο δεν υπάρχει ροή χρήματος, κύκλος ο οποίος καταλήγει σε μικρότερη του αναμενόμενου είσπραξη για το κράτος.

Η ιδεοληψία του δημοσίου σε βάρος του ιδιωτικού

Από την άλλη, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης από τη Θεσσαλονίκη για 300.000 νέες θέσεις εργασίας στο δημόσιο, οι οποίες εξακολουθητικά επαναλαμβάνονται από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, είναι απολύτως ενδεικτικές του τρόπου που πολιτεύονται πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Επιθυμούν να διογκώσουν και άλλο το δημόσιο εις βάρος του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος ασφυκτιά, με πολλούς επιχειρηματίες, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, να βρίσκονται εκ νέου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Ακόμα και πρακτικά να το δει κανείς, η κυβέρνηση αποφασίζει να κάνει επαναπροσλήψεις, αντί για νέες προσλήψεις καταρτισμένων ανθρώπων στο δημόσιο, σύμφωνα με το νομοσχέδιο που εισάγει ο αρμόδιος για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση κύριος Κατρούγκαλος. Φαίνεται πως στο dna της ελληνικής έκδοσης της Αριστεράς είναι όχι απλά η προστασία του δημοσίου, κάτι που με βάση τις αρχές της πολιτικής θεωρίας είναι διαχρονικός πυλώνας της Αριστεράς, αλλά και η τιμωρία του ιδιωτικού τομέα για κάποιο αδιόρατο κακό. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: η πεποίθηση πως με τη συμβολή και τις εισφορές του ιδιωτικού τομέα μπορούν στο διηνεκές να πληρώνονται οι υποχρεώσεις του κράτους προς τον δημόσιο τομέα, κάτι που ως στρατηγική οδηγεί εκ νέου στην αφαίμαξη της ιδιωτικής οικονομίας.

Ο έντιμος συμβιβασμός δεν φτάνει

Αν πιστέψουμε πως στο στενό επιτελείο του κυρίου Τσίπρα έχουν αποφασίσει να τολμήσουν τον έντιμο συμβιβασμό με την Ευρώπη και να αποτινάξουν το φάντασμα της ρήξης και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, θα πρέπει άμεσα να κάνουν κάτι για να ανασχέσουν την επιστροφή της πραγματικής οικονομίας στην ύφεση, την ώρα που έκανε δειλά βήματα για να βγει από αυτή. Άλλωστε, το παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον αποδεικνύει πως οι μεγάλες πλειοψηφίες διαμορφώνονται με συνθήματα και πολιτικές που απευθύνονται στους πολλούς και όχι με τσιτάτα για τους λίγους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η υπέρβαση της ιδεοληψίας πως σε αυτή τη χώρα υπάρχει μία ιερή αγελάδα (δημόσιο) και ένας παρίας (ιδιωτικός τομέας).

Με άλλα λόγια, η βασική προτεραιότητα του κυρίου Τσίπρα και της κυβέρνησής του, σε περίπτωση που καταφέρει τον έντιμο συμβιβασμό, δεν θα πρέπει να είναι και πάλι το τάισμα της ιερής αγελάδας. Μιας και η Αριστερά παραδοσιακά έχει ευαισθησίες, ας βοηθήσει επιτέλους τον παρία!

The post Its the economy stupid – Κινδυνεύουν να πετύχουν τον έντιμο συμβιβασμό αλλά να έχουν σκοτώσει την οικονομία της χώρας appeared first on KoolNews.