Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος;

O συγγραφέας  Τζορτζ Οργουελ υποστήριζε πως το ποδόσφαιρο είναι «πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς».  Στη Λατινική Αμερική τέτοιες μέρες το 1969, βάλθηκαν να το επιβεβαιώσουν με δραματικό τρόπο, και όχι μόνο με πυροβολισμούς, αλλά και με  βομβαρδισμούς! Την ίδια χρονιά, δηλαδή, που ο άνθρωπος πατούσε το πόδι του στο φεγγάρι, με έπαθλο μία θέση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, δύο χώρες της Κεντρικής Λατινικής Αμερικής, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ, επρόκειτο να αναμετρηθούν σε αγώνες μπαράζ. Ο νικητής θα κόντραρε την Αϊτή, για μια από τις 16 διαθέσιμες θέσεις για τη διοργάνωση του Μεξικού. Το παιχνίδι αυτό επονομάστηκε «ο πόλεμος του ποδοσφαίρου», αφού οι εξελίξεις του επιβεβαίωναν πως αυτό το παιχνίδι δεν είναι πάντα τόσο αθώο όσο θα όφειλε. Και, φυσικά, πίσω του δεν κρυβόταν μόνο η επιθυμία για πρόκριση σε ένα Μουντιάλ. Ήταν η εύκολη εξήγηση, αλλά η αλήθεια ήταν διαφορετική, με πολιτικές βλέψεις και μπόλικη μισαλλοδοξία. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε αυτά τα κράτη κρατούσε για πολλά χρόνια. Οι δύο χώρες είχαν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, όπως υπερπληθυσμός φτώχεια και εξάρτηση από τις γεωργικές δραστηριότητες. Την άνοιξη του 1969, περίπου 300.000 κάτοικοι του Σαλβαδόρ ζούσαν στην πολύ μεγαλύτερη έκταση του κράτους της Ονδούρας. Η παρουσία τους είχε αρχίσει να είναι ανεπιθύμητη και ψηφίστηκαν νόμοι για να τους στερήσουν το δικαίωμα να έχουν φάρμες. Στις 30 Απριλίου τους δόθηκε διορία ενός μήνα για να φύγουν από τη χώρα. Τον Μάιο οι κακές σχέσεις των δύο χωρών ήταν εμφανείς από τις επιθέσεις λάσπης ανάμεσά τους. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ονδούρας συνέδεσε τη χρήση μίας οδοντόκρεμας που παραγόταν στο Ελ Σαλβαδόρ με την έξαρση  οδοντιατρικών προβλημάτων σε παιδιά της χώρας του! Αντίστοιχα, οι αρχές του Ελ Σαλβαδόρ ισχυρίζονταν πως μία κρέμα μαλλιών που κατασκεύαζαν στην Ονδούρα,  προκαλούσε πιτυρίδα! Αν θες να κάνεις την τρίχα τριχιά, είναι το ευκολότερο πράγμα. Διαβάστε ολόκληρο το ενδιαφέρον άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο aixmi.gr