Το νέο PES αποκαλύπτεται!

Πριν λίγες ημέρες οι εκπρόσωποι του ειδικού Τύπου είχαμε την ευκαιρία να πιάσουμε για πρώτη φορά στα χέρια μας το PES 2012. Βρεθήκαμε σε εκδήλωση της Zegetron σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών και παίξαμε το PES 2012, τη νέα έκδοση του γνωστού ποδοσφαιρακίου της Konami η οποία έρχεται με κάμποσες βελτιώσεις σε σχέση με την περυσινή –όχι ότι μπορούσε να κάνει κι αλλιώς αν ήθελε να έχει κάποια ελπίδα μπροστά στο FIFA. Το όλο event χωρίστηκε σε δύο μέρη αφού κατ’ αρχάς παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση με βίντεο με τα βασικότερα νέα χαρακτηριστικά του PES 2012, ενώ εν συνεχεία δουλειά ανέλαβε το PS3 με τον κώδικα του παιχνιδιού. Από τα όσα είδαμε λοιπόν στο πρώτο σκέλος της εκδήλωσης, έχει βελτιωθεί σημαντικά η συμπεριφορά της ομάδας τόσο σε άμυνα, όσο και επίθεση. Οι παίκτες εκμεταλλεύονται πλέον όλο το γήπεδο ενώ καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους. Ακόμα αλλαγές έχουν γίνει στις στημένες φάσεις με τον παίκτη να μπορεί να πάρει τον έλεγχο και άλλων παικτών πέραν του εκτελεστή ενώ οι άνθρωποι της Zegetron μας υποσχέθηκαν πιο «ανθρώπινες» μεταδόσεις και κείμενα. Παίξτε μπάλα. ΡΕ! Αλλά αρκετά με τα βίδεα και τις υποσχέσεις. Εδώ λέμε ότι πατήσαμε γκαζόν, ότι «ματώσαμε» τα αντίπαλα δίχτυα! Κατ’ αρχάς λάβετε υπ’ όψιν σας ότι το κείμενο γράφεται από κάποιον που βρήκε το περυσινό PES φρικτό, εμετικό, κλάσεις κατώτερο του FIFA και γενικώς απαράδεκτο για παιχνίδι του 2010. Το γιατί, αν δεν σας φτάνουν οι εξηγήσεις που έχω δώσει στο σχετικό θέμα στο φόρουμ μας, μπορείτε να μου ζητήσετε να το εξηγήσω άλλη στιγμή. Που σημαίνει ότι η περυσινή έκδοση του PES δεν με άφησε καθόλου μα καθόλου ικανοποιημένο. Κρατήστε το αυτό. Οι ομάδες που είχαμε στη διάθεσή μας για την πρώτη δοκιμή του παιχνιδιού αυτή ήταν συγκεκριμένες: Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Γκάνα από Εθνικές, Ίντερ, Ρόμα, Μίλαν, Μπορντό, Μπάγερν, Λυόν, Μαρσέιγ, Μπαρτσελόνα από συλλόγους –μπορεί να ξεχνώ και κάποιους αλλά δεν παίζει κι ιδιαίτερο ρόλο αυτό. Από το πρώτο κιόλας σφύριγμα του «κορακιού», ένιωσα μια πρωτοφανή για τα δεδομένα του PES ελευθερία κινήσεων. Παρ’ ότι ακόμα υπήρχαν στιγμές που ένιωθα πως δεν μπορούσα να κάνω αυτό ακριβώς που ήθελα, σε γενικές γραμμές ο παίκτης που ήλεγχα ήταν πολύ πιο ελεύθερος σε σχέση με το PES 2011, θυμίζοντας αρκετά FIFA στον τομέα αυτό. Προς μεγάλη μου έκπληξη βελτιωμένες βρήκα και τις πάσες οι οποίες, επιτέλους γίνονταν με έναν ορθολογικό τρόπο. Λίγο στα σουτ τα βρήκα σκούρα (τόσο εγώ, όσο κι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι) αφού τα περισσότερα είτε ήταν πιο χλιαρά κι απ’ το γάλα μου, είτε κατέληγαν στα περιστέρια. Οι «scripted» στιγμές δεν έλειψαν βέβαια, όπως κάποιες πάσες ή πλασεδάκια των οποίων η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη ή ακόμα και «ψαλιδάκια» ή «τακουνιές» ποδοσφαιριστών τύπου Messi και Eto’o. Όλα τα λεφτά επίσης ήταν μια φάση που ενώ προχωρούσα με τον De Rossi στον χώρο του κέντρου, έσκασε από πίσω μου ο Cordoba και προφανώς λόγω κάποιας ατέλειας στον κώδικα του παιχνιδιού, με πήγε… κωλοφεράντζα –οι δύο παίκτες «αιωρήθηκαν» κολλητά για λί