Βασίλης Φραγκιάς, όπως παλιά

Λίγες μέρες μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Κολοσσού, ο Βασίλης Φραγκιάς παραχώρησε συνέντευξη τύπου παραθέτοντας τις αναμνήσεις του, αλλά και τις σκέψεις του για το παρόν και το μέλλον. Ο έμπειρος κόουτς επέστρεψε στη Ρόδο μετά από έξι χρόνια και μίλησε επί παντός επιστητού ενόψει της νέας προσπάθειας που ξεκινά με τους «θαλασσί». Ο Βασίλης Φραγκιάς μίλησε κατά την παρουσίαση του στους εκπροσώπους του τύπου αναλυτικά για πολλά ζητήματα. Οι αναμνήσεις του «Είναι σαν να μην έχει περάσει μία μέρα. Όλες οι φυσιογνωμίες είναι γνωστές και αυτό είναι πολύ ωραίο, γιατί νιώθω σαν χθες που έφυγα από την ομάδα το 2005. Όταν έφυγα δεν προλάβαμε να μιλήσουμε και θυμάμαι ότι στα τέσσερα χρόνια που ήμουν στον Κολοσσό, είχα τη στήριξη σας αλλά και τη βοήθεια που χρειαζόμουν για να ανέβει η ομάδα στα σαλόνια της Α1. Σαφέστατα η επιστροφή μου είναι αρκετά διαφορετική, σε σχέση με την παρουσία μου τότε στον Κολοσσό. Η ομάδα πλέον έχει καταξιωθεί σ’ αυτό το επίπεδο που παίζει και προέρχεται από τρεις πολύ καλές χρονιές με προπονητή τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, ο οποίος κατάφερε να κάνει τον Κολοσσό να παίξει πολύ καλό μπάσκετ και να μπει στα πλέι-οφ, που ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου. Τα πράγματα όπως ξέρετε είναι πλέον πολύ διαφορετικά και αφορά ένα κομμάτι που απασχολεί όχι μόνο το μπάσκετ αλλά και όλο τον κόσμο. Μιλάμε για το οικονομικό σκέλος. Αναγκαστικά όλες οι ομάδες αλλά και ο ελληνικός αθλητισμός έχουν επαναπροσαρμοστεί σε διαφορετικά πράγματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα μας θα παρουσιαστεί ανίσχυρη ή αδύναμη. Οι προσπάθειες που κάνουμε σχεδόν από τη μέρα που είχα συμφωνήσει και νωρίτερα, είναι να φτιάξουμε ένα σύνολο που να παίξει καλό μπάσκετ». Ο μπασκετικός κόσμος της Ρόδου «Ξέρω ότι οι φίλαθλοι στη Ρόδο έχουν απαιτήσεις, αφού έχουν δει καλό μπάσκετ, καλούς παίκτες και αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι να φτιάξουμε μία ομάδα, με την οποία θα ευχαριστιέται ο κόσμος που θα έρχεται στο γήπεδο. Αυτός ο κόσμος για μένα αποτελεί μεγάλο σημείο αναφοράς. Το πρώτο παιχνίδι μου στη Ρόδο ήταν τον Φεβρουάριο του 2003 κόντρα στο I.C.B.S. και παίξαμε στις 12 το μεσημέρι. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και συζητάγαμε τότε, ότι θα ήταν καλό η ομάδα να προχωρήσει ώστε να παίζει το απόγευμα. Εκείνη τη μέρα το γήπεδο δεν είχε περισσότερα από 200-300 άτομα, ωστόσο σε διάστημα λιγότερο των τριών αγωνιστικών το Βενετόκλειο γέμισε. Δεν θα μπορούσα φυσικά να ξεχάσω ότι και τις δύο χρονιές στην Α2, αλλά και όσο έμεινα στην Α1, το Βενετόκλειο ήταν κατάμεστο με κόσμο που ήξερε μπάσκετ και καταλάβαινε τι γινόταν. Η βοήθεια του κόσμου ήταν πολύ σημαντική. Αυτό που θέλω να πω και το αναφέρω όχι για να κάνω δημόσιες σχέσεις, είναι ότι νιώθω πολύ όμορφα στη Ρόδο. Από την πρώτη στιγμή που επέστρεψα στο νησί η αγάπη του κόσμου είναι τεράστια… Παρόλο που έχουν περάσει 5-6 χρόνια από τότε που έφυγα, πάντα ένιωθα όμορφα. Όταν κάποιος φεύγει με άσχημο τρόπο, η αίσθηση του δεν είναι τόσο καλή. Εγώ ήρθα με πολύ θετικό συναίσθημα, με μεγάλη διάθεσή