Αλέξης Τσίπρας: Χρειάζεται ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία

Την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία, υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη 2η διεθνή διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, που διοργανώνει το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που όπως είπε, δημιουργεί την κοινωνία του ενός πέμπτου, και υπογράμμισε την ευθύνη συνολικά των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων για την διαμόρφωση ενός νέου οράματος.

Σημείωσε την αδυναμία της αντιπολίτευσης να προβάλει εναλλακτική λύση και πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει μαγικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα μίας άλλης Ελλάδας, πρέπει να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί. Χρειάζεται ένα σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης με ορίζοντα πενταετίας. Χρειάζεται ένα νέο όραμα που θα κινητοποιήσει τον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας».

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην διεθνή πραγματικότητα, κάνοντας μία συνολική ανάλυση των διεθνών πραγμάτων, του «ακραίου αυταρχικού και νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που ευνοεί την άνοδο της διεθνούς Ακροδεξιάς», όπως ανέφερε. Για να προσθέσει ότι απαιτείται πλέον, μία συντονισμένη αντίδραση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Όσον αφορά τις διεθνείς εξελίξεις, σημείωσε: «Σήμερα, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί οι δυνάμεις αυτές και οι ιδέες τους, είναι δυστυχώς ακόμα πιο ισχυρές. Δεν διαχέονται μόνο στην κοινωνία. Αναλαμβάνουν και τη διακυβέρνηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ δεν επηρεάζει απλά τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ανατρέπει το ίδιο το πλαίσιο στο οποίο οικοδομήθηκαν οι διεθνείς σχέσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ιδίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Αξιοποιεί τις αδυναμίες της φιλελέυθερης διεθνούς τάξης πραγμάτων. Τις τραγικές συνέπειες των δυτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν ή την αποτυχία της πολιτικής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Για να επιβάλει το ‘δίκαιο του ισχυρού’ αντί του διεθνούς δικαίου, ως σημείο αναφοράς των διεθνών σχέσεων.

Ακολούθως έδωσε το σκαρίφημα μία προοδευτικής ατζέντας υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα μία σειρά προϋποθέσεις.

Είπε συγκεκριμένα ο Αλέξης Τσίπρας:

– Χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης, με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη. Χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει.

– Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ.

– Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης, και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας, θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες. Ένας νέος πατριωτισμός, τολμώ να πω, απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία. Από τη μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή. Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο.

– Η ακροδεξιά, πολλές φορές σε συμμαχία με συντηρητικά ή νεοφιλελεύθερα κόμματα, προτείνει ένα μοντέλο αυταρχικού καπιταλισμού απέναντι στον δημοκρατικό καπιταλισμό. Ένα μοντέλο που δανείζεται πολιτικές και πρακτικές από τα αυταρχικά καθεστώτα στον κόσμο, τα οποία ενισχύονται. Ένα μοντέλο ακραία νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Διαρκείς μειώσεις φόρων στους ολιγάρχες και μεταφορά του βάρους χωρίς περιστροφές, στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, με περικοπές στο κοινωνικό κράτος και υψηλή έμμεση φορολογία.

– Στη πατρίδα μας δοκιμάζονται σήμερα και η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Γιατί με τις ορατές πολιτικές της και τις «αόρατες» πρακτικές της, η κυβέρνηση χτίζει μια κοινωνία, που εύλογα και με βάση επίσημα στοιχεία και μετρήσεις, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως κοινωνία των χασμάτων. Μια κοινωνία του ενός πέμπτου, όπως είχα την ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πω.

– Γιατί στη δική μας κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος να βγάλουμε την Ελλάδα από τη κρίση, και πράγματι αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εντούτοις όμως μειώσαμε το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονταν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας. Το παραλάβαμε στο 21,4% το 2015 και το παραδώσαμε στο 17,9% το 2019.Και πετύχαμε μεγάλη βελτίωση στο δείκτη οικονομικής ανισότητας. Αντιθέτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα βρήκε όλα στρωμένα, έξω από τα μνημόνια και σε συνθήκες οικονομικής χαλάρωσης, αύξησε το ποσοστό της φτώχειας από το 17,9% στο 19,6% το 2024. Και την ίδια στιγμή άνοιξε το δρόμο για τρομακτικά υπερκέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις. Οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, είχαν πέρυσι ρεκόρ δεκαπενταετίας στα κέρδη, με 11,5 δισ. συνολικά

– Πρέπει να βάλουμε ως κεντρικό μας στόχο την ενίσχυση των θεσμικών αντίβαρων της δημοκρατίας, αποτρέποντας τον κίνδυνο να γίνουν τα κράτη, Ανώνυμες Εταιρείες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν.

– Να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους.

– Πρέπει να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό, για να προτάξουμε το όραμα του μέλλοντος.

Σε αντίθεση με την ακροδεξιά και τους δεξιούς συμμάχους της. Ή την κεντροδεξιά με τους ακροδεξιούς συμμάχους της, που προσποιούνται ότι αγωνίζονται για τους εργαζόμενους αλλά κατά βάση είναι εκεί για να στηρίξουν τους δισεκατομμυριούχους.

Πρέπει ως προοδευτικές δυνάμεις να επανοικειοποιηθούμε, όχι μόνο τον πατριωτισμό, αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την ακροδεξιά και τη δεξιά, σε μια περίοδο που τον εκμεταλλεύεται για να εντείνει τον φόβο και την ανασφάλεια και να εξασφαλίσει ψήφους.

– Να τονίσουμε τη σημασία που έχει, τόσο η προστασία της εδαφικής, όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας.

– Να προωθήσουμε μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης.

ΑΠΕ-ΜΠΕ