Έχει εγκεφαλική παράλυση, είναι γιατρός και απέχει δύο χρόνια από το μεγαλύτερό του όνειρο: Να γίνει νευρολόγος

Μια ιστορία θέλησης και δύναμης. Ενας νεαρός γιατρός στην Αργεντινή, με εγκεφαλική παράλυση, διηγείται τη ζωή του.

Και ξεκινά με ένα περιστατικό που το μόνο που κατάφερε ήταν να τον γεμίσει πείσμα:

«Νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρεις, ότι χάνεις τον χρόνο σου και μας κάνεις κι εμάς να χάνουμε τον δικό μας. Αυτή η σχολή δεν είναι για σένα. Σε προσκαλώ να αποχωρήσεις από την αίθουσα».

Η φράση αυτή ήταν σαν χαστούκι και αποτέλεσε μια απαράδεκτη κίνηση από κάθε άποψη. Ήταν 2015 και μια καθηγήτρια Ιστολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ροζάριο στην Αργεντινή, ζητούσε από έναν φοιτητή να

Έχουν περάσει 10 χρόνια από μια από τις πιο δύσκολες και αμήχανες στιγμές που έζησε ο 29χρονος Ουενσέλαο Μορένο, γιατρός ειδικευόμενος στη νευρολογία, ο οποίος σε δύο χρόνια θα αποκτήσει τον τίτλο του νευρολόγου, ένα μεγάλο όνειρο ζωής.

Ο Γουέντσι, όπως τον φωνάζουν όλοι, έχει εγκεφαλική παράλυση, μια κατάσταση ωστόσο που δεν επηρεάζει τα σχέδιά του για σπουδές, εργασία ή την καθημερινή του ζωή.

«Φυσικά και θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την ημέρα… Παραδέχομαι ότι έμεινα παγωμένος, αποσβολωμένος, κανείς δεν περιμένει μια τέτοια αντίδραση από μια καθηγήτρια. Αλλά, πεισματάρης όπως είμαι, το άντεξα μέχρι το τέλος, δεν έφυγα… Πάντα με χαρακτήριζε η στωικότητα. Εκείνο το βράδυ, όταν γύρισα σπίτι, ήμουν διαλυμένος, αλλά όπως πάντα, η οικογένειά μου ήταν εκεί για να με στηρίξει και να με σηκώσει», λέει ο Ουενσέλαο στην εφημερίδα Clarín.

Ο Ουενσέλαο αναφέρει πως κάποια στιγμή ξανασυναντήθηκε με εκείνη την καθηγήτρια, αλλά δεν της υπενθύμισε το τραυματικό περιστατικό: «Δεν έχω κακία, απλώς ελπίζω να μην επαναλάβει ποτέ ξανά αυτό που έκανε».

Ο Γουέντσι εξηγεί την κατάστασή του και επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν δύο ασθενείς με εγκεφαλική παράλυση που να έχουν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα:«Υπάρχουν περιπτώσεις με υψηλό γνωστικό επίπεδο, άλλες με νοητική υστέρηση, με προβλήματα συντονισμού και στάσης, κάποιοι σε αναπηρικά αμαξίδια και άλλα… Το φάσμα είναι τεράστιο.

Στη δική μου περίπτωση έχω ακούσιες κινήσεις στα χέρια μου – δεν μπορώ να κάνω λεπτές κινήσεις», εξηγεί ο γιατρός.

Ο Ουενσέλαο δίνει έμφαση στη δυσκολία του με τη γραφή: «Πολύ, πολύ σπάνια– στην πραγματικότητα σχεδόν δεν γράφω, εκτός από την περίπτωση που πρέπει να συνταγογραφήσω κάτι. Δεν μου βγαίνει φυσικά η γραφή, υποφέρω από ακούσιες κινήσεις και σε ορισμένες καταστάσεις αυτό επιδεινώνεται. Σκέψου ότι ποτέ δεν έγραψα σημειώσεις στη σχολή – πάντα υπογράμμιζα τα βιβλία και μελετούσα από εκεί, αλλά ποτέ από περιλήψεις που έφτιαχνα εγώ» λέει.

Ο Ουενσέλαο αισθάνεται «ένας κανονικός γιατρός», που έχει μια αναπηρία, αλλά αυτή δεν τον εμποδίζει να δουλεύει με τους ασθενείς του: «Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός που να με αναγκάζει να κάνω τη δουλειά μου διαφορετικά. Ειλικρινά, αισθάνομαι άνετα και ούτε έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι που εξετάζω νιώθουν άβολα. Μέχρι στιγμής δεν έχω βιώσει απόρριψη λόγω της κατάστασής μου. Κανένας ασθενής δεν με έχει προκαταλάβει» εξηγεί.

«Δεν λέω τι μου συμβαίνει, δεν αναφέρω ότι έχω εγκεφαλική παράλυση, αλλά αν με ρωτήσουν, δεν έχω κανένα πρόβλημα να ανοιχτώ» λέει ο νεαρός, προσθέτοντας ότι παίρνει φαρμακευτική αγωγή για να μειώσει τον μυϊκό τόνο, ο οποίος είναι υψηλότερος από τον φυσιολογικό, κάτι που του προκαλεί φθορά, κόπωση και πόνους.

«Είμαι φανατικός της μελέτης, των βιβλίων και της επαφής με τους ασθενείς, του πρόσωπο με πρόσωπο. Πάντα ήξερα ότι διάλεξα έναν μακρύ και απαιτητικό δρόμο, αλλά είμαι συγκεντρωμένος και ποτέ δεν αυτοπεριορίστηκα λόγω της αναπηρίας μου. Η σκέψη και μόνο να δω γραμμένο ‘Ουενσέλαο Μορένο, νευρολόγος’ με συγκλονίζει» τονίζει ο Γουέντσι.

Ο νεαρός γιατρός εργάζεται στον τομέα νευροαποκατάστασης στο Νοσοκομείο Eva Perón στο Ροσάριο και είναι παντρεμένος εδώ και έναν χρόνο με την Πιλάρ Σάλιβαν. Εχει ήδη υποβληθεί σε σιάγορα χειρουργεία και θα υποβληθεί σε ακόμη ένα με στόχο τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του.

Εχει σχεδόν εκατό χιλιάδες ακολούθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου συστήνεται ως: «Γιατρός με εγκεφαλική παράλυση» με σκοπό να σπάσει τα στερεότυπα.

Ο ίδιος στέλνει και ένα ισχυρό μήνυμα: «Σας παρακαλώ, δεν έχω καμία σχέση με τη θυματοποίηση, ούτε με το να προσκολλιέμαι στις δυσκολίες ή να ψάχνω δικαιολογίες,» τονίζει και αναφέρεται στη δύναμη που του έδωσαν οι γονείς του, που όπως λέει έδωσαν τα πάντα, στη δουλειά που κάνω στον τομέα της ψυχολογίας και τονίζει ότι όποιος διαβάζει την ιστορία του θέλει «να πει πρώτα απ’ όλα ‘γίνεται’, ‘εκείνος τα κατάφερε’. Αυτό θέλω να μεταφέρω: ότι μπορούν να σπάσουν οι ταμπέλες, τα στερεότυπα — και ότι η δύναμη της θέλησης είναι καθοριστική. Αυτό και μόνο».

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr