Ομήρου: Ανάγκη για μια νέα εθνική στρατηγική στο Κυπριακό

Η άρνηση της τουρκικής πλευράς να αποδεχθεί ένα «κοινό ανακοινωθέν» μία σαφή διαπραγματευτική βάση καθιστά αδήριτη και επιτακτική την ανάγκη για μια νέα εθνική στρατηγική, δήλωσε ο Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου σημειώνοντας ότι “είμαστε σε ένα κομβικό σημείο σε ότι αφορά το μεγάλο εθνικό μας θέμα”.

Σε δηλώσεις του στα κεντρικά γραφεία

της ΕΔΕΚ, ο κ. Ομήρου είπε πως ήλθε επιτέλους η ώρα, 40 χρόνια αδιέξοδων και αναποτελεσματικών χειρισμών να δώσουν τη θέση τους σε μια νέα εθνική στρατηγική που θα προβάλλει το Κυπριακό στη σωστή του βάση – ως πρόβλημα εισβολής –κατοχής και παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου.

“Είναι αδιανόητο να παραμένουμε μαρμαρωμένοι στο παρελθόν. Πολύ περισσότερο που έχουν διαμορφωθεί νέα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στην περιοχή μας που έχουν ανατρέψει ισορροπίες δεκαετιών”, ανέφερε.

Είχαμε τονίσει ως ΕΔΕΚ, συνέχισε, ότι οι προϋποθέσεις που πρέπει να τεθούν για την έναρξη οποιωνδήποτε νέων διαπραγματεύσεων, δεν πρέπει να έχουν απλώς διακηρυκτικό χαρακτήρα, πρέπει να έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Το Κ.Σ. ΕΔΕΚ, είπε ο κ. Ομήρου, έχει επανειλημμένα καταθέσει τις απόψεις του, τις οποίες και επαναλαμβάνει που είναι η διαμόρφωση σαφούς και μη επιδεχόμενης οιασδήποτε αμφισβήτησης διαπραγματευτικής βάσης.

Έναρξη συνομιλιών χωρίς αυτή την προϋπόθεση και χωρίς τη γεφύρωση των χασμάτων επί των ουσιωδών πτυχών του Κυπριακού, σημείωσε, θα αποτελέσει επανάληψη του λάθους που διεπράχθη το 2008 κατά παραβίαση της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου και κυρίως της συμφωνημένης επιστολής Γκαμπάρι.

Η άρνηση της τουρκικής πλευράς να αποδεχθεί την «μία, μόνη και αδιαίρετη κυριαρχία», τη μία και μόνη ιθαγένεια καθώς και η επιμονή σε «δύο λαούς – δύο κράτη και παρθενογένεση», είπε, καθιστούν για μια ακόμα φορά ορατούς τους τουρκικούς στόχους.

Δεύτερον, συνέχισε ο κ. Ομήρου, διαμόρφωση περιγράμματος λύσης του Κυπριακού στη βάση του κοινού ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου του 2009 και κατάθεση του ενώπιον της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Τρίτον, ανέφερε, διαχωρισμός της εσωτερικής από τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού.

Διευκρίνισε ότι η Τουρκία είναι αυτή που θα πρέπει να τεθεί ενώπιον των ευθυνών της σε ότι αφορά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, την απομάκρυνση των εποίκων και την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960.

“Η διεθνής πτυχή του Κυπριακού θα πρέπει να συζητηθεί και να λυθεί σε Διεθνή Διάσκεψη με τη συμμετοχή του ΟΗΕ, της Ε.Ε. των τριών εγγυητριών δυνάμεων και της Κυπριακής Δημοκρατίας”, σημείωσε.

Τέταρτον, συνέχισε, απόσυρση των υποχωρήσεων που υπήρξαν στις απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις και σαφής θέση ότι το έγγραφο Ντάουνερ των λεγομένων συγκλίσεων δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε διαπραγματευτική βάση, ούτε χρήσιμο υλικό σε οποιανδήποτε διαπραγμάτευση.

Ο κ. Ομήρου είπε πως το θέμα της κατά προτεραιότητας επιστροφής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της δεν συνδέεται με όρους και προϋποθέσεις από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο η συμφωνία υψηλού επιπέδου του 1979 όσο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας 550 του 1984 και 789 του 1992 προβλέπουν με σαφήνεια και κατά τρόπο επιτακτικό την επιστροφή της Αμμοχώστου ως ένα πρώτο βήμα επίδειξης βούλησης από την Τουρκία, για τη συνολική λύση του Κυπριακού.

Θέματα, σημείωσε, όπως το έγκλημα του εποικισμού, της καταστροφής της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα, της αλλοίωσης των τοπωνυμιών, της παραβίασης των δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων και του σφετερισμού των Ελληνοκυπριακών περιουσιών, μπορούν και πρέπει να τίθενται ως ξεχωριστά ζητήματα που παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες.

“Καμιά διασύνδεση του φυσικού αερίου με τη λύση του Κυπριακού. Τόσο η προβολή αυτών των πτυχών όσο και η σωστή προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα για μια καινούργια εθνική στρατηγική με εγκατάλειψη των χρεοκοπημένων χειρισμών του παρελθόντος, συνιστούν προϋποθέσεις για να επανατροχιοδρομηθεί το Κυπριακό στην πραγματική αντικατοχική του βάση”, πρόσθεσε.

Τονίσαμε επίσης, συνέχισε, ότι επείγει η αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες ισορροπίες δεκαετιών.

Η παταγώδης αποτυχία της τουρκικής πολιτικής στη Συρία και την Αίγυπτο, οι βαθύτατα τραυματισμένες της σχέσεις με το Ισραήλ, η συνεργασία Κύπρου- Ισραήλ – Ελλάδας και οι άριστες σχέσεις που διατηρεί η Κύπρος με τον Αραβικό Κόσμο, είπε, σε συνδυασμό με το συγκριτικό πλεονέκτημα των φυσικών μας πόρων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας συνιστούν το νέο πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί να οικοδομηθεί η νέα εθνική μας στρατηγική.

Εξάλλου, σημείωσε, ο βαθύτατος διχασμός της τουρκικής κοινωνίας και του τουρκικού πολιτικού συστήματος όπως αποτυπώνονται με τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Ερτογάν και ο σάλος που συνεχίζεται με τις καταγγελίες για διαφθορά και σκάνδαλα της Κυβέρνησης Ερτογάν, καθιστούν σαφές ότι η τουρκική πολιτική θα καταστεί ακόμα πιο αδιάλλακτη στο Κυπριακό.

“Είναι άλλωστε πάγια η τουρκική πρακτική οι εσωτερικές κρίσεις να εξάγονται για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης στην Τουρκία. Ως ΕΔΕΚ απευθύνουμε έκκληση προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις για συστράτευση στην αναγκαία νέα Εθνική Στρατηγική”, συμπλήρωσε.

Ο κ. Ομήρου ανέφερε ότι συμπληρώνονται 40 χρόνια τουρκικής στρατιωτικής κατοχής.

“Ο διακοινοτικός διάλογος, όπως διεξάγεται όλες αυτές τις δεκαετίες όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει σε λύση αλλά αντίθετα οδήγησε σε διαρκές και παρατεταμένο αδιέξοδο. Περαιτέρω με την επικέντρωση στο διακοινοτικό διάλογο η Τουρκία απαλλασσόταν ευθυνών και παρουσιάζεται ως ουδέτερος τρίτος, ως καλόπιστος παρατηρητής και ως «αθώα περιστερά» η οποία μάλιστα επείγεται για λύση. Την ίδια στιγμή απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ και περιφρονεί βάναυσα και προκλητικά τους ευρωπαϊκούς κανόνες αρνούμενη να εκπληρώσει τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις”, κατέληξε.