Πώς οι κακές ιδέες της Ευρώπης «έφαγαν» το ευρώ

Η μόνη πραγματική απειλή για το ευρώ είναι οι «ευρωπαϊκές διασώσεις».

Η συμβατική σκέψη μάς λέει ότι ένα εθνικό χρεοστάσιο στην Ευρωζώνη θα φέρει το τέλος του ευρώ. Ότι αν η Ελλάδα κηρύξει χρεοκοπία θα πρέπει να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Και ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη διάσωση των κρατών του Νότου για να σώσουν τη νομισματική ένωση. Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει. Οι αμερικανικές πολιτείες και οι τοπικές

κυβερνήσεις έχουν χρεοκοπήσει στο χρέος τους σε δολάριο, όπως επίσης και πολλές εταιρείες. Ένα νόμισμα είναι μια μονάδα μέτρησης αξίας. Τίποτα περισσότερο.

Η μόνη πραγματική απειλή για το ευρώ είναι όλες αυτές οι ευρωπαϊκές ‘διασώσεις’. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει αγοράσει και συνεχίζει να αγοράζει δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Δανείζει επίσης χρήματα στις τράπεζες προκειμένου να αγοράσουν κρατικούς τίτλους. Βλέπουμε ακόμη μια διαρκή κλιμάκωση των πιέσεων προς την ΕΚΤ για να αγοράσει πιο πολύ κρατικό χρέος ή να παράσχει μεγαλύτερες εγγυήσεις. Έτσι, όταν έρθει η ώρα του εθνικού χρεοστασίου, είτε η υπόλοιπη Ευρώπη θα υποχρεωθεί να επιβάλει φορολογία ύψους πολλών τρις ευρώ προκειμένου να καλύψει τις ζημιές της ΕΚΤ είτε το ευρώ θα πληθωριστεί.

Η εγκατάλειψη του ευρώ θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα, την Ιταλία και όποια άλλη χώρα. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εν μέσω μιας κρίσης χρέους συνεπάγεται απώλεια καταθέσεων, εισαγωγή κεφαλαιακών ελέγχων που θα σαρώσουν το εμπόριο, ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και απομόνωση η οποία θα εκμηδενίσει κάθε δυνατότητα ανάπτυξης. Κι ούτε πρόκειται η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και η υποτίμησή του να εκτοξεύσουν την ανταγωνιστικότητα μιας χώρας και να λύσουν το πρόβλημα. Αν η υποτίμηση του νομίσματος μιας χώρας έκανε τα κράτη ανταγωνιστικά, η Ζιμπάμπουε θα ήταν το πλουσιότερο κράτος στον κόσμο.

Η ενίσχυση της δημοσιονομικής ένωσης θα πλήξει το ευρώ

Το νέο ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο που υιοθετήθηκε με τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής της 9ης Δεκεμβρίου ζητά αυστηρότερους κανόνες -όμως  ίδιους με εκείνους που η Ευρώπη αγνοούσε για 10 ολόκληρα χρόνια. Περιμένουμε πράγματι ότι μια οδηγία από τις Βρυξέλλες θα βάλει τα ελληνικά δημόσια οικονομικά σε τάξη; Ας φανταστούμε τι αποτελέσματα θα είχε το ΔΝΤ αν απαγόρευε στις ΗΠΑ να έχουν ελλείμματα. Το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο θα λειτουργήσει ως επί το πλείστον σαν ένας τρόπος ώστε να επιτραπεί στην ΕΚΤ να αγοράσει πολύ περισσότερο προβληματικό χρέος με φρεσκοτυπωμένα ευρώ.

Η ενίσχυση της δημοσιονομικής ένωσης θα πλήξει το ευρώ. Ας σκεφτούμε την Πολωνία και τη Σλοβακία. Μέχρι πριν δύο χρόνια η χρήση του ευρώ ήταν εκ των ουκ άνευ. Για ένα μικρό κράτος έχει νόημα να θέλει να χρησιμοποιήσει το ίδιο νόμισμα με όλα τα άλλα μικρά κράτη  γύρω του. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αν η χρήση ενός νομίσματος σημαίνει ότι πρέπει να συμβάλλεις στη διάσωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, η υιοθέτησή του ίσως να μην είναι καλή ιδέα. Το ενια