Η Ελένη Μενεγάκη στην πρώτη της συνέντευξη μετά από δυόμισι χρόνια: “Δεν είμαι πια η ίδια γυναίκα, ούτε βλέπω τα πράγματα με τα ίδια μάτια… Η ζωή μπορεί να είναι τα πάντα και αυτό μου το δίδαξε ο σύντροφός μου”

Απαλλαγμένη πλέον από τα άγχη της πρωτιάς και της αψεγάδιαστης εικόνας, νιώθει τώρα- περισσότερο από ποτέ- ότι η ομορφιά είναι κυρίως εσωτερική υπόθεση. Η Ελένη Μενεγάκη μετά από απουσία δύο και πλέον χρόνων από συνεντεύξεις, “επιστρέφει”, μιλώντας στο περιοδικό People του “Πρώτου Θέματος” και τον δημοσιογράφο Άρη Καβατζίκη.

“Από μικρό παιδί είχα συνηθίσει να ακούω θετικά πράγματα για την εμφάνισή

μου. Και ποτέ δεν είχα ανασφάλεια με τις ατέλειές μου, τις οποίες, μάλιστα, ούτε μια στιγμή δεν προσπάθησα να κρύψω. Το αντίθετο. Αυτοκανιβαλίζομαι και διακωμωδώ τις ατέλειές μου. Πολλές φορές έχω επαναλάβει πως δεν ακούω καλά, ενώ τώρα τελευταία γελάω και με το γεγονός ότι πρέπει ελαφρώς να απομακρύνω ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα για να διαβάσω καθαρά, καθώς με “επισκέφτηκε” η πρεσβυωπία. Δηλαδή όλα αυτά θα χαλάσουν την εικόνα μου; Ακόμη κι όταν ήμουν έγκυος και είχα βρεθεί στη Μύκονο, δεν κρύφτηκα σε spa και πολυτελή ξενοδοχεία. Έκανα βόλτα με την κοιλιά μου φουσκωμένη ανάμεσα στον κόσμο. Εξάλλου, ανέκαθεν πίστευα πως την ομορφιά την εκπέμπουμε από μέσα μας. Δεν ζήτησα ποτέ από τα περιοδικά να βελτιώσουν την εικόνα μου. Αντίθετα, στις εγκυμοσύνες μου, είδα να μου μεγαλώνουν την κοιλιά, για να εξυπηρετεί τους τίτλους τους. Και ποτέ, φυσικά, δεν διαμαρτυρήθηκα” εξομολογείται η γνωστή παρουσιάστρια.

Η ίδια ένιωσε συχνά “εγκλωβισμένη” από την επέλαση των φλας, καθώς τα “κλικ” αισθάνθηκε να της απορροφούν το “οξυγόνο”. “Αυτό το πράγμα με τους φωτογράφους δεν φαίνεται να τελειώνει. Δεν υπάρχει κανένας έλεος απέναντί μου. Ναι, να καταλάβω το κυνήγι στην αρχή της σχέσης μου, αλλά μετά από τόσα χρόνια, γιατί να συνεχίζεται ακόμη; Είναι πολλά πράγματα που ο κόσμος δεν γνωρίζει και ποτέ δεν θα τα μάθει διεξοδικά. Τουλάχιστον όχι από μένα. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για τους άλλους, επιλέγω να σιωπώ. Θα αρκεστώ να πω ότι έχω στο παρελθόν εκβιαστεί από φωτογράφους πως ή θα φωτογραφηθούμε ή θα περάσουμε από αυτόφωρο παραμονές Γιορτών, επειδή υποτίθεται ότι τους εξύβρισα. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ” λέει η Ελένη και συνεχίζει “Έχω καταφέρει να απαγορεύσω τη δημοσίευση φωτογραφιών των παιδιών μου, αλλά αυτό πια, ειδικά για το γιο μου που πλησιάζει τα 11, δεν σημαίνει τίποτε. Γιατί το παιδί αντιλαμβάνεται τη φυσική παρουσία των φωτογράφων δίπλα του την ώρα που κολυμπάει. Οι φωτογράφοι, ξέρετε, έχουν πάρει τη θέση μου ακόμη και στην παραλία. Κάθονται δίπλα μου, αστειεύονται, γελάνε. “Μα γιατί με διώχνετε από το μέρος μου;” θα ήθελα να τους ρωτήσω”.

“Αναγκάζομαι να εγκαταλείπω εγώ πλέον τα Άχλα, για να αναπνεύσω ελεύθερα. Δεν δημιούργησα ποτέ πρόβλημα στους φωτογράφους που με περιμένουν έξω από το σούπερ μάρκετ ή ακόμα και έξω από το κομμωτήριο, όπου έχω πάει με τον Αγγελάκο μου. Αλλά γιατί θα πρέπει κάθε, μα κάθε, σαββατοκύριακο να καταστρέφουν το ησυχαστήριό μου στην Άνδρο; Αποδέχτηκα το κυνήγι στην Αθήνα, αλλά γιατί να το υφίσταμαι κι εκεί, στα Άχλα; Και ναι, κάπως έτσι έγινα ο paparazzo του εαυτού μου. Προτιμώ να μοιράζομαι εγώ με τον κόσμο κάποιες στιγμές μου, με τα δικά μου κριτήρια και όχι με εκείνα των άλλων. Αυτό που βλέπει το κοινό στα περιοδικά δεν είναι η πραγματική Ελένη. Είναι οι εικόνες ενός ανθρώπου κυνηγημένου. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους. Να μιλάμε στο σούπερ μάρκετ, να ανταλλάσσουμε συνταγές, να πούμε τα νέα μας. Αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος που προβάλλεται η εικόνα μου. Άλλο η προσωπική επαφή και άλλο οι φωτογραφίες. Πως να σας το πω; Δεν είμαι εγώ! Θα είμαι ειλικρινής. Ναι, όντως μοιράστηκε στιγμιότυπα με τα παιδιά μου απέναντι στο φακό των φωτογράφων στο παρελθόν. Έκανα λάθος. Το παραδέχομαι. Αυτό, λοιπόν, θα το πληρώνω μέχρι το τέλος της ζωής μου; Δεν μπορώ να έχω το δικαίωμα να μετανιώσω κι εγώ για κάτι που έκανα, μέσα στα 22 χρόνια καθημερινής μου έκθεσης μέσα από την τηλεόραση” αναφέρει η Ελένη Μενεγάκη.

Πλέον, μοιάζει να έχει βρει το πραγματικό νόημα της ζωής και της ευτυχίας. “Το νόημα είναι να βλέπεις τα πράγματα και τους ανθρώπους στην πραγματική τους διάσταση και όχι να δημιουργείς σενάρια, τοποθετώντας και τον εαυτό σου μέσα σε αυτά. Έχω πια καταλάβει πόσο ωραία είναι η ζωή με τα απλά, καθημερινά πραγματάκια. Κάνω πλέον όλα εκείνα, που ποτέ δεν είχα ζήσει. Η ζωή μπορεί να είναι τα πάντα και αυτό μου το δίδαξε ο σύντροφός μου. Ευτυχία είναι να ξυπνάς το πρωί και να σου χαμογελούν ο άνθρωπός σου και τα παιδιά σου. Να χαμογελάς κι εσύ αληθινά στους ανθρώπους που έχεις επιλέξει και σε έχουν επιλέξει να είστε μαζί σε αυτή τη ζωή. Να χαίρεσαι μια βόλτα πραγματικά και όχι για να σε δουν. Χαίρομαι που μυρίζω το αεράκι της θάλασσας, που απέκτησα αληθινούς φίλους και όχι ψευτοφιλίες. Άλλο η παρέα κι άλλο οι φίλοι που σε νοιάζονται και τους νοιάζεσαι. Δεν θέλω να χάνω ούτε ένα λεπτό από την προσωπική μου ζωή με ανθρώπους που δεν με αφορούν, ούτε να τους χαρίζω το χαμόγελό μου. Έχασα πολλά λεπτά από τη δική μου ζωή κάνοντας πράγματα, παντελώς αδιάφορα, που δεν μου πήγαιναν. Ναι, έκανα συμβιβασμούς, αλλά δεν μπορώ πλέον. Έτσι κι αλλιώς, η ελευθερία δεν αγοράζεται. Δεν είμαι πια η ίδια γυναίκα, ούτε βλέπω τα πράγματα με τα ίδια μάτια” παραδέχεται η Ελένη.

“Και τα παιδιά μου δεν θέλω να ζουν μονάχα σε ένα όμορφο σπίτι και να πηγαίνουν σε ένα καλό σχολείο. Θέλω να “ρουφήξουν” τη φύση, τη θάλασσα, να έρθουν σε επαφή με τα ζωάκια. Θέλω να δουν μέσα από τα δικά μου μάτια. Να γνωρίζουν όλα αυτά που αγάπησα. Κι ας μην τα αγαπήσουν. Απλά να τα γνωρίσουν” καταλήγει.