Το παιχνίδι της ζωής του...

Η «επιστροφή» από το 0-2 μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός όμως τα έχει καταφέρει και σε πιο δύσκολα και ο Χρήστος Κοντός θυμάται το παιχνίδι-σταθμός στην Παναθηναϊκή ζωή του...
Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που μου κάνουν όταν η κουβέντα γυρίζει στα παλιά, είναι ποια θεωρώ τη μεγαλύτερη χαρά που έχω πάρει βλέποντας κοντά τον Παναθηναϊκό. Αν παιζόταν σε στοίχημα, το «σιγουράκι» για όλους θα ήταν το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ. Ήμουν εκεί, είχα περιγράψει ραδιοφωνικά το παιχνίδι και στο γκολ του Χρηστάρα ένιωσα πραγματικά την καρδιά μου να σπαρταράει. Δεν ήταν όποιο κι όποιο γκολ. Ήταν γκολ που έδινε κάτι παραπάνω από τη μισή πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, σε μια απόρθητη έδρα και απέναντι στην καλύτερη ομάδα της τότε εποχής, κάτι σα τη σημερινή Μπαρτσελόνα ένα πράγμα.

Κι όμως, αυτό που όλοι θεωρούσανε δεδομένο, δεν θα πλήρωνε στο στοίχημα. Δεν ήταν αυτή η μεγαλύτερη χαρά μου από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Μπορεί να μοιάζει αστείο γιατί τα μεγ