BBC: Τα τρία σενάρια για την απάντηση του Ιράν μετά το αμερικανικό χτύπημα

Τα τρία σενάρια για την στρατηγική αντιποίνων που θα μπορούσε να ακολουθήσει το Ιράν καταθέτει σε μια τελευταία του ανάλυση το BBC.

Το Ιράν βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή μετά τις πρόσφατες αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ σε τρεις από τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Παρά τις οργισμένες δηλώσεις περί «αιώνιων συνεπειών», η Τεχεράνη καλείται να αποφασίσει αν θα απαντήσει στρατιωτικά, θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή ή θα επιλέξει την οδό

Η πιο δραστική επιλογή είναι τα άμεσα αντίποινα. Η ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας δέχεται πιέσεις από σκληροπυρηνικούς κύκλους που ζητούν εκδίκηση για την αμερικανική και ισραηλινή «ταπείνωση». Αν και οι δυνατότητες του Ιράν έχουν περιοριστεί -αφού έχει χάσει σχεδόν τους μισούς από τους 3.000 πυραύλους του σε συγκρούσεις με το Ισραήλ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις- παραμένει επικίνδυνος παίκτης και μεγάλη περιφερειακή στρατιωτική δύναμη στην περιοχή.

Πιθανοί στόχοι είναι αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή, όπως το Αλ-Τανφ ή το αρχηγείο του Πέμπτου Στόλου στο Μπαχρέιν. Επίσης, μέσω πληρεξουσίων όπως οι πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία, θα μπορούσε να χτυπήσει μεμονωμένες βάσεις. Στη θάλασσα, μπορεί να ενεργοποιήσει σμήνη από drones ή ταχύπλοα σκάφη, ενώ στην Ερυθρά Θάλασσα να κινητοποιήσει τους Χούθι για νέες επιθέσεις κατά της ναυσιπλοΐας. Τα Στενά του Ορμούζ, από όπου διέρχεται το 20% του παγκόσμιου πετρελαίου, αποτελεί επίσης στρατηγικό μοχλό πίεσης.

Τέλος, ο κυβερνοπόλεμος είναι ένας τομέας όπου το Ιράν έχει σημαντικές δυνατότητες, με πιθανές επιθέσεις σε κρίσιμες αμερικανικές υποδομές. Όμως, κάθε τέτοια κίνηση θα μπορούσε να φέρει καταστροφικά αντίποινα από τις ΗΠΑ, κάτι που ίσως αποτρέψει τη λήψη αυτής της οδού.

Μια πιο μετριοπαθής προσέγγιση θα ήταν να χτυπήσει αργότερα, όταν θα έχει καταλαγιάσει η ένταση και θα έχουν μειωθεί τα μέτρα επιφυλακής. Αυτή η στρατηγική απαιτεί υπομονή και ακριβεία. Το Ιράν έχει ιστορικό σε επιθέσεις αυτού του τύπου, όπως στοχευμένες δολοφονίες ή επιθέσεις σε διπλωματικά συμφέροντα στο εξωτερικό.

Ωστόσο, η αναμονή εμπεριέχει τον κίνδυνο απώλειας δυναμικής στο εσωτερικό, καθώς η κοινή γνώμη εντός της χώρας μπορεί να την εκλάβει ως αδυναμία. Επιπλέον, οποιαδήποτε καθυστερημένη επίθεση που εξουδετερώνει Αμερικανούς ή συμμάχους τους μπορεί να προκαλέσει νέα στρατιωτική απάντηση, επιδεινώνοντας τη θέση του Ιράν.

Η τρίτη επιλογή είναι να μην υπάρξει απάντηση, μια κίνηση επίσης υψηλού πολιτικού ρίσκου για την Τεχεράνη. Το Ιράν θα μπορούσε να κινηθεί διπλωματικά, υποστηρίζοντας ότι δεν αποχώρησε ποτέ από τις συνομιλίες, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Μια νέα διαπραγμάτευση θα απαιτούσε υποχώρηση από την ιρανική πλευρά, κυρίως την αποστολή του ουρανίου στο εξωτερικό για εμπλουτισμό, ώστε να διασφαλίζει την διαφάνεια σχετικά με την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Αν και μια τέτοια στάση θα εξασφάλιζε μια περίοδο ηρεμίας και θα απέτρεπε περαιτέρω στρατιωτικά πλήγματα, ελλοχεύει ο κίνδυνος το καθεστώς να θεωρηθεί αδύναμο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στους συμμάχους του σε Λίβανο, Ιράκ και Υεμένη. Το Ιράν ζυγίζει το πολιτικό κόστος από κάθε του ενέργεια, παίρνοντας πάντοτε υπόψιν και την εσωτερική πολιτική κατάσταση, μπροστά στην λήψη οιασδήποτε απόφασης.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr