Ζήσης... and let die!

Το 2005 αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο σε έναν άνθρωπο που έφυγε ξαφνικά απ' τη ζωή. Κι έκτοτε, σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, μοιάζει σαν ο Νίκος Ζήσης να παίζει για δύο. Ν ίκος Ζήσης... Το βιογραφικό σημείωμα που προλογίζει κάθε ακροστοιχίδα. Στις 16 Αυγούστου του 1983, ο Πασχάλης και η Μαρία Ζήση φέρνουν στον κόσμο στο δεύτερο παιδί τους, τον δεύτερο γιο. Ο Νίκος θα είναι από μικρός ήρεμο παιδί, με τα... αγγλικά και το πιάνο του! «Το μόνο που μου άρεσε πολύ ήταν η ιστορία, τη λάτρευα. Όπως και το πιάνο που έκανα όταν ήμουν μικρός. Σκέψου πως όταν αποφάσισα να σταματήσω -γιατί ήθελα να παίζω όλο μπάσκετ -η καθηγήτριά μου έβαλε τα κλάματα και έλεγε «όχι αυτό το ταλέντο μην το αφήσετε να χαθεί». Έχω καλό αυτί. Ακόμα και τώρα αν ακούσω ένα κομμάτι μπορώ να το παίξω στο πιάνο». Καλός μαθητής στο γυμνάσιο, αλλά από το 1993 κάτι είχε αλλάξει στη ζωή του. Ο Νίκος, που μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, θαύμαζαν τον Άρη και τον ΠΑΟΚ εκείνων των χρόνων και σε κάθε ευκαιρία πήγαιναν στο «Αλεξάνδρειο» να τους παρακολουθήσουν, άρχισε να ασχολείται πιο σοβαρά με το μπάσκετ χρόνο με τον χρόνο. Τα μαθήματά του σιγά-σιγά δεν είχαν τόση αξία, οι σχολικές εκδρομές... περιττή διασκέδαση και το μόνο που μετρούσε ήταν η πορτοκαλί μπάλα. «Έβλεπα ότι είχα κάποιες πιθανότητες να γίνω καλός παίκτης και απ' την άλλη δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω κάτι άλλο», διηγείται για τα παιδικά του χρόνια, τότε που σαν παιδί θα προσπαθεί να ξεχωρίζει από τις ακαδημίες της ΧΑΝΘ. Η πρόοδός του ήταν ραγδαία, το όνομά του παρομοιαζόταν με εκείνο του Νίκου Γκάλη (σ.σ. η συνηθισμένη υπερβολή) λόγω της ικανότητάς του στο σκοράρισμα, τα καλοκαίρια του θα τα περνάει πάντα σε κάποια Εθνική ομάδα και σε ηλικία 17 ετών θα έρθει το κάλεσμα του επαγγελματισμού. Ι ταλία... Η ζωή μπορεί να αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Η ακμή με την παρακμή ορισμένες φορές είναι πιο κοντά απ' όσο μπορείς να διανοηθείς και ο Νίκος Ζήσης ήταν αρκετά τυχερός και έξυπνος, ώστε να την αποφύγει. Το καλοκαίρι του 2005, όντας θριαμβευτής στο Βελιγράδι, αλλά και μόλις 22 ετών, θα έρθει μια ακόμα δοκιμασία στη ζωή του. Πάνω που είχε συνηθίσει να ζει μόνος του στην Αθήνα, θα πρέπει να μάθει να ζει μόνος του στο εξωτερικό. Η ΑΕΚ θα αποδεχτεί την πρόταση των 500.000 ευρώ της ιταλικής ομάδας και η Ιταλία θα αποδειχθεί κάτι σαν δεύτερη πατρίδα του. Κάτι σαν την Ιθάκη της καριέρας του. «Δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τι έχεις κάνει. Τη μια στιγμή είσαι πρωταθλητής Ευρώπης και την επόμενη περπατάς στο Τρεβίζο και είσαι απλά ένας απ' όλους», θα πει για την αλλαγή περιβάλλοντος, ενώ λίγους μήνες αργότερα θα αναδειχθεί καλύτερος νέος παίκτης της Ευρώπης. Στην Μπενετόν θα δυσκολευτεί να δείξει τις ικανότητές του, καθώς θα υποφέρει από τραυματισμούς στην πρώτη του χρονιά, ωστόσο ο χρόνος θα τον δικαιώσει. Στο φινάλε της πρώτης του σεζόν θα είναι πρωταθλητής και στο φινάλε της δεύτερης θα έρθει μια ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση. Η ΤΣΣΚΑ! Κι όταν η πορεία του στη Ρωσία ολοκληρωθεί, τότε η Ιταλία – παρά τις σειρήνες από την Ελλάδα – θα εί