Το αλτσχάιμερ

Είναι αλήθεια πως η σημερινή εθνική, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό – αν όχι σε απόλυτο – το ελληνικό κράτος.

Διοικείται από έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες συνθήκες και στον υψηλό ανταγωνισμό, δεν υπάρχει αξιοκρατία, δεν υπάρχει φιλοδοξία και βέβαια, δεν υπάρχει συναίσθημα.

Πάμε να τελειώνουμε για να κάνουμε διακοπές.

Δεν ασχολούμαι με την εθνική γιατί δεν έχω συναίσθημα για αυτή, αλλά είναι ο τρόπος που ο Τύπος την αντιμετωπίζει, συμμετέχοντας ουσιαστικά στην εξέλιξη της σήψης της, που με εκνευρίζει.

Εδώ και 1,5 χρόνο, βλέπουμε μία ομάδα, χωρίς

καθαρούς μπακ, χωρίς ακραίους χαφ, με παίκτες σε άλλες θέσεις και ταυτόχρονα μία προσπάθεια δημιουργίας υπεραξίας σε άμπαλους ποδοσφαιριστές.

Σήμερα, παρατάχθηκε ένα σχήμα, που αν μη τι άλλο σε κάνει να γελάς.

Ένας τερματοφύλακας άπειρος για μία τέτοια αναμέτρηση, δύο στόπερ με τα ίδια χαρακτηριστικά που δεν έκαναν χημεία, ένα ξεχασμένο δεξί μπακ και