Οι αξίες,οι ιδέες και οι πεποιθήσεις των γονιών, είναι οι μόνες αληθινές;

Οι περισσότεροι γονείς εγκλωβίζονται στην πεποίθηση πως η γνώση και η πείρα είναι προνόμιο των μεγάλων.

Η εμπειρία είναι ένας καλός δάσκαλος, όμως δεν διδάσκει πάντοτε τι είναι σωστό. Η γνώση είναι καλύτερη από την άγνοια, όμως ένας γνώστης δεν έχει πάντοτε την απαραίτητη σοφία.

Έτσι λοιπόν, πολλοί γονείς με ισχυρές και άκαμπτες απόψεις για το τι είναι σωστό και τι λάθος, έχουν τις χειρότερες σχέσεις με τα παιδιά τους. Αυτό σημαίνει πως όσο πιο σίγουροι είναι οι γονείς ότι οι αξίες

και οι πεποιθήσεις τους είναι σωστές, τόσο περισσότερο τείνουν να τις επιβάλλουν στα παιδιά τους και όχι μόνο. Σημαίνει επίσης, ότι τέτοιοι γονείς τείνουν να μην είναι αποδεικτικοί με συμπεριφορές που φαίνεται να αποκλίνουν από τις αξίες και τι τις πεποιθήσεις τους.

Οι γονείς των οποίων το σύστημα αξιών και πεποιθήσεων είναι περισσότερο ευέλικτο, χαλαρό και πιο ανοιχτό στην αλλαγή, λιγότερο «άσπρο-μαύρο», τείνουν να είναι πιο δεκτικοί με συμπεριφορές που θα φαίνονταν ότι αποκλίνουν από τις αξίες και τις πεποιθήσεις τους. Και πάλι, έχω παρατηρήσει ότι τέτοιοι γονείς είναι πιο απίθανο να επιβάλλουν πρότυπα ή να προσπαθούν να διαπλάσουν τα παιδιά τους σύμφωνα με προκαθορισμένα σχήματα. Είναι οι γονείς που μπορούν ευκολότερα να αποδεχτούν τα μεταβαλλόμενα πρότυπα της σεξουαλικής συμπεριφοράς, τα διαφορετικά στυλ ντυσίματος, ή την εξέγερση ενάντια στις σχολικές αρχές. Αυτοί είναι οι γονείς που κατά κάποιον τρόπο φαίνεται να αποδέχονται ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, «ότι η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω ούτε καθυστερεί στο χθες», ότι οι πεποιθήσεις και οι αξίες μιας γενιάς δεν είναι απαραίτητα και εκείνες της επόμενης, ότι η κοινωνία μας χρειάζεται βελτιώσεις, ότι κάποια πράγματα πρέπει να προστατεύονται δυναμικά και ότι συχνά αξίζει να αντιστέκεται κανείς σθεναρά στην παράλογη και καταπιεστική εξουσία. Οι γονείς με τέτοιες απόψεις βρίσκουν πολύ περισσότερες συμπεριφορές των νέων κατανοητές, δικαιολογημένες και γνήσια αποδεκτές.