Γυμνάσιο Φανερωμένης : Φωλιά φυλών και εστία πανανθρώπινων αξιών

Καθώς διασχίζεις την παλιά Λευκωσία, κυριαρχεί η φθορά, η υποβάθμιση και το πολυφυλετικό στοιχείο. Και ξάφνου προβάλλει ο ιστορικός χώρος με την εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης και το νεοκλασικό σχολείο της Φανερωμένης, σήμα κατατεθέν της περιοχής.

Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του σχολείου της Φανερωμένης, θαυμάζεις την αρχιτεκτονική του κτηρίου.

Τα παιδιά είναι στους διαδρόμους του σχολείου και παίζουν ξέγνοιαστα στο διάλειμμα. Πρόσωπα γεμάτα ζωντάνια, νιάτα, ομορφιά κι ένα χαμόγελο αθωότητας. Παιδιά από διάφορες εθνικότητες να μιλούν άπταιστα την Ελληνική γλώσσα. Δεν τα ξεχωρίζεις όμως, αν είναι Κύπριοι ή ξένοι.

Πώς μπορείς άλλωστε να διαχωρίσεις τα παιδιά σε ομάδες ή φυλές. Δεν είναι το ίδιο χαμόγελο που εκπέμπει στα πρόσωπα όλων; Δεν έχουν όλα αυτή την αθωότητα που τρυπώνει στην ψυχή και σε γεμίζει με γαλήνη; Δεν είναι παιδιά ενός Θεού κάτω από τον ίδιο ουρανό; Που κοιτάζουν το μέλλον και θέλουν να το αρπάξουν στα χέρια, να το ζήσουν;

Σε μια παρέα δύο κορίτσια κάτι λένε μεταξύ τους και γελούν.

Είναι η Γιασμίν Αλκαδί, 15 χρόνων από το Ιράκ. «Μιλώ Αραβικά στο σπίτι γιατί οι γονείς μου δεν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα. Τους την μαθαίνω εγώ, προσπαθώ τουλάχιστον», λέει γελώντας.

«Η μητέρα μου δεν εργάζεται αλλά ο πατέρας μου είναι στα Ηνωμένα Εθνη. Περνώ ωραία στο σχολείο. Δεν θα ήθελα να επιστρέψω στην χώρα μου. Είμαι πλέον Κύπρια, έτσι νιώθω. Αυτός είναι ο τόπος μου αφού ζω εδώ και επτά χρόνια», είπε.

Η φίλη της, η Μέλα Κωνσταντίνου επίσης 15 χρόνων από τη Ρουμανία λέει ότι ο πατέρας της είναι Σέρβος-Ρουμάνος και η μητέρα της Ρουμάνα. «Δεν θα ήθελα να πάω Ρουμανία αλλά να μείνω στην Κύπρο που την λατρεύω. θα ήθελα να γίνω φιλόλογος Ελληνικής γλώσσας. Μου αρέσει ακόμη η ιδέα να γίνω ηθοποιός ή σεναριογράφος», λέει γεμάτη όνειρα.

Το γραφείο της Διευθύντριας του Γυμνασίου Φανερωμένης Ηβης Σιακαλλή-Αργυρίδου είναι στο δεύτερο όροφο του κτηρίου.

Στον ανελκυστήρα κατά τύχη είναι ένας μαθητής, ένας από τους τέσσερις μόνο Ελληνοκύπριους μαθητές που φοιτούν στο σχολείο.

Είναι ο Γιώργος Αθανασίου που φοιτά στην Γ’ τάξη του Γυμνασίου. «Πώς νιώθεις να είσαι μειονότητα ως Ελληνοκύπριος σε αυτό το σχολείο;», πέφτει αυθόρμητα η ερώτηση.

«Νοιώθω ωραία. Εμαθα από μικρός να μην είμαι ρατσιστής γιατί είμαι με μαθητές από άλλες χώρες. Είμαι τυχερός γιατί μαθαίνω πολλά πράγματα από τους συμμαθητές μου. Μου μιλούν για την χώρα τους και μαθαίνω και τη γλώσσα τους. Δεν τους βλέπω ότι είναι διαφορετικοί. Είναι σαν κι εμάς», είναι η απάντηση.

Στο γραφείο της Διευθύντριας Ηβης Σιακαλλή-Αργυρίδου βρίσκονται επίσης, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Γονέων Σάββας Τσιάτσιος και ο Διευθυντής του παραπλήσιου Δημοτικού Σχολείου Φανερωμένης Χάρης Χαραλάμπους.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας προέρχονται από χώρες με διαφορετική κουλτούρα και συνήθειες, μας ομολογεί η κ. Αργυρίδου στην παρατήρηση μας, ότι συναντήσαμε πολλά παιδιά στο διάλειμμα άλλων εθνικοτήτων.

Σημειώνει με σημασία ότ