Καλημέρα με Ραφίκ

Ράφικ, Ράφικ αγόρι μου ξύπνα... Στο διάλο ρε μάνα πόσες φορές σου έχω πει να μην με ξυπνάς, γαμώ το κέρατο μέσα όλα σιχτίρια ηλίθια που σε ‘χω ‘δω μέσα, δεν θέλω τηλέφωνα γαμώ το φέλεκι, ο Ράφικ δεν απαντάει τηλέφωνα πριν τις τρεις το μεσημέρι, το λέει και ο Αλλάχ μόνο εσύ δεν σκαμπάζεις, μα καλά έχεις χαζέψει τελείως και το έλεγε ο μπαμπάς πως δεν είσαι για τίποτα που στο διάλο να πάει κι αυτός ο μαλάκας, που του είχα ζητήσει τότε εκείνα τα φοβερά τα παπούτσα για το χώμα τα Λότο που είχανε υπογραφή Ρουγκούλι* και μου είπε σιγά μην σου πάρω και τον Ρουγκούλι* τον ίδιο, ο μάλακας... Ποιος Ράφικ μου, ο πατέρας σου για ο Ρουγκούλις*; Ο Ρουγκούλις ρε μάνα για τον πατέρα τα είπα κιόλας, μα καλά δεν ακούς τι σκατά, πόσο κερί έχεις στα αυτιά σου που άμα σου έβαζα μέσα σπάγκο έφτιανα λαμπάδ