Παρηγοριά στον άρρωστο…

Την είχε μεγάλη ανάγκη τη νίκη αυτή ο Παναθηναϊκός. Φυσικά και για να μην μπερδευόμαστε εννοείται πως δεν του έλυσε τα προβλήματα. Και δεν το έκανε διότι απλούστατα τα βασικότερά του δεν είναι αγωνιστικά αλλά διοικητικά. Σίγουρα ωστόσο δίνει τη δυνατότητα στην ομάδα να κερδίσει χρόνο, να αγοράσει λίγη ηρεμία και να το παλέψει το πράγμα έστω και με αυτά τα λίγα όπλα που διαθέτει, έχοντας περάσει το πρώτο «μπλόκο» από τον Μπάντοβιτς και την παρέα του.   Το παραπάνω ισχύει στην περίπτωση που σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε αν οι πράσινοι δεν επέστρεφαν ούτε και από την Κέρκυρα με τους τρεις βαθμούς. Η γκρίνια, η μιζέρια, η μουρμούρα και η εσωστρέφεια θα παρέμεναν σε πρώτο πλάνο και πιθανότατα η κατάσταση θα ήταν οριστικά και αμετάκλητα μη αναστρέψιμη. Με δεδομένο μάλιστα ότι ακολουθεί και διακοπή, το πράγμα δεν θα παλευόταν με τίποτα. Δεν είναι και για πολλά χαμόγελα το αποτέλεσμα αυτό, αλλά μια παρηγοριά στον άρρωστο, όπως έβαλα και στον τίτλο, σίγουρα θα την πεις. Οι πράσινοι μπορεί να μην έπαιξαν καμιά φοβερή μπάλα κόντρα στους Φαίακες, από την άλλη όμως δεν νομίζω να υπήρχε και κανείς που να περίμενε κάτι τέτοιο, έπειτα απ’ όσα είχαν προηγηθεί. Πλήρη εικόνα δεν έχω, γιατί ήμουν σε γάμο και παρακολούθησα αποσπασματικά το παιχνίδι, μιλώντας όμως και με ανθρώπους που εμπιστεύομαι δεν νομίζω πως έχασα και πολλά. Κάπως έτσι την περίμενα την ομάδα, αφού δεν είναι καιρός για θαύματα.  Η είσοδος του Λέτο στην επανάληψη ανέβασε ταχύτητα τον Παναθηναϊκό που μέχρι τότε περπατούσε και το γκολ δεν άργησε να έρθει. Θετικότατη η παρουσία του Βιτόλο στον άξονα, ο οποίος έδωσε ηρεμία στο παιχνίδι και σίγουρη «πρώτη πάσα» ενώ για μια ακόμη φορά ο Τοτσέ έδειξε ότι είναι για περιορισμένα πράγματα. Δεν λες για «πέταμα» έναν παίκτη που (τουλάχιστον) έχει ήδη βρει δυο φορές δίχτυα στην Ευρώπη, απλά το παιδί παραείναι αργό και δυσκολεύει μια ομάδα που υποτίθεται ότι θέλει να παίξει γρήγορα. Πρόβλημα θα υπάρχει και με τον Κουίνσι γιατί δύσκολα θα βρει χώρους για να τρέξει στο ελληνικό πρωτάθλημα του "ταμπουριού". Στα θετικά επίσης το γεγονός ότι η ομάδα δεν «έφαγε» φάσεις, ειδικά μετά το 1-0, αλλά και το δέσιμο που εξακολουθεί να υπάρχει με την κερκίδα. Το τελευταίο φάνηκε ιδιαίτερα στον πανηγυρισμό του Λέτο που έφυγε «σφαίρα» για τους «επικηρυγμένους» από τους γνωστούς κυνηγούς φαντασμάτων και τους αφιέρωσε το τεμάχιο. Αρεσε ξανά ο Ζέκα που δείχνει να έχει κάτι να μας πει, ενώ αποδείχτηκε εκ νέου ότι ο Καραγκούνης δεν μπορεί να μην έχει θέση σε αυτόν τον Παναθηναϊκό. Για τον Κλέιτον δεν το συζητάμε καν. Στην καλύτερη για αποστολή και αν… Κλείνοντας να πω δυο λόγια για το πως αντιμετώπισαν κάποιοι το σχόλιο που έκανα για το φετινό πρωτάθλημα. Καταρχήν για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνομαι ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν «στρίβουν» με τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τρώνε αμάσητα αυτά που τους σερβίρουν οι «βοσκοί» τους και απλώς τα αναπαράγουν. Είναι οι ίδιοι που από την ιστορία με τα στημένα εκείνο που τους έμεινε ήταν το Ξάνθη – Παναθηναϊκός (στο οποίο ΣΤΗΘΗΚΕ το τρι