Α. Πιτσιλλίδης: Απαντά στις εμετικές φήμες και στα αρρωστημένα μυαλά

«Των θηρίων κάκιστα δάκνει συκοφάντης»
Διογένης ο Κυνικός
[ Από τα θηρία, πιο πολύ δαγκώνει ο συκοφάντης ]

Με έντονο το αίσθημα δικαίου και επίγνωση ευθύνης, επιθυμώ να δηλώσω έντιμα και εύτολμα, ότι οι φήμες που οργιάζουν τις τελευταίες ημέρες γύρω από το πρόσωπό μου, είναι συκοφαντικές, άνανδρες, παντελώς ψευδείς και επικίνδυνα αναληθείς . Ουδέποτε στα 34 μου χρόνια διέπραξα ο,τιδήποτεπρόστυχοεντός του αυτοκινήτου μου και ασφαλώς ουδέποτε στην ζωή μου έχω κανφιλοξενήσει στο αμάξι μου αλλοδαπό πρόσωπο.

Μολονότι στην αρχή σκέφτηκα να μην πιστώσω με απάντηση αυτές τις εμετικά

φαρμακερές λοιδωρίες,εντούτοις επειδή η ύπουλη διαβολή και η εργολαβική παραπληροφόρηση φουντώνει καθημερινά αναστατώνοντας χιλιάδες συνανθρώπους μας, αποφάσισα να τοποθετηθώ επίσημα για να καταγραφεί επιτέλους δημόσια και υπεύθυναη αλήθεια. Λυπούμαι να παρατηρήσω πως μόνο αρρωστημένα και ανισόρροπα μυαλά θα μπορούσαν να διανοηθούν, ότι το να κάνει κανείς μια βόλτα με ένα καθόλα αξιοπρεπή φίλο του, με το αυτοκίνητό του, αυτό συνεπάγεται αυτόματα κάτι το πρόστυχο και το ανήθικο. Που θα οδηγηθεί η κοινωνία μας, όταν με τόση ευκολία συκοφαντούμε φθονερά οποιονδήποτε συμπολίτη και συνάνθρωπό μας; ( Και διασαφηνίζω πως δεν επικαλούμαι την Βουλευτική μου ιδιότητα. Απευθύνομαι προς όλους ως συμπολίτης και συνάνθρωπος και όχι προνομιακά ως εκλελεγμένος και συνταγματικά κατοχυρωμένος Αντιπρόσωπος του λαού ).

Με απορία λοιπόν παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες να εκτυλίσσεται μια φρικαλεότητα. Μέχρι κατάσκοπο των ΗΠΑ με είπαν και Μάρτυρα του Ιεχωβά!Είναι να μένει κανείς άφωνος, παρατηρώντας με πόση ευκολία διαδίδονται ψευδολογίες και σεναριολογίες και με πόση απληστία τις καταπίνουν πολλοί και τις αναμεταδίδουν. Και διερωτώμαι. Πως φτάσαμε ως εδώ, να ηδονιζόμαστε συλλογικά εξοντώνοντας ένα συνάνθρωπό μας, χωρίς αυτός να έχει κάνει ο,τιδήποτε μεμπτό και αξιοκατάκριτο; Πόσα απωθημένα και πόσα συμπλέγματα άραγε κουβαλούμε κάποιοι απόμας; Πόσος φθόνος δηλητηριάζει την καρδιά μας, και πόση κακεντρέχεια και χαιρεκακία θολώνει την κρίση μας;

Η αναζήτηση της αλήθειας, είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση-κληροδότημα του ελληνικού πνεύματος. Πως καταντήσαμε εμείς σήμερα να υιοθετούμε άκριτα και να ενστερνιζόμαστε αβίαστα κάτι, χωρίς αποδεικτική εγκυρότητα και δίχως την παραμικρή διασταύρωση και επαλήθευση; Τόσο έχει στρεβλωθεί η κρίση μας πια;

Στην ζωή μουείναι γνωστό πωςδεν υπήρξα ποτέ ουδετερόφιλος και αυτό γιατί δεν ήταν ποτέ επιδίωξή μου ο έπαινος και το χειροκρότημα. Έτσι διατύπωνα ευθαρσώς και ελευθεροφρόνως την άποψή μου, σεβόμενος όμως όποιον διατηρούσε αντίθετη από μένα γνώμη.Μολαταύτα, αν διαφωνεί κανείς με κάποιον ή διατηρεί και αρνητική πιθανόν γι᾽αυτόνάποψη, για προσωπικούς, ιδεολογικούς ή άλλους λόγους, αυτό δεν του επιτρέπει ταυτόχρονα να μετατρέπεται σε ασύστολο λασπολόγο. Επειδή και άλλοι συμπολίτες μας κατά καιρούς έπεσαν θύματα παρόμοιας θηριωδίας, θα ήθελα να προειδοποιήσω με αυτή μου την ανακοίνωση, για την ορατό κίνδυνο να εκφυλιστεί, ν