Δύο κρίσιμα χρόνια για τον Μητσοτάκη

Βασικό στοιχείο ενός πολιτικού (της πολιτικής γενικά) είναι… να μετράει σωστά τους αριθμούς.

Και να ερμηνεύει την εκάστοτε διαμόρφωση της πραγματικότητας στηριζόμενος στα δεδομένα που εμφανίζουν οι αριθμοί, χωρίς να τους «επενδύει» με βολονταρισμό, ανάλογα με τις επιθυμίες του.

Και αυτό που δείχνουν σήμερα οι αριθμοί είναι ότι όσο και αν ακούγεται ως αλαζονικό και γεμάτο οίηση αυτό που λέει ο Μητσοτάκης («ωραία, να πέσει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, για να έρθει τι;»), είναι απολύτως ρεαλιστικό, με βάση τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι

η κυβέρνηση εισπράττει… βροντερά την δυσαρέσκεια του κόσμου από την εικόνα, την αποτελεσματικότητα και την διαχειριστική επάρκεια που εμφανίζει στο μέσο της δεύτερης τετραετίας της, δυό χρόνια πριν από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Ταυτόχρονα, όμως, οι ίδιες δημοσκοπήσεις καταγράφουν και ένα ακόμη μη συνηθισμένο φαινόμενο από την φθορά της: δεν την καρπώνεται η αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένης και της αξιωματικής, που στην δημοκρατία συνιστά τη εναλλακτική λύση, τη διάδοχο κατάσταση που θα προβεί σε διορθώσεις, αλλαγές πλεύσης, επανασχεδιασμό πολιτικής δράσης, ώστε να γίνουν τα πράγματα αν όχι καλά τουλάχιστον εμφανώς καλύτερα…

Η δυσαρέσκεια της κοινωνίας, κεφαλαιοποιείται, προς ώρας, από τη «Πλεύση Ελευθερίας» της κ. Κωνσταντοπούλου και την «Ελληνική Λύση» του κ. Βελόπουλου, δυο κόμματα που κινούνται στο περιθώριο του αντισυστημισμού, και κάποια ακραία κομματίδια του πολιτικού φάσματος.

Ο… πωλητής επιστολών του Χριστού και η «Πασιονάρια» του φοβερού 2015, διαγκωνίζονται τώρα για να καταστήσουν (έστω δημοσκοπικά) το κόμμα τους… αξιωματική αντιπολίτευση, θέση που κατέλαβε το ΠΑΣΟΚ… από σπόντα λόγω της εξαΰλωσης του ΣΥΡΙΖΑ και των θρύψαλων του που παλεύουν να περάσουν το όριο του 3%.

Η πιθανότητα αυτά τα δύο κόμματα, αν συγκεντρώσουν αθροιστικά τον απαιτούμενο αριθμό εδρών, να συνεργασθούν κυβερνητικά δεν είναι καν μετρήσιμη. Ο Μητσοτάκης έχει αποκλείσει κάθε …παρανοϊκό ενδεχόμενο να συνεργασθεί με κάποιο κόμμα της άκρας δεξιάς, φυσικά και με το συμπούρμπουλο της αριστεροσύνης. Ο Ανδρουλάκης επιμένει (δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς) ότι δεν συνεργάζεται… με κανέναν, αλλά στοχεύει μόνο στο να έρθει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα το 2027. Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι πιστεύει μόνο στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, και στην αυτοδυναμία της ΝΔ (που εξακολουθεί να καταγράφεται πρώτο κόμμα με διψήφια διαφορά από το δεύτερο) στοχεύει και στις επόμενες εκλογές.

Τούτων δοθέντων, και με την συγκεκριμένη διάταξη δυνάμεων στο πολιτική σκηνικό, το «μετά από την ΝΔ και εμένα, ποιός;»… μαθηματικά ακούγεται ως λογική απορία. Σύμφωνοι, στην «δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», αλλά από την πρώτη εικόνα που εκπέμπει σήμερα το πολιτικό σύστημα, πιστεύετε ότι κάποιοι προσπαθούν να πετύχουν διέξοδο και υπάρχει περιθώριο να προκύψει;

Δεν ξέρων (αν και… ποια!) απίδια θα φέρει στον σάκο ο επικείμενος ανασχηματισμός, και αν η σύνθεση του νέου κυβερνητικού επιτελείου θα αποδειχθεί ικανή, με επάρκεια, αποτελεσματικότητα, στοχοπροσήλωση, επιμονή και όχι μικροπολιτικούς ή ψηφοθηρικούς χειρισμούς, στο σχετικά μεγάλο χρονικό περιθώριο που θα έχει μπροστά της, (δυο ολόκληρα χρόνια), αλλά η αλήθεια είναι ότι αποτελεί την μόνη διέξοδο του πρωθυπουργού. Για διόρθωση ημαρτημένων και επανέμπνευση της κοινωνίας σε ελπίδα και αισιοδοξία. Γιατί χωρίς την πίστη, την ανοχή και την ενεργό συμπαράσταση (εκτός… των ψήφων!) καθώς επίσης και την προσδοκία της κοινωνίας που έχει κουραστεί από λάθη, ολιγωρίες, παραλείψεις, υπάρχει κίνδυνος το ματς να κριθεί στις…. καθυστερήσεις, ακόμη και από τα αποδυτήρια!

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα
Δύο, Μητσοτάκη,dyo, mitsotaki