Μανώλης Λιδάκης: Σίγησε η βελούδινη φωνή -Από το «Να η ευκαιρία» στη δόξα και στη μάχη με την κατάθλιψη

Από την Κρήτη στην Αθήνα και πίσω η διαδρομή του Μανώλη Λιδάκη. Η επιτυχία, η κατάθλιψη και η επιστροφή στη γενέτειρα του μέσα από δικά του λόγια.

Γεννημένος στην περιοχή Ανισσαρά Ηρακλείου Κρήτης, ο Μανώλης Λιδάκης άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη 26/2, στον τόπο του. Η τραγική τραγική ειρωνεία

είναι ότι έφυγε από τη ζωή δύο ημέρες πριν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του στην γενέτειρα του.

Ο καλλιτέχνης, που ξεχώρισε με τη μελωδική του φωνή υπηρετώντας το έντεχνο τραγούδι, είχε από μικρός κλίση στη μουσική. ΣΕ ηλικία 9 ετών θα αρχίσει τις πρώτες του σπουδές μαθαίνοντας κιθάρα, αλλά θα παρακολουθήσει μαθήματα κλασικής μουσικής. Για εφτά ολόκληρα χρόνια, τη δεκαετία των 70s, θα συμμετάσχει ενεργά στις φιλαρμονικές ορχήστρες του Ηρακλείου Κρήτης παίζοντας τρομπέτα.

Ξεκινάει το τραγούδι σε μικρά μαγαζιά και τις μπουάτ της εποχής με εμφανίσεις σε Αθήνα, Κρήτη και Σέρρες -εκεί τραγουδά μαζί με τον αδερφό του.

Από την Κρήτη στην τηλεοπτική εκπομπή «Να, η ευκαιρία»

Το1982 είναι μια χρονιά ορόσημο για τοννεαρό καλλιτέχνη. Ο ΜανώληςΛιδάκης φεύγει από το Ηράκλειο Κρήτηςκαι ανεβαίνει στην Αθήνα παίρνονταςμέρος στην τηλεοπτική εκπομπή «Να ηευκαιρία». Η φωνή του θα κάνει αίσθησηκαι την ίδια χρονιά θα υπογράψει τοπρώτο του συμβόλαιο με δισκογραφικήεταιρεία.

Ο πρώτος του δίσκος έχει την υπογραφή του Γιώργου Κατσαρού και θα ακολουθήσουν σημαντικές συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Γιώργο Νταλάρα και την Ελένη Δήμου.

Το τραγούδι του «Για να σε συναντήσω» θα κάνει μεγάλη επιτυχία, ο Μανώλης Λιδάκης γίνεται ευρέως γνωστός και ακολουθούν συνεργασίες με αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Σωκράτη Μάλαμα, Γλυκερία, τον Παντελή Θαλασσινό.

Η μετακόμιση στην Κρήτη και το πρόβληα υγείας

Τα τελευταία χρόνια ο Μανώλης Λιδάκης είχε μετακομίσει στην Κρήτη, τόπο καταγωγής του όπου ζούσε και εργαζόταν από το όμορφο νησί του. Ο καλλιτέχνης, μέσα από τα social είχε μοιραστεί αυτή την αλλαγή στη ζωή του με τους διαδικτυακούς του φίλους. «Μετά από 35 χρόνια, αποφάσισα για προσωπικούς λόγους να επιστρέψω εκεί που γεννήθηκα. Από εδώ πλέον θα εργάζομαι δισκογραφικά..».

Τα όνειρα του έμειναν στη μέση, καθώς αντιμετώπιζε ένα ορθοπεδικό πρόβλημα και χρειάστηκε για ένα διάστημα να απέχει επαγγελματικά. Πάλι, ο ίδιος,θα ενημερώσει μέσα από τη σελίδα του στα social: «Αγαπημένοι μου φίλοι και συνάνθρωποι, σήμερα έγινε το χειρουργείο. Έκανα τοπική αναισθησία και παρακολούθησα την αρθροπλαστική. Θέλω να ευχαριστήσω τον εξαιρετικό επιστήμονα Γεώργιο Κουβίδη, τα αδέλφια μου, Γιάννη και Χαρά, το προσωπικό του ΠΑΓΝΗ και τον Υπουργό Υγείας. Έδειξε απίστευτο ενδιαφέρον. Ναι, καλά διαβάσατε, ετοιμάζομαι να επιστρέψω στην κανονικότητα. Να είστε καλά και να υγιαίνετε! Παρακαλώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σταματήσουν να ενοχλούν τους συγγενείς μου».

ΟΜανώλης Λιδάκης μέσα από τα δικά τουλόγια: Γιατί δεν πήγαινε στις απονομέςτων δίσκων του, οι μεγάλες επιτυχίεςκαι η δημοσιότητα

Ο καλλιτέχνης είχε μια πορεία 35 ετών στο τραγούδι. Ο ίδιος, σε παλαιότερη συνέντευκη του στην εκπομπή της Έλενας Κατρίτση, είχε αναφέρει σχετικά: ««Στη δεκαετία του ’80 έχασα 6 χρόνια που δε μπορούσα να ηχογραφήσω. Ο τότε βασιλιάς της δισκογραφίας, κύριος Μάτσας, μου επέβαλε να πω συγκεκριμένα τραγούδια. Κι εγώ του είπα: ‘’δε θα τα πω γιατί μπορεί να με κερδίσεις στο συμβόλαιο, δε θα κερδίσεις όμως την ψυχή μου’’. Mετά από 20 χρόνια τον είδα, του έδωσα το χέρι μου και του είπα ‘’περασμένα ξεχασμένα’’. Δεν του κρατάω κακία διότι αν νιώθω αρνητικά μέσα μου για αυτόν συνεχώς αναπαράγω το κακό, άρα δε θα είμαι εγώ καλά».

Γιατίδεν πήγαινε ποτέ στις απονομές τωνδίσκων του; «Δενεμφανιζόμουν γιατί δεν καταλαβαίνω μεποια ιδιότητα σου απονέμει κάποιος έναβραβείο. Εμφανίζεται πάνω από εσένα πουδούλεψες, πάνω από το συνθέτη που τοέγραψε, πάνω κι από τον ποιητή που τοέγραψε… Αυτός δεν έχει παίξει κανέναρόλο στο να πάρεις το βραβείο» είχεεξομολογηθεί στην ίδια συνέντευξη το2011.

Οκαλλιτέχνης,που αγαπήθηκε ιδιαίτερα, μέσα από τοτραγούδι «Για να σε συναντήσω» είχεαναφέρει για το πώς ο ίδιος προσδιορίζειτην επιτυχία και τη δημοσιότητα:««Επιτυχίαδεν είναι να είσαι πρώτο όνομα σταμπουζουξίδικα.  Βλέπω πολλούς ναείναι πρώτα ονόματα με τεράστιες αφίσεςστους δρόμους αλλά εγώ δεν τουςγνωρίζω…ούτε το ευρύ κοινό. Όσο για τηδημοσιότητα, είναι κάτι που πρέπει ναπροσέχεις, γιατί δεν  είναι πάντακαλή. Δεν μπορείς να κάνεις πάντα αυτόπου θέλεις γιατί σκέφτεσαι τι θα πει οκόσμος. Π.χ μπορεί να είσαι έξω μια βόλταμε το αγαπημένο σου πρόσωπο και να θέλειςνα την αγκαλιάσεις, να της δώσεις έναφιλί και να σε κοιτούν όλοι..

Το2009 θα δει το όνομα του πρωτοσέλιδο στονΤύπο για μια δυσάρεστη υπόθεση. Στηνίδια συνέντευξη θα αναφέρει: «Έπρεπενα γίνει αυτό. Έπρεπε να γίνει γιατί…χρειάζεται να έρθει κάτι για να μαςβάλει στη θέση μας και να μας υπενθυμίσειότι υποχρεούμαστε να αγαπάμε τον εαυτόμας. Έγινε για το καλό μου… Δεν ξέρω τισυνέχεια θα είχε αυτή η ιστορία εάν δενγινόταν αυτό το οποίο με φρέναρε».

Οιδυσκολίες που πέρασε, η κατάθλιψη καιο θάνατος που του χτύπησε τρεις φορέςτην πόρτα

Ο Μανώλης Λιδάκης, στην τηλεοπτική του συνέντευξη, στη δημόσια τηλεόραση πριν 14 χρόνια θα μιλήσει τόσο για τις δύσκολες στιγμές του όσο και για την κατάθλιψη που είχε περάσει.

«Έχω ζήσει πολλές δύσκολες στιγμές. Έχω κοντέψει να πεθάνω τρεις φορές… Πήγα κι ήρθα… Έχω εκτεθεί από λάθη μου… Είμαι άνθρωπος του ρίσκου και είμαι έτοιμος να πληρώσω το τίμημα.  Εγώ ποτέ δεν φοβόμουνα να τσαλακώσω την εικόνα μου και να αναλάβω τις ευθύνες μου. Και με αυτή την έννοια άγγιξα πολλά πράγματα στα οποία δεν έμεινα όμως εκεί. Μόνο από τα λάθη σου μπορείς να διδαχθείς. Υπάρχουν πολλοί που έπεσαν αλλά έμειναν εκεί.  Έχεις δικαίωμα να πέσεις, δεν έχεις δικαίωμα να μην σηκωθείς όμως.. για αυτούς που αγαπάς, γι’ αυτούς που σ’ αγαπάνε».

Σχετικάμε το θέμα της κατάθλιψης, ο ΜανώληςΛιδάκης θέλησε να δώσει το δικό τουμήνυμα: «Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σεαυτούς που αντιμετωπίζουν αυτό τοπρόβλημα. Η κατάθλιψη δεν είναι τίποτεάλλο παρά ένα βραχυκύκλωμα. Το πρόβλημαείναι ότι  δεν ξέρεις τι έχεις. Δεμπορείς να πάρεις ένα ποτήρι από εδώ νατο ακουμπήσεις εκεί… Μπορείς να τηνπάθεις είτε από μια πολύ μεγάλη χαρά,είτε από απογοήτευση, ερωτική ή λόγωαπώλειας αγαπημένων ανθρώπων. Είναιμια αρρώστια η οποία έχει το ίδιο όνομαγια όλους αλλά εμφανίζεται διαφορετικάστον καθένα. Πρέπει πρώτα από όλα όποιοςτο αντιμετωπίζει να το παραδεχθεί. Εδώ το κρύβουν, φοβούνται να το πουν. Συνεπώςτο κουκουλώνουν με αποτέλεσμα νακουκουλώνονται και οι ίδιοι μέσα στοπρόβλημα».

ΜανώληςΛιδάκης: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναιμόνος του για να μη βασανίζει τουςάλλους...»

Σχετικάμε τη συντροφικότητα είχε αναφέρει ότιδεν είναι εύκολο ένας καλλιτέχνης ναέχει συντροφιά. «Εγώείμαι δύσκολος από μόνος μου. Δεν προσπαθώνα κάνω δύσκολη τη ζωή των άλλων. Δηλαδήδεν προσπαθώ να κάνω κάτι για να πετύχωκάτι άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ο καλλιτέχνηςπρέπει να είναι μόνος του για να μηνβασανίζει τους άλλους…».

ΜανώληςΛιδάκης: Η τελευταία του τηλεοπτικήσυνέντευξη

Τον περασμένο Ιούνιο, σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές του συνεντεύξεις, που έμελλε να είναι η τελευταία, είχε πάει καλεσμένος στο Studio 4.

Ο ίδιος θα πει : «Ακόμα και τώρα ντρέπομαι να βγω να τραγουδήσω. Δεν είμαι ο άνετος. Δεν έχω πολλή αυτοπεποίθηση για να είμαι ειλικρινής. Από τη μία προσπαθείς να είσαι απλός και από την άλλη δεν το εκτιμάνε. Αν είσαι ψηλομύτης πάλι την πληρώνεις. Είμαι απίστευτα ενοχικός αλλά ενοχές ηλιθιότητας, μακριά από μένα! Η ματαιοδοξία υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα όχι μόνο στους καλλιτέχνες».

«Όταναρχίζεις να τα βλέπεις όλα με τα μάτιααυτών που σε θαυμάζουν τρελαίνεσαι.Είναι έτσι ακριβώς όπως το είπε κάποιος,όταν έχεις λεφτά σε σέβονται, όταν έχειςόπλο σε φοβούνται και όταν είσαι σταΤάρταρα σου δίνουν μία να πας πιο κάτωνα ξεμπερδεύουν. Ποτέ δεν ήμουν σε καλάχέρια, τίμια χέρια ως καλλιτέχνης. Ηεντιμότης είναι και στο συναίσθημα, δενλες άλλα μπροστά και άλλα από πίσω» είχεεξομολογηθεί ο καλλιτέχνης.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr