Θεόφιλος Σεχίδης: Το «έγκλημα του αιώνα» -Σκότωσε γονείς, αδελφή, γιαγιά και θείο και έβαλε τους εγκεφάλους στο ψυγείο

Σαν σήμερα στις 20 Μαΐου του 1996 ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά χρονικά έγκλημα σημειώθηκε στη Θάσο. Δράστης ήταν ο φοιτητής Νομικής Θεόφιλος Σεχίδης.

Ο 24χρονος τότε Σεχίδης δολοφόνησε τον 55χρονο πατέρα του, Δημήτρη, τη 48χρονη μητέρα του, Μαρία, την 27χρονη αδελφή του, Ερμιόνη, την 75χρονη γιαγιά του, Ερμιόνη Καλαμάρα, και τον 58χρονο θείο του, αδελφό του πατέρα του, Βασίλη Σεχίδη.

Στη συνέχεια τεμάχισε τα πτώματα -εκτός από αυτό του θείου του- και τα μετέφερε με σακούλες σε χωματερή της

Ο φοιτητής -όπως υποστήριξε- πίστευε πως είχαν συνωμοτήσει εναντίον του, με σκοπό να τον σκοτώσουν.

Το πρώτο του θύμα ήταν ο 58χρονος θείος του, τον οποίο έσπρωξε σε γκρεμό, ύστερα από λογομαχία που είχαν. Ο Σεχίδης έκοψε το κεφάλι του, προκειμένου -όπως είπε αργότερα στο δικαστήριο- «να μη βασανίζεται άλλο».

Στη συνέχεια, στράφηκε κατά του 55χρονου πατέρα του και τον πυροβόλησε, καθώς θεώρησε ότι θα τον δολοφονούσε, και μετά πήρε ένα μαχαίρι και του έκανε μια μεγάλη τομή στον λαιμό.

Το τρίτο του θύμα ήταν η 48χρονη μητέρα του, την οποία μαχαίρωσε και αποκεφάλισε. Ακολούθησε η δολοφονία της 27χρονης αδελφής του -η οποία έπασχε από σχιζοφρένεια- με τον ίδιο τρόπο. Και αυτή την αποκεφάλισε.

Την επόμενη μέρα της δολοφονίας των τεσσάρων, η 75χρονη γιαγιά του Σεχίδη επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας στη Θάσο. Ο Σεχίδης τη σκότωσε, καθώς, όπως είπε στο δικαστήριο, ήταν βέβαιος ότι είχε σκοπό να του επιτεθεί με μαχαίρι.

Προτού συμπληρωθούν 48 ώρες από τις δολοφονίες, ο Σεχίδης τεμάχισε τα πτώματα με αλυσοπρίονο και χρησιμοποιώντας σακούλες σκουπιδιών τα πέταξε σε χωματερή της Καβάλας.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Σεχίδης αφαίρεσε τους εγκεφάλους των θυμάτων και τους φύλαξε στο ψυγείο, όπως είπε για «μεταγενέστερη μελέτη».

Τα εγκλήματα ξεκίνησαν να ερευνώνται όταν η Ελένη Σεχίδη, σύζυγος του θείου του Θεόφιλου Σεχίδη και μόνιμος κάτοικος Βελγίου, ανησύχησε για τους συγγενείς της -που δεν «έβρισκε» στο τηλέφωνο- και ειδοποίησε τις Αρχές.

Καθώς οι αστυνομικοί δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν στοιχεία, «πέταξε» για την Καβάλα και έφθασε τελικά στη Θάσο. Τότε ήρθε αντιμέτωπη με τον Θεόφιλο Σεχίδη, ο οποίος δήλωσε άγνοια για το πού βρίσκονται οι συγγενείς τους, λέγοντας ότι και ο ίδιος τους αναζητούσε.

Ο Σεχίδης τελικά συνελήφθη στις 8 Αυγούστου του 1996, κατηγορούμενος για ανθρωποκτονίες, και η δίκη του ορίστηκε για τις 20 Ιουνίου 1997, στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δράμας.

Νωρίτερα ωστόσο, στις 21 Ιουλίου 1996, είχε συλληφθεί στην Καβάλα για την κατοχή μιας κοντόκαννης καραμπίνας και ενός κυνηγετικού όπλου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών, ωστόσο δεν εξέτισε ποινή καθώς είχε καθαρό ποινικό μητρώο.

Κατά την προανάκριση μετά τη σύλληψή του για τις δολοφονίες, υποστήριξε ότι διέπραξε τους φόνους σε άμυνα και όντας θύμα οικογενειακής συνωμοσίας, κάνοντας λόγο για «ψυχολογικό πόλεμο» και παρουσιάζοντας το σενάριο ότι ήταν παιδί «άλλης μάνας».

«Σκότωσα τα θύματά μου αμυνόμενος. Υπήρξε οικογενειακή συνωμοσία. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου έλεγαν την αλήθεια» έλεγε τότε, ισχυριζόμενος ότι τα θύματα, ένα προς ένα, του είχαν επιτεθεί και εκείνος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από να τα σκοτώσει.

Οι παραπάνω μαρτυρίες του Σεχίδη οδήγησαν τους αστυνομικούς να ζητήσουν ψυχιατρική εκτίμηση, καθώς όσα έλεγε αλλά και ο τρόπος του παρέπεμπαν σε ψυχωσικό σύνδρομο.

Αυτό που συγκλόνισε, εκτός των άλλων, την κοινή γνώμη ήταν η ψυχραιμία τού κατά συρροή δολοφόνου και το πώς μιλούσε στα Μέσα της εποχής.

Ο Σεχίδης είχε βρεθεί την 8η Αυγούστου 1996 με την αστυνομία στη χωματερή στην Καβάλα, προκειμένου να υποδείξει πού είχε πετάξει τα διαμελισμένα πτώματα των συγγενών του. Μάλιστα, είχε κάνει τρία δρομολόγια Θάσο-Καβάλα για να μεταφέρει τις σακούλες.

Ψύχραιμος και χωρίς ίχνος μεταμέλειας, ο Σεχίδης μίλησε τότε στους δημοσιογράφους και το μόνο που είπε για τις δολοφονίες είναι πως βρισκόταν σε άμυνα.

Η κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ, ακόμα και οι αστυνομικοί είχαν μείνει άφωνοι με την ψυχραιμία του δολοφόνου. Στους τίτλους των εφημερίδων και των τηλεοπτικών ρεπορτάζ καταγράφηκε ως ο «Έλληνας Χάνιμπαλ» και «σφαγέας της Θάσου». Μάλιστα, δημοσιεύματα έδιναν ακόμα περισσότερες πληροφορίες για τις δολοφονίες, αναφέροντας ότι ο Σεχίδης τεμάχισε τα πτώματα ακούγοντας Τσαϊκόφσκι.

Οι ψυχίατροι που εξέτασαν τον Σεχίδη διέγνωσαν σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας, ωστόσο θεώρησαν ότι είχε πλήρη ευθύνη και επίγνωση των πράξεών του. Στο πόρισμά τους ανέφεραν ότι ο Σεχίδης είχε βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις στην οικογένειά του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του ‘92, τέσσερα χρόνια προ των εγκλημάτων, ο Θεόφιλος Σεχίδης είχε υποβληθεί σε αξονική τομογραφία που είχε φανερώσει εγκεφαλικές ανωμαλίες.

Η εξέταση επαναλήφθηκε μετά την καταδίκη του σε φυλάκιση, και επιβεβαίωσε «μη φυσιολογικά ευρήματα».

Το 2010 ο ψυχίατρος του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών του Αττικού Νοσοκομείου, Γεώργιος Τζεφεράκος, δήλωσε ότι ο Σεχίδης πάσχει από σχιζοφρένεια, και όχι από σχιζότυπη διαταραχή.

Ο Σεχίδης καταδικάστηκε σε πέντε φορές ισόβια και χρηματική ποινή 100 εκατομμυρίων δραχμών, ως ικανοποίηση των πολιτικών εναγόντων.

Λίγες ώρες πριν από τη δίκη είχε απειληθεί με λιντσάρισμα, ενώ άκουσε ατάραχος την απόφαση που τον έκρινε παμψηφεί ένοχο. Ο συνήγορός του αρκέστηκε να πει στους δημοσιογράφους πως ο πελάτης του θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης.

Στην απολογία του, ο Σεχίδης παραδέχθηκε τα εγκλήματά του, είπε ότι δεν μετανιώνει για τίποτε και επανέλαβε τον ισχυρισμό του ότι σκότωσε την οικογένειά του επειδή σκόπευε να τον «ξεκάνει».

«Γνωρίζω τις κατηγορίες που μου αποδίδονται και αποδέχομαι τις πράξεις μου» είπε ο Σεχίδης, όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο του δικαστηρίου αν αποδέχεται το κατηγορητήριο.

Καταθέτοντας για την υπόθεση, η χήρα του δολοφονηθέντος θείου του δράστη, Ελένη Γυμνοπούλου-Σεχίδου, είχε αναφέρει ότι ο Σεχίδης παρουσίασε τα πρώτα δείγματα παράξενης συμπεριφοράς όταν τελείωσε το Γυμνάσιο. Η μάρτυρας είχε προσθέσει ότι ήταν σίγουρη πως είχε σχέσεις με σατανιστικές οργανώσεις, αφού μόνον έτσι μπορούσε να εξηγήσει το γεγονός ότι ξόδευε αφειδώς.

«Ο σύζυγός μου ήλθε από το Βέλγιο για να τον συνετίσει, αλλά το πλήρωσε με τη ζωή του», είχε πει στο δικαστήριο η Ελένη Γυμνοπούλου-Σεχίδου. «Τον είχε καλέσει ο πατέρας του Θεόφιλου, γιατί ο ίδιος δεν μπορούσε να τον βάλει στον ίσιο δρόμο. Η αλλοπρόσαλλη στάση του Θεόφιλου και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόταν στην οικογένεια μας είχε προβληματίσει όλους».

Στο ίδιο πνεύμα είχαν κινηθεί και οι καταθέσεις των άλλων μαρτύρων, ενώ στην απολογία του ο Σεχίδης είχε περιγράψει με λεπτομέρειες πώς σκότωσε τα μέλη της οικογένειάς του, κάνοντας λόγο και για ενδοοικογενειακές συγκρούσεις. Μίλησε αρνητικά για τον θείο του και τον πατέρα του, λέγοντας για τον θείο του ότι απέκτησε με παράνομο τρόπο τα χρήματά του στο Βέλγιο και για τον πατέρα του ότι τον πίεζε και δεν τον άφηνε να κάνει όπως ήθελε τη ζωή του.

Στη δίκη κατέθεσαν και οι δύο ψυχίατροι που εξέτασαν επί ένα τρίμηνο τον Σεχίδη μετά τη δολοφονία.

Ο αναπληρωτής καθηγητής της Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Γ. Καπρίνης και ο ψυχίατρος Χρήστος Σκαρόπουλος κατέθεσαν ότι ο Σεχίδης δεν είναι παράφρων, αλλά πρόσωπο «με σχιζότυπη διαταραχή». Το συμπέρασμα των ψυχιάτρων ήταν ότι ο Σεχίδης διέπραξε τα εγκλήματά του ενσυνειδήτως και εν επιγνώσει.

Στην αγόρευσή του, ο εισαγγελέας του δικαστηρίου είχε ζητήσει την ενοχή του Σεχίδη για όλες τις πράξεις που του καταλογίζονταν και είχε πει ότι, αν ίσχυε η ποινή του θανάτου, θα έπρεπε άνευ ετέρου να του επιβληθεί. Ο εισαγγελέας είχε χαρακτηρίσει τον Σεχίδη «εγκληματία του αιώνα» και είχε προτείνει να μην του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.

Ο Θεόφιλος Σεχίδης βρέθηκε τελικά νεκρός το πρωί της 12ης Φεβρουαρίου 2019 στο Ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού, όπου κρατούνταν από το 2001. Αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα επί χρόνια, λάμβανε φαρμακευτική αγωγή και ήταν υπέρβαρος.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr