Καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς…

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τους… καταδότες και τον ρόλο τους, τη δικαίωση των… αδικημένων και τους ήδη «φυλακισμένους» κατηγορούμενους που πρέπει να ακούσουν ένα τραγούδι! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο στη σκληρή καθημερινότητα από το να γυρίζεις σπίτι το βράδυ και να πέφτεις στο μαξιλάρι σου ήσυχος απέναντι στον εαυτό σου. Διότι υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει πως είναι προτιμότερο να σε αδικούν παρά να αδικείς. Οι ημέρες που διανύουμε είναι η δικαίωση μιας ζωής για ανθρώπους που τα βράδια δεν κοιμούνταν από τα νεύρα τους. Που ένιωθαν να τους κλέβουν μια (κατά Ντέμη) εφήμερη ή μεγαλύτερη χαρά. Που τους λήστευαν τον ιδρώτα, τους βάφτιζαν «άτιτλους» και λούζερ. Που έχαναν συμβόλαια, υπολήψεις. Που έχαναν χρήματα από το στοίχημα. Είναι όλοι αυτοί, ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες και κυρίως φίλαθλοι, που τα έβλεπαν να συμβαίνουν μπροστά τους, τα φώναζαν, ωρύονταν, αλλά προσέκρουαν στο «έχεις αποδείξεις για όσα λες;». Κι εσύ δεν είχες, γιατί δεν υπήρχε κράτος – και δύο γυναίκες με… αυγά που θα ζήλευαν πολλοί άνδρες - να δώσει μια εντολή και να στείλει ένα καταραμένο βαλιτσάκι έξω από εκείνους που έστησαν την «Παράγκα Ι» και την «Παράγκα ΙΙ». Δεν ήταν και τόσο δύσκολο όπως αποδείχθηκε. Θέληση χρειαζόταν. Ο άνθρωπος όταν θέλει, όλα τα μπορεί. Υπάρχει ηθικό ζήτημα για την καταγραφή συνομιλιών; Φυσικά και υπάρχει για τις προσωπικές συνομιλίες και μόνο για αυτές. Για θέματα που άπτονται της προστασίας ενός δημοσίου αγαθού δεν υπάρχει τίποτα. Καμία ηθική αναστολή. Όλα στη φόρα λοιπόν. Για αυτό και από την πρώτη στιγμή, δεν διστάσαμε να γράφουμε με ονόματα ποιος μίλησε με ποιον και τι είπαν. Τα επίκαιρα ερωτήματα πλέον είναι δύο: Ποιοι ΔΕΝ είναι κατηγορούμενοι και ποιοι έστησαν αυτούς που μας… έστηναν κάθε Κυριακή να βλέπουμε ένα πρωτάθλημα (σε όλες τις κατηγορίες) σικέ; Η απάντηση στο ερώτημα μπορεί να είναι και κοινή. Ειλικρινά, δεν το γνωρίζουμε, όμως υποψίες έχουμε όλοι. Όποιος κι αν κατάφερε όμως, να τους δέσει τόσο καλά, για όποιον λόγο κι αν το έκανε, δεν θα βρει κανέναν αντίθετο για τη συγκεκριμένη πράξη του. Το δεύτερο ερώτημα είναι: Ποια θα είναι η τιμωρία όσων αποδειχθεί ότι λίγο, πολύ, περισσότερο και στον μέγιστο βαθμό επηρέαζαν αγώνες; Μα… ήδη έχουν τιμωρηθεί πολύ περισσότερο απ’ όσο οποιοσδήποτε δικαστής μπορεί να τους τιμωρήσει. Η λαϊκή ετυμηγορία τους έχει καταδικάσει διά παντός. Στη συνείδηση εκατομμυρίων φιλάθλων είναι ήδη «φυλακισμένοι» για όσα έπρατταν. Αν προστεθούν ποινικές και αγωνιστικές ποινές ακόμα καλύτερα, αλλά οι συνομιλίες στιγμάτισαν για πάντα όλους τους εμπλεκόμενους όσο μεγάλο αξίωμα κι αν κατέχουν, όσο κι αν είναι οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Αυτοί τελείωσαν. Τώρα πια ξέρουμε τι αλλοιώσεις υπήρξαν. Όχι μόνο στα παιχνίδια που βγήκαν στη φόρα αλλά σε… δεκαπλάσια που άλλα θα βγουν στη φόρα προσεχώς κι άλλα δεν θα βγουν ποτέ γιατί οι συζητήσεις για το στήσιμό τους έγινε διά ζώσης κι όχι τηλεφωνικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά τη φυλάκισή τους στη συνείδηση του κόσμου, μια εξίσου παραδειγματική τιμωρία θα