Πανελλαδικές 2025: Ποιος ήταν ο λογοτέχνης Γιώργος Ιωάννου, κείμενο του οποίου έπεσε στη Γλώσσα -Λύκειο φέρει το όνομά του

Ένα από τα κείμενα που δόθηκαν στους υποψηφίους των ΓΕΛ, στην πρεμιέρα των Πανελλαδικών 2025, για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας ήταν του Γιώργου Ιωάννου.

Ο Γιώργος Ιωάννου (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σορολόπη) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Νοεμβρίου 1927 και έφυγε

από τη ζωή στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 1985.

Ποιος ήταν ο Γιώργος Ιωάννου

Όπως αναφέρει η Βικιπαιδεία, ο Γιώργος Ιωάννου γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς Θρακιώτες πρόσφυγες. Ο πατέρας του Ιωάννης κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη από τη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης, προερχόμενος από αστική οικογένεια. Η μητέρα του Αθανασία ήταν από την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης. Ο Γιώργος προερχόταν από πλούσια οικογένεια, που ήθελε ο γιος τους να γίνει σπουδαίος και το όνομα του να ακούγεται παντού. Έτσι οι γονείς του τον ζόριζαν αρκετά να ακολουθήσει τα δικά τους όνειρα. Ο Γιώργος σπούδασε και βρήκε αρκετά καλές δουλειές, όμως ακολούθησε το δικό του όνειρο και έγινε λογοτέχνης.

Ο Γιώργος Ιωάννου μεγάλωσε στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης και τελείωσε το παλαιό 3ο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης, σημερινό 3ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, το οποίο φέρει το όνομά του. Σπούδασε με λαμπρούς δασκάλους στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο Α.Π.Θ. μάλιστα υπηρέτησε για ένα διάστημα ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας. Από το 1960 εργάστηκε ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Από το 1962 και για δύο χρόνια δίδαξε στο Ελληνικό Γυμνάσιο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Το 1974 ορίστηκε μέλος της Επιτροπής για τη συγκρότηση ανθολογίου κειμένων λογοτεχνίας για το Δημοτικό σχολείο, καθώς και για την ανανέωση των Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων του Γυμνασίου. Υπήρξε σύμβουλος έκδοσης του σημαντικού περιοδικού Ελεύθερη γενιά (μηνιαίο περιοδικό για τις μαθητικές κοινότητες), που εξέδιδε το Υπουργείο Παιδείας. Πέθανε το 1985 στα 58 του χρόνια, από νοσοκομειακή λοίμωξη που επήλθε μετά από μια απλή επέμβαση στον προστάτη.

Το έργο του

Το 1954 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη ποιητική του συλλογή "Ηλιοτρόπια" και το 1963 τη δεύτερη "Τα χίλια δέντρα". Κύρια λογοτεχνική του ενασχόληση όμως υπήρξε η πεζογραφία, προς την οποία στράφηκε οριστικά από το 1964 με την έκδοση μιας συλλογής 22 πεζογραφημάτων με τίτλο "Για ένα φιλότιμο", όπου καθιέρωσε ένα εντελώς προσωπικό ύφος και τρόπο γραφής, από το οποίο επηρεάστηκαν αρκετοί μεταγενέστεροι πεζογράφοι.

Τα κυριότερα βιβλία του με πεζά είναι:

Για ένα φιλότιμο (1964)Η σαρκοφάγος (1971)Η μόνη κληρονομιά (1974)Το δικό μας αίμα (1978) [Πρώτο Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 1979]Επιτάφιος θρήνος (1980)Ομόνοια (1980)Κοιτάσματα (1981)Πολλαπλά κατάγματα (1981)Εφήβων και μη (1982)Εύφλεκτη χώρα (1982)Καταπακτή (1982)Η πρωτεύουσα των προσφύγων (1984)Ο της φύσεως έρως. Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Λαπαθιώτης [Δοκίμια] (1986)

Το 1981 εξέδωσε το θεατρικό έργο για παιδιά "Το αυγό της κότας". Μετά το θάνατό του εκδόθηκε το παιδικό ανάγνωσμα του "Ο Πίκος και η Πίκα" (1986).

Επιπλέον ασχολήθηκε εντατικά και συστηματικά με τη νεοελληνική παράδοση, καταγράφοντας και εκδίδοντας δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έργα του θεάτρου σκιών.

Το 1982 κυκλοφόρησε από την εταιρεία LYRA ο δίσκος βινυλίου "Κέντρο διερχομένων", με έντεκα τραγούδια σε στίχους Γιώργου Ιωάννου και μουσική Νίκου Μαμαγκάκη.

Οι πολύτιμες και πολύχυμες συνεντεύξεις του συγκεντρώθηκαν στον τόμο "Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής" (Αθήνα, Κέδρος 1996, επιμέλεια Γιώργος Αναστασιάδης).

Γνωρίσματα της γραφής του

Η λογοτεχνική παραγωγή του Γιώργου Ιωάννου μπορεί σχηματικά να διαιρεθεί σε δύο περιόδους: στις συλλογές του μέχρι "Το δικό μας αίμα" ο Ιωάννου γράφει ρεαλιστικότερα και με τρόπο εντονότερα συσπειρωμένο γύρω από τις ιστορικές εμπειρίες του νεότερου ελληνισμού (από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι τα μετεμφυλιακά χρόνια), ενώ στις κατοπινές το ύφος γίνεται στοχαστικότερο και πιο υποβλητικό, εμφανώς πιο τολμηρό και τείνει συχνά προς την ονειροπόληση.

Βασική παράμετρος της λογοτεχνίας του Ιωάννου είναι το βιωματικό φορτίο της, ο τρόπος με τον οποίο μεταστοιχειώνονται λογοτεχνικά οι εμπειρίες του από τα μέρη όπου έζησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και το κοινωνικό και ιστορικό του περιβάλλον (η οικογένεια, οι φτωχογειτονιές, ο κόσμος των εργατών και οι έρωτες τους κ.ά.). Ιδιαίτερο ρόλο, εξάλλου, παίζει η γενέτειρά του Θεσσαλονίκη, η οποία δίνεται όχι μόνο ως ένας συγκεκριμένος χώρος με τα μνημεία, τις γειτονιές, τους δρόμους, τους πρόσφυγες και την πολυπολιτισμικότητά της, αλλά και ως χώρος στον οποίο έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια.

Δείτε εδώ τα θέματα στη Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr