Ο Γερμανός Κροάτης!

Όλα ξεκίνησαν στο Όσιγιεκ. Κι όλα θα τελειώσουν εκεί. Αρκεί ενδιάμεσα, να αποδείξει ο Γιούριτσα Βράνιες ότι δεν έχει ξοφλήσει! To gazzetta.gr παρουσιάζει την ιστορία του Κροάτη μέσου σε εφτά σημεία. 1. Στην Κροατία... Ο Γιούριτσα Βράνιες γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1980 στο Όσιγιεκ της Κροατίας. Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, όπως και η καριέρα του, η οποία είχε ξεκινήσει με κάπως παράδοξο τρόπο. Η πρώτη ομάδα στην οποία εντάχθηκε ο Κροάτης ήταν η Βοϊβοντίνα στο Νόβι Σαντ. Περίπου 120 χιλιόμετρα καθημερινά, τουλάχιστον μέχρι τα σύνορα να κλείσουν και η καριέρα του Βράνιες να μπει σε... μονόδρομο. Ο πατέρας του, Βέντραν Βράνιες, ανέλαβε τον Γιούριτσα από μικρό και ήταν άτυπα ο εκπρόσωπός του. Το 1997 αποφάσισε να τον πάει στην Όσιγιεκ, όπου «έφτιαξε» το όνομά του και περίμενε καρτερικά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Με τη βοήθεια του προπονητή του Μίλαν Τζούρισιτς, το ταλέντο του και τους... νόμους που άνοιγαν την αγορά, το πρώτο μεγάλο βήμα θα ερχόταν. «Η Όσιγιεκ είναι η ομάδα, είναι η πόλη μου. Η επιστροφή μου για να κλείσω την καριέρα μου εκεί είναι ανάμεσα στις προτεραιότητές μου, όμως μόνο αν δεν βρω μια καινούργια πρόκληση για μένα στο εξωτερικό». 2. Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν... Ένα σπίτι λίγο έξω από την μικρή πόλη, μια Mercedes SLK, μερικά ξενύχτια στο Ντίσελντορφ, αρκετοί συμπατριώτες του κι ένας μικρός κήπος για να κάνει barbeque με τον πατέρα του και τον μικρό του αδελφό... Κάπως έτσι άλλαξε η ζωή του Γιούριτσα Βράνιες, ο οποίος μέσα σε ένα καλοκαίρι έγινε διάσημος και πλούσιος. Έστω κι αν προορισμός του δεν ήταν η Μπάγερν Μονάχου, που υποστήριζε από μικρός, αλλά η Μπάγερ Λεβερκούζεν που εκείνη την εποχή ξόδευε εκατομμύρια μάρκα, προκειμένου να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία. Θα το έκανε με αποκορύφωμα της συμμετοχή στον τελικό του Champions League, «ένα μικρό μουντιάλ», όπως χαρακτήρισε εκείνη τη βραδιά ο Βράνιες, ο οποίος είδε όλη τη βραδιά απ' τον πάγκο. Τα πρώτα χρόνια στην «Μπαγιαρένα» δεν ήταν εύκολα. Ο Γιούριτσα είχε ζητήσει από τον Κλάους Τοπμέλερ να φύγει και υπήρχαν ομάδες στην Ελβετία που ενδιαφέρονταν, ωστόσο ο Γερμανός τεχνικός του το απέκλεισε. «Πίστευα ότι μπορούσα να παίξω. Ο Ρόμπερτ Κόβατς μου έλεγε ότι έχω την ποιότητα να παίξω στην Μπουντεσλίγκα κι αφού το έλεγε εκείνος, έτσι ήταν». Έκανε υπομονή, όμως δεν ήταν πάντα αρκετή. «Αν όσοι έπαιζαν ήταν καλύτεροι από εμένα δεν θα είχα πρόβλημα. Όμως, δεν ήταν έτσι». Η αλήθεια, όμως, είναι πως με την ποιότητα που είχε η Μπάγερ Λεβερκούζεν εκείνη την εποχή στη μεσαία γραμμή ήταν δύσκολο να του δοθεί ευκαιρία. Κι αφού δεν του δόθηκε ούτε όταν αποχώρησε η Μίκαελ Μπάλακ το 2002, αποφάσισε ένα χρόνο μετά να αποχωρήσει και ο Γιούριτσα Βράνιες. 3. Μια βραδιά στη... φυλακή! Η επόμενη ιστορία δεν αφορά άμεσα τον Γιούριτσα Βράνιες, ωστόσο κινείται γύρω από το όνομά του και τη μεταγραφή του. Μια μεταγραφή, για την οποία ακόμα και σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο πόσο κόστισε. Ο λόγος; Ο Αντούν Νόβαλιτς, νυν πρόεδρος της Ντιναμό Ζάγκρεμ