Η αδιαλλαξία της Μέρκελ είναι θέμα χρόνου και τακτικής

Στάση αναμονής από τη Γερμανίδα καγκελάριο, υπό το φόβο του πολιτικού κόστους…

Για πολλοστή φορά στα δύο χρόνια που κρατά η κρίση χρέους της Ευρωζώνης, η Γερμανία μοιάζει να αντιστέκεται πεισματικά σε ένα σχέδιο που όλος ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί απολύτως απαραίτητο.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ πάντοτε απέρριπτε την ανάγκη δημιουργίας ενός μεγάλου ‘μπαζούκα’ που θα εντυπωσίαζε τις χρηματοπιστωτικές αγορές παρά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις των Αμερικανών. Σήμερα όμως έχει απέναντί της κάτι

πολύ περισσότερο από μια αγγλοσαξονική συνωμοσία. Αντιμετωπίζει τις πιέσεις της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, των κρατών BRIC και της πλειοψηφίας, αν όχι του συνόλου των 16 εταίρων της στην Ευρωζώνη. Όλοι ζητούν ευελιξία αλλά η Μέρκελ αρνείται κάθε υποχώρηση.

Και το ερώτημα είναι γιατί. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο προκειμένου να πείσει το εχθρικό εσωτερικό εκλογικό κοινό της ή μήπως υιοθετεί μια σκληρή τακτική για να ασκήσει πιέσεις προς τους εταίρους της; Υπάρχουν άραγε εσωτερικές διαιρέσεις στο Βερολίνο ή όλα αυτά αφορούν μια θέση επί της αρχής; Το πιθανότερο είναι πως όλα αυτά ισχύουν.

Η πρόταση αφορά βεβαίως την ενίσχυση του λεγόμενου ‘τείχους προστασίας’ της Ευρωζώνης ενάντια στη χρηματοπιστωτική μόλυνση μέσα από τον συνδυασμό των κεφαλαίων των δύο ταμείων διάσωσης που συστήθηκαν προκειμένου να παράσχουν έκτακτη βοήθεια στα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ είπε ότι η Ευρώπη πρέπει να εντυπωσιάσει τις αγορές. Η Ευρώπη θα μπορούσε κάλλιστα να αποκτήσει ένα μηχανισμό με δανειοδοτική ισχύ 1 τρισ. ευρώ αν προσέθετε τα κονδύλια ύψους 250 δισ. ευρώ που έμειναν στον προσωρινό Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μετά τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας και τα κονδύλια ύψους 500 δισ. του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που θα ενεργοποιηθεί φέτος. Αν η Ευρωζώνη αναλάβει δράση, θα μπορούσε να τη συνδράμει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με άλλα 500 δισ. δολάρια, ενισχύοντας την δανειοδοτική ισχύ του τείχους προστασίας ως το 1 τρισ.

Επισήμως τουλάχιστον το Βερολίνο ακόμη αντιστέκεται σε όλα αυτά. Κάθε αύξηση των κονδυλίων του τείχους προστασίας άνω των 500 δις ευρώ απλά ‘δεν είναι απαραίτητη’, μας λένε ανώτατοι Γερμανοί αξιωματούχοι.

Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επανέλαβε αυτό το επιχείρημα  στη σύνοδο των G20 το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Μεξικό. Ο Β. Σόιμπλε είπε στους ομολόγους των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να δημιουργήσει αρνητικά κίνητρα για την Ιταλία και την Ισπανία και να αποφύγουν να βάλουν τα δημοσιονομικά τους σε τάξη.

Παρά ταύτα, η Γερμανία συμφώνησε να συζητήσει το μέγεθος του μηχανισμού προστασίας το Μάρτιο -γι’ αυτό ματαιώθηκε η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ζήτημα αυτό, που θα γινόταν στις Βρυξέλλες. Και ο ίδιος ο Σόιμπλε παραδέχτηκε δημοσίως ότι ο συνδ