Τουλάχιστον δεν θα την υποτιμήσει

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το αυριανό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Οντένσε και την υποτίμηση που δεν πρόκειται να έχει η δανέζικη ομάδα από τον Ζεσουάλδο Φερέιρα. Νέοι παίκτες στην ενδεκάδα; Last year! Ουδείς γνωρίζει πότε το εγχειρισμένο γόνατο του Βιτόλο θα μπορεί να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις 90λεπτου, ο Κουίνσι ήταν απροπόνητος για μήνες, ο Τοτσέ χρειάζεται ακόμη 15 ημέρες για να μπει στην ενδεκάδα και ο Παναθηναϊκός πήγε στη Δανία με τους παλιούς, χωρίς τις δύο ισχυρότερες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες της τριετίας, χωρίς τον τραυματία Λάζαρο, χωρίς καν τον αντικαταστάτη του Γκοβού που είχε «αντικαταστήσει» τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη πέρυσι.   Ο Φερέιρα ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θα βάλει στην ενδεκάδα τον Καραγκούνη (λες και έχει άλλο παίκτη να κρατάει τη μπάλα στη μεσαία γραμμή), αν τον βάλει πιθανότατα θα βγάλει τον Νίνη διότι χρειάζεται λόγω τρεξιμάτων τον Μαρίνο και δεν σκέφτηκε καν να κρατήσει στον πάγκο τον Σιμάο και να μεταθέσει τον Κατσουράνη ως τρίτο στόπερ μπροστά από την άμυνα (εκεί όπου εναντίον ομάδων επιπέδου Οντένσε δεν χρειάζεται να είσαι «μηχανάκι», αλλά να έχεις ποδοσφαιρικό μυαλό, σωστές τοποθετήσεις και «διάβασμα» των κινδύνων), η Οντένσε είναι πολύ πιο έτοιμη και στα high της μετά την ισοπαλία με την Κοπεγχάγη που πέρυσι είχε σμπαραλιάσει και είχε βγάλει τη γλώσσα στους Πράσινους («γιατί να μην τα καταφέρουμε και εμείς» είναι λογικό να σκέφτονται οι Δανοί), με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός δεν έχει πολλά στα οποία μπορεί να θεμελιώσει αισιοδοξία!   Όταν, μάλιστα, διαβάζει κάποιος σήμερα στην «Sportday» ότι ο βασικός τομέας του πλάνου είναι η απειλή από τις στημένες φάσεις (λες και είμαστε στη δεκαετία του ’80), αντιλαμβάνεται τα ζόρια… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μ’ αυτά και μ΄ αυτά ένας κίνδυνος έχει ακυρωθεί για τους Πράσινους. Μια απειλή «εσωτερική» για της οποίας τη… χάρη λίγο έλειψε στα προηγούμενα χρόνια να χαθούν εκατομμύρια ευρώ από το ταμείο της ομάδας, μετά από υποτίμηση του αντιπάλου ή υπερτίμηση των δυνατοτήτων του.   Τον Αύγουστο του 2005 ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι είχε την φαεινή ιδέα να παρατάξει τον Παναθηναϊκό στην Κρακοβία με 3-4-3 (απόντος μάλιστα του Γκούμα), έχοντας αναθέσει όλη τη δεξιά πλευρά στον Νορντίν Βόουτερ (!!!) και την αριστερή στον Αντονι Σέριτς. Στο μυαλό του είχε την επίτευξη γκολ με τους Γκέκα – Παπαδόπουλο – Ολιζαντέμπε για να πάρει το πλεονέκτημα στη ρεβάνς. Δεν πίστευε ότι αν ο Παναθηναϊκός σκόραρε έστω και μόνο μία φορά, η Βίσλα θα είχε τη δυνατότητα πρόκρισης. Ο «Μανόλης», που έναν μήνα αργότερα τα «έσπασε» με τον Αλμπέρτο, τα κατάφερε μόλις στο 4’, αλλά οι Κονσεϊσάο- Μπίσκαν πελαγοδρομούσαν και οι Πράσινοι έφυγαν μόνο με… τρία από ένα ταξίδι στο οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ την επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς (περίπου 1 ½ ώρα από την Κρακοβία) υπό καταρρακτώδη βροχή. Στη ρεβάνς χρειάστηκαν διάφορα απίθανα για να προκριθεί το Τριφύλλι: 0-0 ημίχρονο, πέντε χαμένα γκολ από Μπρόζεκ και Ζίεντσουκ, 3-1 του Παπαδόπουλου στο 87’, λίγα λεπτά αφού είχε μπει στο τερέν και είχε αποβληθε