Professor Layton and the Spectre's Call (@DS)

Αν κάποιος μου έλεγε όταν ο Χαρούλης μου χάριζε το DS-άκι μου πριν από μερικά χρόνια, ότι η αγαπημένη μου σειρά στο φορητό δεν θα ήταν κάποιο από τα παραδοσιακά franchises της Nintendo, αλλά παιχνίδια με σπαζοκεφαλιές επιπέδου «Μικρό Τεστ» και πρωταγωνιστή έναν Βρετανό ευγενή ακαδημαϊκό βουτηγμένο μέσα στην κυρίλα, θα τον πέρναγα για τρελό. Πόσω μάλλον αν μου έλεγε κιόλας ότι μερικά χρόνια αργότερα, όταν πλέον κυκλοφορούσε το νέο handheld της Ninty, θα απαξιούσα να το αγοράσω από την πρώτη μέρα λέγοντας «Εντάξει μωρέ, καλός ο Μάριος κι ο Ζέλντας, αλλά για να πάρω 3DS περιμένω πρώτα να έρθει ο Προφέσορας»! Έχοντας λοιπόν PhD στη Λεϋτονολογία (μέχρι και την ταινία έχω δει και ψηνόμουν να πάω να την ξαναδώ όταν την πρόβαλλε την περασμένη βδομάδα σε ένα τοπικό σινεμά!), καταλαβαίνετε πως ίσως δυσκολευτώ λιγάκι να είμαι αντικειμενικός με ένα τόσο αγαπημένο μου franchise.Για αρχαιολόγος πάντως, θα περίμενα να είχες έστω ακουστά αγαπητέ Προφέσορα τη μέθοδο του «Γόρδιου Δεσμού»…Καλώς ή κακώς λοιπόν, δεν έχω να πω πάρα πολλά για το Spectre’s Call. Όχι γιατί βαριέμαι ή γιατί θέλω να βαδίσω στα χνάρια του Καθηγητή και να σας το αφήσω ως γρίφο προς επίλυση, αλλά γιατί ήδη το έχω κάνει ουσιαστικά, στα reviews του δεύτερου και του τρίτου μέρους