Πράσινη αρκούδα του γύφτου

Είχα τη τύχη – ατυχία να βρεθώ σε αυτή το περίφημο «άνοιγμα» της διοίκησης του Ερασιτέχνη ή, αλλιώς εκδήλωση «σωτηρίας» του συλλόγου. Κατ΄αρχήν δεν μιλάμε για «άνοιγμα» του Ερασιτέχνη αλλά για «κλείσιμο» του Ερασιτέχνη αφού και οι τελευταίοι παράγοντες του ΔΣ κατάλαβαν ότι πρέπει να παραιτηθούν...Επίσης δεν περίμενα αυτή η ιστορική σύναξη να γίνει στο ημιυπόγειο του φιλόξενου κατ΄τα άλλα Δημαρχείου του Χολαργού αλλά φαίνεται πως βόλευε κάποιους επειδή ήταν στην γειτονιά τους, οπότε δεν υπήρχε λόγος να γίνει και κάτι πιο επίσημο...Μικροφωνική υπήρχε αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε από τους περισσότερους ομιλούντες για να μην φαίνονται σαν τραγουδιστές. Προεγγραφές δεν υπήρχαν, οπότε το ανάστημα, η δύναμη της φωνής και λίγο το παρουσιαστικό έπρεπε να ήταν ανάλλογα για την περίσταση αλλιώς ήσουν χαμένος.Ο καθένας έπερνε τον λόγο αφού πρώτα περίμενε επί ώρες με το χέρι στον αέρα μήπως και τους δει κάποιος κάποιος δάσκαλος από την έδρα, δηλαδή, κάποιος από τους Αυγουλέα, Ρισβά, Λουμίδη για να του