Πύρρειος νίκη

Ο Μητσοτάκης, προεκλογικά, είχε προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους: Στις ευρωεκλογές διακυβεύεται η πολιτική σταθερότητα. Το αφήγημα δεν βρήκε ευήκοα ώτα. Και αυτό το κατέγραψαν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Όσοι έμειναν σπίτια τους ή πήγαν παραλία αλλά και αυτό το 40% που πήγε να ψηφίσει, πήγε με την πεποίθηση ότι την επόμενη ημέρα η κυβέρνηση της ΝΔ θα εξακολουθούσε να έχει την νομιμοποίηση των εθνικών εκλογών του Ιουνίου. Και

Το βράδυ των εκλογών, ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Παύλος Μαρινάκης, σε μια τολμηρή επίδειξη αυτογνωσίας, μίλησε για «Πύρρειο νίκη» της ΝΔ. Μια έκφραση που -τουλάχιστον για όσους... ήξεραν τι σημαίνει - προκάλεσε αίσθηση. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να παραδέχεται ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης ότι η ΝΔ ήρθε μεν πρώτο κόμμα, αλλά με τόσες απώλειες που καθιστούν δύσκολη την απρόσκοπτη συνέχιση των στόχων που έχει θέσει. Έτσι όμως κουμπώνει το αρχικό επιχείρημα: Εκεί συνίσταται ο κίνδυνος της πολιτικής αποσταθεροποίησης για την οποία προειδοποιούσε ο Μητσοτάκης.

Λένε κάποιοι,μετά τον κουρνιαχτό, ότι τα τελικάαποτελέσματα - ιδίως οι επιδόσεις ΣΥΡΙΖΑκαι ΠΑΣΟΚ - απομειώνουν για την κυβέρνησητον ολικό κίνδυνο ανάσχεσης τωνπρωτοβουλιών. Η απουσία στιβαρήςαντιπολίτευσης δίνει, λένε, το περιθώριοστην κυβερνώσα ΝΔ να προχωρήσει με τομεταρυθμιστικό της σχέδιο τα επόμενατρία χρόνια. Είναι μια ανάλυση που, κατάτην γνώμη μου, παρακάμπτει βασικούςκανόνες του πολιτικού παιγνίου καιαποφεύγει να μπει στην ουσία του μηνύματοςπου ήθελαν να στείλουν οι πολίτες.

Η Πύρρειοςνίκη της ΝΔ δεν είναι στρατηγική ήττα.Αλλά μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποβείεπικίνδυνη για το μέλλον. Ο πολιτικόςχρόνος είναι εξαιρετικά πυκνός και σταεπόμενα τρία χρόνια πολλά μπορούν νασυμβούν: Ακόμη και αν δεν βρεθεί ο ηγέτης- «αντίπαλον δέος» στον Κυριάκο Μητσοτάκη,η αντιπολίτευση μπορεί να αποκτήσειβηματισμό, να κάνει δύσκολη την ζωή τηςκυβέρνησης, να κατεβάσει κόσμο στονδρόμο, να επιχειρήσει να ακυρώσειμεταρρυθμίσεις.

Εάν σε αυτάσυνυπολογίσει κανείς και μια υφέρπουσαδυσαρέσκεια στο παραδοσιακό εσωτερικότης ΝΔ, απέναντι στους «εισοδιστές» απότην Κεντροαριστερά, το σαράκι τηςυπονόμευσης καιροφυλακτεί. Ορισμένοιεισηγούνται στον πρωθυπουργό στροφήπρος τα δεξιά, άλλοι είναι έτοιμοι ναδηλώσουν μετάνοια για μεταρρυθμίσειςπου είχαν εκσυγχρονιστικό πρόσημο,ορισμένοι – ακόμη και εντός ΝΔ – ίσωςπιστεύουν ότι σε συνθήκες κρίσης, είναιευκαιρία να πιέσουν για οφίκια.

Αναμφίβολα,ο Μητσοτάκης είναι μπροστά στην πιοκρίσιμη, ίσως, καμπή της διαδρομής τουαπό τότε που ανέλαβε πρόεδρος της ΝΔκαι Πρωθυπουργός. Και γι’ αυτό έχειμπροστά του μία επιλογή-μονόδρομο. Νακάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και πουκάπου το λησμόνησε στην πορεία, αλλά τοξαναθυμήθηκε στην προεκλογική περίοδο:Την γείωση με τον κόσμο. Στην επαφή μετους πολίτες θα αντιληφθεί ότι δεν τουςενδιαφέρει αν ο Κασσελάκης έχει ακίνητακαι πόσα, αλλά εάν εκείνοι τα βγάζουνπέρα. Δεν αφορά τον κόσμο αν οι δείκτεςδείχνουν ανάπτυξη και οι υπουργοί τουτον διαβεβαιώνουν ότι όλα βαίνουν καλώς,αλλά ότι η ακρίβεια είναι εκεί και τρώειτο διαθέσιμο εισόδημα. Ότι τα νοσοκομείαπόρρω απέχουν από αυτό που περιμένεικανείς από ένα ευρωπαϊκό κράτος το 2024.Ότι κανείς δεν πρόκειται να συγχωρήσειαβελτηρία, φαινομενα αλαζονείας, έλλειψηενσυναίσθησης. Και ας μην ξεχνά ποτέ,κανείς, ότι όπου έγινε πραγματικό έργοπου απολαμβάνουν οι πολίτες, αυτό δενσυνιστά χάρη, αλλά χρεωστούμενα δεκαετιώνσε αυτούς.

Υπό αυτή τηνέννοια οι ευρωεκλογές είναι, πράγματι,μια Πύρρειος νίκη για τη ΝΔ που όμως δενείναι υποχρεωτικό να οδηγήσει και σεήττα στον πόλεμο...

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr