Το «κάτι»

Το άρθρο αυτό αφορά εμένα και τους Ολυμπιακούς. Ήθελα πάντα να το γράψω, αλλά δεν εύρισκα την ευκαιρία. Μην βιάζεστε θα σας πάω εκεί πού θέλω. Οσοι με ξέρουν μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ότι δεν είμαι παρελθοντολάγνος. Σέβομαι το παρελθόν, αλλά δεν μ’ αρέσει να το συγκρίνω με το σήμερα, επειδήέτσι με βολεύει (βλ. ηλικία). Τίποτα όμως δεν είναι μονοσήμαντο στη ζωή…και προφανώς τίποτα απόλυτο….ούτε καν αυτή η φράση, που μπορεί κάλλιστα να αναιρεθεί. Στο προηγούμενο άρθρο μου ο φίλος «PAOK forever»  έγραψε τη φράση που μου έδωσε επιτέλους την ευκαιρία: “Και αν σκεφτεις να πειραματιστεις και με τον Δεληκαρη τοτε θα σου θυμιζει ο Τζωρτζ Μπεστ κατι πολυ λιγο απο τον Δεληκαρη.” Στο καπάκι ακολούθησε και ο «Overseas» με χρονογραφική διάθεση (όχι αρνητική) . Ηρθε λοιπόν η στιγμή να γράψω για τον Γιώργο Δεληκάρη. Επαναλαμβάνω αυτό το άρθρο αφορά εμένα και τους Ολυμπιακούς. Το’χα μέσα μου και πρέπει να το βγάλω. Τον έχω δει πάμπολλες  φορές αυτόν τον παίκτη. Και με την φανέλα του Ολυμπιακού, και με την φανέλα της Εθνικής και όλα (τα λίγα) ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ημουν μέσα στο Καραϊσκάκη το 1975 στο 2-2 κόντρα στην Εθνική της Δυτικής Γερμανίας. Της τεράστιας εκείνης ομάδας. Ομολογώ ότι είχα πάει να δω τον Μπέκενμπάουερ και τους φίλους του, αλλά όταν έφυγα το μόνο που θυμόμουν ήταν το γκολ του Δεληκάρη. https://www.youtube.com/watch?v=WT0jIBAUKZA&feature=related Ημουν μέσα στη Λεωφόρο όταν με την πράσινη φανέλα έβαλε το 4ο γκολ στο 4-2 επί της Γιουβέντους. https://www.youtube.com/watch?v=aATApr56Lk4&feature=related Ημουν πιτσιρικάς και όπως όλοι/ες θα ξέρετε αυτά που σου καρφώνονται στο μυαλό όταν είσαι μικρός δεν σου ξεβιδώνουν ποτέ. Εχει γράψει ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ (αποκλειστική συνέντευξη) γι’ αυτόν στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο φίλος μου Μανώλης Σαριδάκης. http://www.tanea.gr/athlitismos/article/?aid=3977447 Είναι δική του ΟΛΗ η επιτυχία… Δεν μ’ αρέσει να κλέβω τη δουλειά συναδέλφων… μ’αρέσει να χαίρομαι γι’ αυτούς. Τα λέει όλα… και υποθέτω ότι θα τα πουν και αναγνώστες Ολυμπιακοί που πρόλαβαν να δουν τον Δεληκάρη να παίζει. Θα πω όμως πώς ένιωσα βλέποντας τον να φοραει την φανέλα με το τριφύλι στο στήθος. ΛΥΠΗ! ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ! Ακούστε…το’χω δηλώσει κάνοντας την εμφάνιση μου στο Gazzetta. Είμαι Παναθηναϊκός. Αγαπώ τον ΠΑΟ και συμπαθώ πολύ τον ΠΑΟΚ (ως μισός Θεσσαλονικιός)… Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να έχω ούτε καν ψήγμα συμπάθειας προς τον Ολυμπιακό. Και δεν έχω. Τότε γιατί λύπη; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλλιθέα. Σχεδόν δίπλα στον Πειραιά. Είχα φίλους εκεί, γκόμενες, παρέες… πού μ’ εχανες πού με εύρισκες στον Πειραιά ήμουν. Περνούσα από το Καραϊσκάκη και μουρμούριζα «φτου κακά!»… τους άκουγα στο Πασαλιμάνι να μιλάνε για τον Ολυμπιακό και από μέσα μου έσκαγα στα γέλια… σιγα-σιγά όμως…και αν είσαι παρατηρητικός άνθρωπος…καταλαβαίνεις τι κρύβει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ  στην καρδιά του ο άλλος… Εχω δει τον Γαλάκο με το τριφύλι, τον μακαρίτη τον Κυράστα, τον Σαργκάνη, τον Βαμβακούλα, τον Αποστολάκη… Μέσα μου γινόταν πάρτι πο