Τεράστιες οι δυσκολίες στην ΕΕ για πάταξη της διασυνοριακής φοροδιαφυγής

Η ΕΕ προσπαθεί να καταπολεμήσει τη διασυνοριακή φοροδιαφυγή, ωστόσο ευρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιες πρακτικές δυσκολίες, όπως μεταδίδει σήμερα η “Φωνή της Γερμανίας”, αναφέροντας ότι, κατά το 2003, είχε ψηφισθεί μία πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής Οδηγία περί “φορολόγησης των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις”, από την οποία όμως εξαιρέθηκαν η Αυστρία και το Λουξεμβούργο.

Στόχος της Οδηγίας ήταν να αρχίσει, για πρώτη φορά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μία μόνιμη ανταλλαγή πληροφοριών για διασυνοριακές επενδύσεις και αποταμιεύσεις των Ευρωπαίων πολιτών,

έτσι ώστε οι εθνικές φορολογικές Αρχές σε κάθε κράτος – μέλος να είναι ενήμερες για τοποθετήσεις κεφαλαίων εκτός συνόρων και να διεκδικήσουν, εάν χρειασθεί, τα αναλογούντα φορολογικά έσοδα.

Οι προσδοκίες για τον εντοπισμό μη δηλωθείσας φορολογητέας ύλης ήσαν υψηλές, αλλά η πραγματικότητα τις διέψευσε, λέει ο Πρόεδρος του Γερμανικού Συνδικάτου Εφοριακών, Τόμας Αϊγκεντάλερ.

“Όλες οι πληροφορίες από το εξωτερικό έρχονται πάντα σε χαρτί και με το σταγονόμετρο”, προσθέτει, τονίζοντας πως, “για τις εθνικές φορολογικές Αρχές είναι πολύ δύσκολο να αντιστοιχήσουν κάθε χαρτί σε κάθε δικαιούχο λογαριασμού και στη συνέχεια να αξιοποιήσουν τις όποιες πληροφορίες, όταν μάλιστα δεν υπάρχουν ενιαία δικαιολογητικά σε όλη την Ευρώπη, όπου κάθε εθνική φορολογική διοίκηση έχει τη δική της εσωτερική οργάνωση και το δικό της λογισμικό”.

Στη Γερμανία, η κεντρική ομοσπονδιακή φορολογική υπηρεσία αναλαμβάνει να συγκεντρώσει στοιχεία που αποστέλλουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να τα διαμοιράσει στα ομόσπονδα κρατίδια.

“Πρόκειται για ιδιαίτερα κοπιαστική εργασία, η οποία επιπλέον έχει ελάχιστο φορολογικό όφελος, γιατί συνήθως πρόκειται για μικρά ποσά και αφορούν μόλις το 0,5% των φορολογουμένων» λέει ο κ. Αϊγκεντάλερ.

Αυτήν την εποχή, οι γερμανικές εφορίες “ξεσκονίζουν” τις καταστάσεις του 2010 και του 2011 και, συνήθως, λόγω καθυστερημένης αποστολής στοιχείων από το εξωτερικό, ο φάκελος του φορολογούμενου πρέπει να ανοίξει εκ νέου και ενώ έχει ήδη ολοκληρωθεί η επεξεργασία της δήλωσής του για το συγκεκριμένο φορολογικό έτος.

“Φθάνουμε στο σημείο να αγγίζουμε τα όρια της παραγραφής”, παραδέχεται η Υφυπουργός Οικονομικών στο κρατίδιο της Έσσης, Λουίζ Χέσλερ, η οποία διατηρεί αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα της όλης διαδικασίας, λαμβανομένης υπ` όψη «της πρόσθετης δαπάνης χρόνου που χρειάζεται σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα που αποφέρει”.

Στο κρατίδιό της, πάντως, ο απολογισμός είναι αμελητέος. “Έχουμε πρόσθετο ταμειακό όφελος περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ στην τετραετία 2005-2008, αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε να επεξεργασθούμε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών”, δηλώνει η κ. Χέσλερ.

Ο επικεφαλής του Συνδικάτου Εφοριακών συμφωνεί με τη διάγνωση του προβλήματος, θεωρεί ωστόσο ότι η λύση δεν είναι να εγκαταλείψουμε, αλλά αντιθέτως να διευρύνουμε το πεδίο εφαρμογής της ευρωπαϊκής οδηγίας.

“Η Οδηγία θα έπρεπε να καλύπτει όχι μόνον τα συνήθη βιβλιάρια καταθέσεων, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά περισσότερα επενδυτικά προϊόντα, τα οποία άλλωστε έχουν πολλαπλασιασθεί τα τελευταία έτη”, λέει ο κ. Αϊγκεντάλερ.

Σαν να μη φθάνει αυτό, η Οδηγία εξακολουθεί να εξαιρεί από την ανταλλαγή πληροφοριών τις δύο κύριες χώρες προορισμού των επενδυτών, δηλαδή την Αυστρία και το Λουξεμβούργο.

Οι περισσότεροι Υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ θα επιθυμούσαν να συμπεριλάβουν και αυτές τις χώρες στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας, όπως επίσης και την Ελβετία και το Λιχτενστάιν.