Κοντός και Ψηλός!

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο blog του για τα αθλητικά είδωλα των ομάδων που όταν καταπιάνονται με τα διοικητικά των συλλόγων που μεγαλούργησαν… μπαίνουν σε επικίνδυνα «χωράφια». Είμαι απολύτως της γενιάς του Δομάζου και κατά συνέπεια του Αντωνιάδη. Τους έβλεπα από έφηβος κααααάθε Κυριακή ( ή Τετάρτη) και σήμερα (επειδή οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ) αν με ρωτήσεις ποιος είναι μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που είδες ποτέ live (στην Ελλάδα) , θα σου έλεγα αυθόρμητα χωρίς να σκεφτώ: Ο Μίμης Δομάζος! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ που έπαθα όταν τον είδα να μπαίνει στη Λεωφόρο φορώντας την φανέλα της ΑΕΚ και τη στεναχώρια που ενιωσα (αν και μου φάνηκε ελαφρώς αστείο, γιατί δεν του πήγαιναν τα ριγέ) όταν είδα τον Αντωνιάδη με την ερυθρόλευκη φανέλα. Τι να λέμε τώρα; Ποδοσφαιρικά είμαι Δομαζικός. Ακόμα και σήμερα όταν περνάω από την πλατεία Βικτωρίας ρίχνω κλεφτές ματιές μπας και κόβει καμμιά βόλτα… συγκινούμαι όταν τον βλέπω σε αγώνες παλαιμάχων κ.λ.π. Για να σας δωσω να καταλάβετε, παθαίνω το ίδιο που παθαίνουν οι Ολυμπιακοί, όταν θυμούνται τον Δεληκάρη. Διαβασα σήμερα ότι ο Δομάζος και ο Αντωνιάδης «πλακώθηκαν» στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού. Όχι αναμεταξύ τους (αυτό θα΄χε πλάκα), αλλά ο «στρατηγός» με τον Μήτσου και οι δυο τους με τον Γόντικα. Η κεντρική ιδέα ήταν «γιατί δεν ρωτάτε (το ΔΣ) τα «δικά μας παιδιά» (δηλαδή εκείνους!) Συγγνώμη, αλλά αυτά που γίνονται στον Παναθηναϊκό είναι για γέλια. Μιλάμε για μετοχές, ιδιοκτησία, συμφέροντα απίστευτα, εξουσία κ.λ.π. και ο Δομάζος με τον Αντωνιάδη θέλουν να έχουν… γνώμη. Και μάλιστα έτσι στα ξαφνικά. Θυμίζω ότι αυτοί οι δυο σπουδαίοι πακτες, ο ένας υπήρξε αποτυχημένος επιχειρηματίας και άλλος αποτυχημένος (ποτέ δεν εξελέγη) υποψήφιος πολιτικός. Δεν είναι δα ο Κρόϊφ η ο Μπέκενμπάουερ, που απέδειξαν ότι είναι καλοί και στα διοικητικά. Δεν είναι το θέμα μου οι Δομάζος-Αντωνιάδης, ούτε χρειάζεται να επειχειρηματολογίσω γιατί και θα τους αδικήσω και θα θαμπώσω την δόξα που τους περικλύει. Όμως πιστέψτε με όταν κάνουν ΔΣ για το ποιος θα παρει την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ δεν φωνάζουν τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον να τους πει τη γνώμη του… Άλλο πραγμα σε τιμώ ( ο Μπόμπι Τσάρλτον είναι πάντα σε περίοπτη θέση όταν παίζει η Μαντσεστερ και οι κάμερες πάντα του χαρίζουν πλάνα), αλλά δεν τον ρωτούν αν πρέπει π.χ. να γίνει αυξηση κεφαλαίου και πόσο. Γιατί; Μα απλούστατα, επειδή δεν έχει ιδέα. Εμείς εδώ ΔΕΝ τους τιμούμε (ποτέ και κανένανα) αλλά συχνά-πυκνά τους δίνουνε θέσεις εκεί που με τίποτα «δεν μπορούν να κάτσουν» οι άνθρωποι. Με άλλα λόγια τους απαξιωνουμε και από πάνω. Δεν γεννήθηκα χθες για να μην καταλαβαίνω ότι οι δυο παλαίμαχοι αποκλείεται στα ξαφνικά (!!!) να «βροντοφωνάζουν» τη γνωμη τους… αλλά ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Εγώ ξέρω ότι φεύγει (αν ήδη δεν έχει φύγει) ο Σισέ και δεν υπάρχει άνθρωπος να τον πείσει (όχι λεκτικά) να μείνει. Εγώ ξέρω ότι διαβάζω κάποιους που έρχονται και δεν τους έχω ξανα-ματακούσει ποτέ. Εγώ ξέρω ότι σφάζονται γιατί δεν μας κάθισε σαν τεχνικός διευθυντής ο … Βρύζας… Λες και το πρόβλημά μας είναι αυτ