Μιχάλης Δέλτα στο Real.gr: «Ευτυχώς δεν κατάφερε να με ρουφήξει το σύστημα»

Ο Μιχάλης Δέλτα, πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα και ιδρυτικό μέλος των Stereo Nova, μιλά στo Real.gr εν όψει της νέας του εμφάνισης,  για την αυτόφωτη πορεία του μέσα στη θάλασσα της σύνθεσης και την πάλη του με τις προκλήσεις της επιβίωσης και τις προσωπικές του αντιστάσεις.

Φύσει αισιόδοξος μοιράζεται με τους αναγνώστες του Real.gr

τα αγαπημένα του τραγούδια ενώ αποκαλύπτει την συγγραφική του ιδιότητα στο χώρο των βιβλίων αυτοβελτίωσης αλλά και την ιδιότητά του ως θεραπευτής.

Αφορμή αυτής της συνάντησης αποτελεί το live που θα πραγματοποιήσεις στις 22 Μαρτίου στο Arch Club. Τι θα ακούσει το κοινό που θα βρεθεί εκεί; 

Με χαρά περιμένω τη συγκεκριμένη μουσική εμπειρία στην οποία θα παρουσιάσω ζωντανά ένα μεγάλος μέρος από τη δισκογραφική μου πορεία, από τα μέσα του ΄90 μέχρι και σήμερα. Τα κομμάτια που θα παιχτούν αφορούν δίσκους μου οι οποίοι κυκλοφόρησαν σε δισκογραφικές εταιρείες, σταθμούς της ηλεκτρονικής μουσικής, , R&S records, Glasgowunderground, Distance rec,  μαζί με albums τα οποία κυκλοφόρησαν από σημαντικές ελληνικές δισκογραφικές , όπως Klik rec, Inner Ear rec, Blue Dot Music. Φιλοξενούμενοί μου το ίδιο βράδυ θα είναι δύο καλοί φίλοι, μουσικοί και συνεργάτες τους οποίους εκτιμώ πολύ. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου σε Opening Act θα παίξει ένα ατμοσφαιρικό Dub Techno με το project του ΙΟΝ, το οποίο δημιούργησε στις αρχές του ΄90. Η Μαριλένα Ορφανού από το γκρουπ SWIM, γνωστή και ως Loo, θα δώσει τον παλμό νωρίτερα με ένα δυνατό Electro DJ Set. Επί σκηνής μαζί μου θα βρίσκονται, ο Πέτρος Τσαμπαρλής του γκρουπ Sixfornine στα πλήκτρα, ενώ special guest η IOTA PHI η οποία θα ερμηνεύσει τα τραγούδια του σετ μου. Υποσχόμαστε μια μοναδική βραδιά ηλεκτρονικής μουσικής.

Έχεις υπάρξει πρωτοπόρος στην Ελλάδα της ηλεκτρονικής μουσικής. Δίσκοι σου έχουν κυκλοφορήσει σε Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο και κομμάτια σου έχουν συμπεριληφθεί σε μεγάλες μουσικές συλλογές ανά τον πλανήτη. Πώς νιώθεις για αυτό;

Αισθάνομαι πως το όφειλα στην ίδια την μουσική, με την έννοια της ανοιχτότητας που έχει η ηλεκτρονική μουσική και που δεν αυτοπεριορίζεται ως είδος. Μονάχα χαρά αισθάνομαι για το ότι οι δίσκοι μου έφτασαν στα χέρια διαφορετικών ανθρώπων και μπήκαν στις ζωές τους, σε σημεία του κόσμου μακριά από την γειτονιά που ζω στην Αθήνα. Είναι τουλάχιστον συγκινητικό και είμαι αν μη τι άλλο, είμαι ευγνώμων σε όλους τους ανθρώπους που συνέβαλαν στο να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.

Ξεχωρίζεις κάποια από τα τραγούδια σου; 

Υπάρχουν ορισμένα κομμάτια που με αγγίζουν βαθιά, όπως το «With my whole being» από τον δίσκο Life is Now, ή όπως  το «Ας Ήτανε» από τον δίσκο «Το χρώμα της μέρας» με την Τάνια Τσανακλίδου. 

Έχεις γράψει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, διαφημίσεις μέχρι και για αγώνες στο Μπακού. Ποια συνεργασία σου ξεχωρίζεις και γιατί; 

Θα θυμάμαι την μουσική που γράψαμε ως Στέρεο Νόβα για την θεατρική παράσταση της Άντζελας Μπρούσκου «Οι Δούλες» του Ζαν Νενέ, η οποία παίχτηκε νομίζω το 1993 στην γνωστή τότε κατάληψη στο κέντρο της Αθήνας. Υπήρξε η πρώτη μου εμπειρία με θεατρικό έργο, ήταν μαγική, ήμουν μόλις είκοσι τριών χρονών. Επίσης σημείο αναφοράς για μένα η μουσική που έγραψα για την αγαπημένη μου ταινία του Πάνου Κούτρα, την «Στρέλλα». Η λιτότητα και το μεταφυσικό στοιχείο των συγκεκριμένων συνθέσεών μου, είναι αρκετά για να ξεχωρίσω το συγκεκριμένο soundtrack από άλλα που έχω γράψει.  

Τι είναι για σένα η μουσική; 

Είναι ένα δώρο που μου δόθηκε από τον Θεό για να μην καταστραφώ.

Σχεδόν από τα πρώτα κιόλας χρόνια της πορείας σου βαδίζεις στο μονοπάτι της αποκωδικοποίησης της πραγματικότητας. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;  Τελικά ποια είναι η αλήθεια της πραγματικότητας; 

Σύμφωνα με την Φαινομενολογία ο καθένας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα διαφορετικά. Αν υπάρχει για μένα μια αλήθεια για την πραγματικότητα, είναι το ότι γνωρίζω πως βρίσκομαι εδώ για λίγο, πως δεν μπορώ να αποφύγω τον επικείμενο θάνατό μου, κι αυτό με βάζει σε εγρήγορση, σε μια ροή ζωτικής ενέργειας και δημιουργικότητας. Αυτή η επίγνωση είναι η σταθερή δύναμή μου.

Από την ηλικία των 20 παλεύεις μόνος σου. Πως αντιλαμβάνεσαι την σημερινή κοινωνία που οι  30αρηδες ακόμα μένουν στο πατρικό τους γιατί δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά;

Όταν έγινα είκοσι ενός ετών έκανα το σημαντικότερο δώρο στον εαυτό μου, έφυγα από το πατρικό μου και ανέλαβα την ευθύνη της ζωής μου, με όποιο κόστος είχε αυτή η επιλογή, με στερήσεις, με πείσμα και με πλούσια πνευματική και υλική καρποφορία στη συνέχεια. Δούλεψα κυρίως πωλητής και λίγο γραφίστας. Η «πάλη» με τις προκλήσεις της επιβίωσης με εκπαίδευσε και μου προσέφερε σημαντική βιωματική γνώση η οποία με βοήθησε σταδιακά να ενηλικιωθώ συναισθηματικά, οπότε και σε όλα τα άλλα επίπεδα, επαγγελματικά κλπ. Όσον αφορά τις οικονομικές πιέσεις της σημερινής εποχής και τους νέους, έχουν αλλάξει τα στερεότυπα και τα πρότυπά τους για αυτό το λόγο προτιμούν με μια ευκολία που δεν θεωρώ υγιή, να παραμένουν ή να επιστρέφουν στο πατρικό τους από το να συγκατοικήσουν με φίλους ή συντρόφους, όπως συμβαίνει σε όλη την κεντρική Ευρώπη, αν και εκεί παρατηρείται τελευταία το φαινόμενο σε μικρότερη κλίμακα. Εμένα δεν με ενδιέφεραν ποτέ τα ακριβά ρούχα και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας των gadgets. Με απασχολούσε μονάχα η ελευθερία μου και η εσωτερική μου συγκρότηση και είμαι ευγνώμων απέναντι στον εαυτό μου που μεγάλωσα Έτσι. Δεν ανεχόμουν να μου πεις κανείς, «Κλείσε το φως, κάνε ησυχία, που ήσουν τόσες ώρες». Αυτά κόπηκαν από πολύ νωρίς, και για όλους αυτούς τους λόγους παραμένω ένα αυτοδημιούργητο φως.

Έχεις πει παλαιότερα ότι σου είχαν γίνει πολλές προτάσεις με πολλά χρήματα αλλά τις είχες απορρίψει γιατί δεν ήθελες να γίνεις «μια αρσενική πόρνη της τέχνης» όπως ήταν τα ακριβή σου λόγια. Έχεις βγάλει λεφτά  από το χώρο αυτό;

Πολλές προτάσεις δεν μου έγιναν, υπήρξαν ορισμένες  που αφορούσαν άλλα «καλλιτεχνικά» μονοπάτια, ξένα προς εμένα εκφραστικά, αλλά δεν κατάφερε να με ρουφήξει το σύστημα, ευτυχώς. Με χαρακτήριζε πάντοτε το μέτρο και η διάκριση σε ό,τι έστρεφε το βλέμμα προς την δόξα και την καλλιτεχνική ματαιοδοξία, ήμουν ωστόσο φιλόδοξος και πάντοτε με δημιουργικούς στόχους. Χρήματα έχω αποκτήσει με τους κόπους μου, δεν είμαι πλούσιος, ζω με την χαρά της αξιοπρέπειας και το βασικότερο όλων, δεν άλλαξα τη στάση μου ηθικά απέναντι σε όσα υποστήριξα και συνεχίσω να υπερασπίζομαι. Δεν «εκπορνεύθηκα» ως καλλιτέχνης για κανέναν λόγο, αντιθέτως τίμησα και τιμώ με σεβασμό την ομορφιά της Τέχνης, της ζωής.

Μένεις στο κέντρο, στον Κεραμικό. Ποιες εικόνες από την καθημερινότητά σου αποτελούν έμπνευση για τη μουσική και τα βιβλία σου;

Η μουσική και τα βιβλία μου εμπνέονται από οτιδήποτε δονείται στο αντιληπτικό και συναισθηματικό μου πεδίο. Οι καταγραφές προσωπικών γεγονότων, καθημερινών εντυπώσεων, το πώς βιώνω τον εαυτό μου σε ότι αποκαλούμε «ο κόσμος», εμπειρίες άλλων προσώπων, ο τραυματικός θεσμός της οικογένειας, η ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική δομή του αστικού τοπίου και η βίαιή του διάσταση, ο ζωγραφικός καμβάς της φύσης που απλώνεται πέρα από την ανθρώπινη ανοησία, η σχέση μου με το Θείο, με τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, όλα τα παραπάνω μέσα από το ασυνείδητο, το συνειδητό και τον υπερσυνείδητο νου, σμιλεύουν τις μουσικές μου παρακαταθήκες, διαποτίζουν τα βιωματικά κείμενα των βιβλίων μου. 

Από το 2016 μέχρι και σήμερα  έχεις και συγγραφική δράση αφού έχεις γράψει έξι βιβλία αυτοβελτίωσης και εσωτερικών αναζητήσεων. Μίλησέ μας για την διαδρομή της συγγραφής και της αυτοβελτίωσης…

Το 2016 πέρασα από το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Οδός Πανός και ρώτησα τον ποιητή και εκδότη Γιώργο Χρονά αν θα τον ενδιέφεραν κάποια κείμενά μου. Ήταν ιδιαίτερα θερμός και αφού του έδωσα ένα πρώτο υλικό μου τηλεφώνησε και είπε «Τα κείμενά σου θα βοηθήσουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νεότερους. Θα κυκλοφορήσω το πρώτο σου βιβλίο “Το Φως των Λέξεων” άμεσα, ετοίμασέ μου τα κείμενα να κάνω την επιμέλεια». Του είμαι ευγνώμων που με εμπιστεύθηκε, μεγάλωσα στην εφηβεία μου με τα τεύχη της Οδός Πανός και ξένη λογοτεχνία, μαζί με τους ήχους του Punk, του New Wave, των Depeche Mode, των Cure και τόσων άλλων. Τα έξι βιβλία μου εστιάζουν στον προβληματικό θεσμό της ελληνικής οικογένειας και νοοτροπίας και στη σχέση του ανθρώπου με την ύπαρξή του, με τον Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια αγοράζονται από αναζητητές της αλήθειας με σταθερό ρυθμό, κι αυτό είναι μεγάλη ευλογία για μένα. Εύχομαι να είναι και για τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή μαζί τους οι οποίοι δίχως να το γνωρίζουν, μου κάνουν καλό.  «Η συνείδηση είναι η προϋπόθεση του όντος» έχει πει ο Καρλ Γιούνγκ τον οποίο σέβομαι για το αξεπέραστο έργο του στην εξέλιξη της Ψυχολογίας και του Εσωτερισμού, άφησε έναν ανεκτίμητο πλούτο ωφέλιμο στην Ανθρωπότητα. Μου είναι καθαρό ό,τι η αυτοανάπτυξη είναι η εκ φύσεως ροπή του ανθρώπου, ακόμα κι αν ταλαιπωρείται από το απαραίτητο σκοτάδι στην όλη διαδρομή. Δίχως αυτοβελτίωση δεν είμαστε σε θέση να αποκτήσουμε έστω λίγη σοφία, να ζήσουμε με χαρά.

Παράλληλα είσαι  Reiki Master Teacher και  διδάσκεις  ως θεραπευτής την μέθοδο του παραδοσιακού θεραπευτικού συστήματος του Ιάπωνα Μοναχού Mikao Usui, συνδυάζοντας παράλληλα τη δυναμική της Ηχοθεραπείας με την χρήση των Θιβετιανών Singing Bowls. Πώς λειτουργεί αυτό θεραπευτικά; 

Με το θεραπευτικό μονοπάτι του Ρέικι συνδέθηκα το 2008 μέσω μιας καλής μου φίλης και συνεργάτιδας κι έκτοτε μυήθηκα, εκπαιδεύτηκα στους τρεις Βαθμούς Ρέικι που σημαίνει πως είμαι θεραπευτής και γνώστης, έχω τη δυνατότητα να εκπαιδεύω άλλους. Πρόκειται για μία Ιαπωνική ενεργειακή μέθοδο αυτοίασης αλλά και ίασης, μέσω της οποίας φροντίζουμε τα ενεργειακά αποτυπώματα των ψυχολογικών τραυμάτων, ενδυναμώνουμε το νοητικό, συναισθηματικό και ψυχικό σώμα μας, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο Πυρ της αλήθειας μας. Μέσω του Ρέικι άλλαξε όλη μου η ζωή, αντιλήφθηκα στην πορεία πως έχω γεννηθεί με διόραση και ενόραση κι έτσι απαντήθηκαν πολλά ερωτήματα. Με την αναζωογονητική του δύναμη  απαλλάχτηκα από βλάβες τις οποίες η ψυχοθεραπεία δεν ήταν βοηθητική και κυρίως, συνδέθηκα με το φως μου. Όσον αφορά την Ηχοθεραπεία, ήταν αναμενόμενο να φτάσω σε αυτή την θεραπευτική διαδικασία ως μουσικός. Πιστεύω ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του φαινομένου που αποκαλούμε «‘Ήχος». Τα Θιβετανικά Singing Bowls είναι φτιαγμένα από επτά ή δώδεκα διαφορετικά μέταλλα, παράγουν πάνω από δύο φθόγγους και αρμονικές μέσω των οποίων ξεμπλοκάρονται τα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπινου σώματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την βαθιά χαλάρωση του νου και του νευρικού συστήματος. 

Ποια τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια; 

Μιλάω με διοργανωτές εκτός Αθηνών για να παρουσιάσω τη συγκεκριμένη μουσική παράσταση με τους συνεργάτες μου. Παράλληλα γράφω ένα βιβλίο στο οποίο μοιράζομαι εμπειρίες μου που αφορούν τη σχέση μου με την μουσική και την ζωή μου γύρω από αυτήν, από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα.

 Ποιος ο είναι ο προσωπικός σου στόχος ζωής;

Να τιμώ το δώρο της ζωής δίχως να βλάπτω εμένα ή τους άλλους. Να είμαι ένα κανάλι προσφοράς.